Morgunblaðið - 20.04.1991, Side 5

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. APRIL 1991
C 5
Listasafn Islands
GITARTONLEIKAR
Gítartónleikar verða í Listasafni íslands, á morgun, sunnudaginn 21,
apríl, og hefjast klukkan 15.00. A tónleikunum leika sex gítarnemar
úr Tónskóla Sigursveins og er þau öll nemendur hjá Símoni ívars-
syni, gítarleikara. Gítarnemarnir sem koma fram á tónleikunum heita
Birna, Berglind, Sigrún Páll, Jón Örn og Sæþór. Öll eru þau á byijunar-
stigum í gítarnáminu, eða 1. og 2. stigi.
Frá æfingu á „Til þín“.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Páll er nýkominn í Tónskóla Sigur-
sveins, en stundaði áður gítarnám á
Húsavík. Er námið hér eitthvað frá-
brugðið, því sem hann vandist þar?
„Já, það er allt öðruvísi. Hér er
farið í erfiðari lög og gerðar meiri
kröfur.“
En eruð þið ánægð með námið í
þessum skóla?
„Já,“ svara þau einum rómi, „bæði
hvað varðar uppbyggingu og
kennslu." ssv
Bima hefur lært í þijú ár, Berg-
lind og Sigrún í eitt ár, Páll í
fjögur ár, Jón í þijú ár og
Sæþór í tvö ár, en hann stundaði
áður nám hjá kennaranema.
Á tónleikunum leikur hópurinn
„Canon,“ eftir Pacelback, verk eftir
Sigursvein D. Kristinsson, sem hann
vann upp úr Draumkvæði, íslensku
þjóðlagi, „Sarabande,“ eftir Handel
og „Malaguena," spænskt flamingó-
lag.“
Þegar blaðamaður Morgunblaðs-
ins leit inn á æfingu hjá hópnum í
vikunni, voru þeir Jón Örn og Sæþór
staddir úti á landi, en þau Birna,
Berglind, Sigrún og Páll sátu með
hljóðfærin og bjuggu sig undir tón-
leikana. En hvers vegna völdu þau
gítarinn?
Birna: „Það er mjög gaman að
geta spilað á gítar og maður hittir
ekki marga sem kunna á klassískan
gítar." Sigrún: „Þetta er skemmtilegt
og fjörugt hljóðfæri." Berglind og
Páll taka undir þetta og segja að
ástæðan fyrir valinu sé ekki sú að
þau langi í popphljómsveit — eins
og sagt er að sé fremur algengt með
gítamema — sérstaklega stráka.
Þau hafa öll komið fram á tónleik-
um áður, bæði í skólanum og á Degi
tónlistarinnar í febrúar síðastliðnum,
þar sem þau léku saman. Auk þess
að vera í einkatímum tvisvar í viku,
mynda þau samspilshóp sem æfir
saman eina kennslustund, aðra
hveija viku og eru sammála um að
það sé mjög gott. „Það er líka mjög
gott að koma fram í hóp, betra en
einn sér,“ segja þau. „Maður hefur
alltaf styrk af hinum og það er ekki
eins óþægilegt að fipast."
Hefur það ekki áhrif á hina?
„Nei, ekki svo mikil — og ef það
gerist, kemst sá hinn sami strax inn
í vérkið aftur, þ'ví við höfum lært öll
lögin mjög vel.“
Hvað æfið þið ykkur mikið heima
fyrir tírnana." 1
Sigrún, sem er greinilega með
blæðandi gítardellu, svarar sam-
stundis: „Tvo tíma á dag. Gítarinn
gengur fyrir öllu.“ Þau hin eru greini-
lega ekki eins illa haldin og segjast
reyna að æfa sig eitthvað á hveijum
degi.
Til að útskrifast með einleikara-
próf á gítar, þurfa nemendur að hafa
lokið níu stigum. En ætla þau sér
öll svo langt?
„Nei, ekkert endilega. Við erum
fyrst og fremst að læra þetta fyrir
okk'ur sjálf.“
LISTDANSI
BORGARLEIKHÚSI
ÁTTA stúlkur frá Listdansskóla Þjóðleikhússins sýna frumsaminn
dans á hátíðardagskránni í Borgarleikhúsinu í dag. Dansinn sem
þær sýna, nefnist „Til þín“, og sömdu stúlkurnar hann sjálfar við
tónlist, etýðu, eftir Chopin.
o
túlkurnar heita Tinna, Kristín,
Birna, Valgerður, Ingibjörg,
Aðalheiður, Hildur og Sigríð-
ur og skipa þær úrvalsflokk skól-
ans. „Við sömdum dansinn þegar
Hlíf, kennarinn okkar fór í vikufrí
í vetur og sýndum henni þegar hún
kom til baka — svo hann er í raun-
inni til hennar.“
Stúlkurnar hafa allar verið í
Listdansskóla Þjóðleikhússins í
fjögur ár. Þær æfa sex sinnum í
viku — tvær og hálfa klukkustund
á dag, nema á laugardögum, þá
æfa þær í ema og hálfa klukku-
stund. Þannig að óhætt er að segja
að þær bæti vinnudegi við skóla-
dag sinn. En fá þær einhver tæki-
færi til að sýna?
„Við höfum sýnt á nemendasýn-
ingum Þjóðleikhússins á hvetju
ári, en þetta er í fyrsta sinn sem
við sýnum utan þeirra sýninga.“
Hafið þið haldið hópinn frá byij-
un?
Þessu svarar kennarinn þeirra,
Hlíf Svavarsdóttir: „Við reynum
yfirleitt að láta hópana hérna halda
sér. En þetta er úrvalshópur, þann-
ig að í honum hefur verið mikil
hreyfing — þótt vissulega sé alltaf
einhver viss kjarni. Breytingarnar
á hópnum fara mikið eftir úthaldi
stelpnanna. Á þessum aldri kemur
í ljós, hvetjar hafa líkama og getu
til að halda áfram. Þetta er mjög
mikið álag, vegna þess hversu
æfingar eru langar og erfiðar og
það era ekki allir sem halda það út.
Þið hafið enga herra...
„Nei — og það er hræðilegt að
hafa enga stráka!" svara stelpurn-
ar einum rómi. „Það er í rauninni
alveg furðulegt að strákar skuli
ekki fara í ballett á íslandi."
Hvers vegna haldið þið að það
sé?
„Þeir segja að þetta sé alltof
mikið álag.“
Og hér skýtur Hlíf inn í: „Við
höfum verið með hóp af fimleika-
strákum í þjálfun hér í vetur —
sem hefur gefist ágætlega. En
þeir segja að þetta sé alltof mikið
andlegt álag; ballettinum fylgi svo
mikil ögun og einbeiting. Þeir virð-
ast síður hafa áhuga á því en stelp-
urnar — af hveiju sem það stafar.
Við erum nú samt að vona að ein-
hveijir þeirra haldi áfram."
En þótt þessi hópur sé úrvals-
hópur og hafi verið við nám í List-
dansskólanum í fjögur ár, á hann
langt í land — að minnsta kost
fjögur til sex ár. Hvað tekur svo
við?
„Þá verður íslenski dansflokkur-
inn orðinn stór og öflugur," segja
þær mjög ákveðið, „ogþá dönsum
við líklega með honum."
Lengi lifi bjartsýnin. Finnst ykk-
ur ástæða til að ætla að svo verði?
„Já, við erum ákveðnar í því!“
ssv
Birna, Berglind, Sigrún og Páll. Morgunbiaðið/Ámi Sæberg
4-