Alþýðublaðið - 05.11.1920, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
HP* « 1 1 "
1 ilkynni
Verðlagsnefndin hefir náð samkomulagi um hámark
álagningar á algengan skófatnað við neðan-
greindar skóverzlanir hér í bænum:
Lárus G. Lúðviksson, Stefán Gunnarsson,
B. Stefánsson & Bjarnar, Hvannbergrsbræður.
Verðlisti, sem nefndin hefir athugað og fall-
ist á, er festur upp í sölubúðunum.
Verðlagsnefndin.
Kosiingasferifstofa
stuðningsmanna l’órðar iæknis Sveinssonar
er í Lækjarg. 14. (Búnaðarfél.húsinu, suður-
enda við Tjörnina). — Opin allan daginn.
Sími 86. Sími 86.
Símaskráin
Menn eru góðfúslega beðnir að senda undirrituðum sem fyrst
breytingar og leiðrétlingar við símaskrána og alls ekki síðar en
15. þ. m.; eftir þann tíma verður ekki hægt að taka þær til greina.
Oí-£»li •J. Olaísson. ^ími 410.
Jff Ijo^axandinn,
Amensk landnemasaga.
(Framh.)
.Eg krefst ekki meðaumkvunar
þinnar, eg krefst hjálpar þinnarl"
©skraði Hrólfur. „Skerðu mig
niður, og gerðu svo við mig
hvað, sem þér sýnist. Eg hefi
stolið hesti þínum, en hefurðu
kannske ekki fengið hann aftur
eins góðan og hann var áður?
Skerðu mig niður — eða eg
skal fyigja þér, þegar eg er
dauðuri“
„I Guðs bænum, Roland, skerðu
hann niðurl" sagði Edith, sem
hafði fallist allur ketill í eld af
hræðslu og undrun, er hún sá
sýn þessa.
„Þrællinn er orsök í þeirri
klípu, sem við nú erum í“, sagði
hermaðurinn, „og hefði hann al*
drei verið til, værum við nú með
al vina okkar. Auk þess er hann
dæmdur að landsiögum“.
„Bjargaðu veslingnum samt“,
mælti Edith aftur í bænarróm,
svo Roland lét undan, brá sverði
sínu og hjó á snöruna.
„Skerðu sundur böndin", öskr-
aði þjófunnn, um leið og hann
færði hendurnar frá bakinu eins
langt og hann gat, og sýndi
hvernig nautsólin skarst djúpt inn
í ho!d hans.
í einu vetfangi voru böndin
sundurskorin. Stackpole stökk af
baki og tók að sýna gleði sína
með allskonar skrípalatum. Hann
faðmaði hestinn að sér og klapp-
aði honum. Því næst stökk hann
hvað eftir annað í loft upp, og
þreifaði á hálsinum og rak upp
ámátleg óp, eins og hann væri
að reyna raddböndin. Loks hljóp
hann til Edith, sem horfði stein-
hissa á framferði hans, varpaði
sér á kné, greip pilsfald hennar,
kysti hann og hrópaði: „Ó, guð-
um líka veral Dýrðlegi engilll
Hrólfur Stackpole liggur við fæt-
ur yðar, og hann er fær um að
ganga á heimsenda fyrir þig, og
berjast fyrir þig, deyja, vinna,
betla og stela hestum, bara eins
og þér þóknast. Þú mátt fara
með mig eins og hund, eins og
blökkumann, eða eins og hest.
Ja, dauði og djöfulli segðu mér,
hvern á eg að drepa fyrir þig,
svo eg byrji strax, því eg er
þræll þinn eins og hann surtur
þarna, og eins og eg sagði áðan,
þá er eg reiðubúinn að ganga á
heimsenda fyrir þig“.
„Burt með þ'g, flækingur og
fífl“, sagði Roland, vegna þess að
Edith sjaif var alt of hrædd, til
þess að geta svarað þessum há-
væru þakkarorðum.
„Ókunni maður“, hrópaði hesta-
þiófurinn gramur, „þú hefir skorið
sundur snöruna og ólina en kon-
an þarna hefir bjargað lífi mínu,
og fyrir hana geng eg út í opinn
dauðann, og til þess er þegar
tækifæri, því hættur eru nú á
hverju strái hér í skóginum“.
Pó rafstööin sé ekki
fengin enn þá og yður ef til vill
finnist ekkert liggi á að láta
leggja rafleiðslur ura hús
yðar, þá má búast við kapphlaupi
um innlagningar um það bil sem
straumur kemur til bæjarins, —
einmitt af því hve margir bíða
til síðasta dags. — Til þess að
lenda ekki í því kapphlaupi, þá
er hyggilegt að panta innlagningu
t hús yðar strax f dag.
Vönduð vinna. — Sanngjarnt verð.
H.f. Rafmf. Hiti & Ljós,
Vonarstræti 8. ■— Stmi 830.
Rltstjon og ábyrgðartuaðar
Ólafur Friðrikston
Prentsmiðisn Gatenuert,