Morgunblaðið - 03.01.1992, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 03.01.1992, Blaðsíða 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 1992 19 Asgerður Guðmunds- dóttír - Minning Fædd 11. maí 1914 Dáin 23. desember 1991 Nú er hún Ása amma farin frá mér. Amma sem var svo óeigin- gjörn, ósérhlífin, blíðlynd og hafði svo góða kímnigáfu. Þær voru ófáar stundirnar sem ég var hjá henni og afa niðri á Víðvöllum, þar sem þau bjuggu á meðan afi lifði. Amma hafði alltaf tíma fyrir mig, þó ég hafi nú örugglega oft verið fyrir þegar hún var eitthvað að gera, þá lét hún mig aldrei finna það. Mér fannst ég alltaf jafn vel- komin til hennar. Hún hafði alltaf tíma til að gefa mér að drekka og hlusta á mig, og nú í seinni tíð sátum við oft saman í Víðilundin- um, drukkum kaffi og ræddum um daginn og veginn og hún sagði mér frá hvernig það hafi verið í gamla daga, það var gaman að hlusta á ömmu segja frá, hún gat hlegið þessi lifandi ósköp að ein- hveiju sem hún var að segja mér frá og þó ég þekkti ekki til eða kannaðist ekki við fólkið þá hló ég líka, því amma hafði svo smit- andi hlátur að ekki var annað hægt en að hlægja með henni. En nú er hún amma farin frá mér. Ég mun alltaf minnast henn- ar sem glæsilegrar konu, hún var alltaf svo vel til höfð og fín. Orðin hennar hafa verið mér gott vega- nesti á lífsleiðinni. Með söknuði og trega kveð ég ömmu og bið Guð að varðveita hana. En í sorginni sé ég einn ljós- an blett, og það er að þau afi munu hittast aftur eftir 10 ára aðskilnað, og ég veit að þau munu gleðjast á endurfundunum. Ömmu þakka ég fyrir allt og allt. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem) Guðrún Jóhannsdóttir í stofunni hennar Ásu voru mörg blóm. Falleg, blómstrandi blóm, sem hugsað var um af alúð. Hún lagði alúð við allt sem hún gerði, við heimilið, við barnahópinn sinn myndarlega, alla fjölskylduna. Hún lagði alúð við alla hlutina smáu sem eru þó svo stórir og skipta máli, mynda heild. - Ég kom fyrst til Ásu móðursyst- ur minnar, Hallgríms og barnanna þeirra, lítil stúlka með foreldrum mínum. Unglingur átti ég þau að á menntaskólaárum. Þau voru fjöl- skylda mín þá. Vinkonur og skóla- systur fengu þá oft að njóta sam- vista við þau því heimili þeirra stóð svo sannarlega undir nafni. Það andaði hlýju sem laðaði og dró að. Það var lifandi. Síðar voru eigin- maður og börn með í för og alltaf vorum við velkomin, móttökurnar hlýjar og alltaf sama rausnin og myndarskapurinn í viðurgjörningi. Það var gestkvæmt á þessu heimili. Þar komu ættingjar, vinir og vandalausir í kaupstaðarferð í ýmsum erindagerðum. Sumir dvöldust lengi, aðrir stutt. Sumir voru að njóta lífsins og gleðinnar, aðrir veikir að leita lækninga. Sum- ir ungir, aðrir gamlir. Þótt húsrými væri ekki ýkja mikið var ætíð nóg hjartarúm og nóg til af gestarúm- fötum og öllu því sem gestur hafði hugsanlega not fyrir. Meðal ann- arra dvaldist móðir mín, systir Ásu, þijá vetur á heimilinu og auk þess vetrarlangt rúmliggjandi vegna Akureyrarveikinnar svoköli- uðu. Fyrir hana hafði Ása tíma og alúð þótt hún ætti nýstofnað heim- ili, mann og barn. I stofunni innan um blómin vel hirtu, húsgögn, bækur og myndir, sem römmuðu inn heimili Ásu og Hallgríms, var margt rætt og leyst úr mörgum vandamálum. Stundum gerðust umræðurnar stórpólitískar — og Hallgrímur fór á kostum. Þau voru þannig gerð bæði að geta velt upp björtu hliðum hlutanna, og alltaf var tilveran betri en áður eftir slíkar samræður. Þau voru skemmtileg hjón og skildu svo margt. Nú á jólunum klæddist eldri dótt- ir mín pilsi sem Ása saumaði mér fyrir næstum aldarfjórðungi. Þetta pils hefur ekki fengið að liggja inni í skáp og gleymast heldur er það alltaf tekið fram öðru hveiju og notað, enda í fullu gildi, vel sniðið og saumað, vandað að allri gerð. Þannig eru verkin hennar Ásu. Þau gleymast ekki og endast vel. Hún Ása var lágvaxin og fíngerð kona, alltaf vel klædd og vel snyrt, gjarnan í fötum sem hún hafði saumað sjálf, enda menntuð á því sviði. Brúna hárið hennar hafði kastaníuiitan blæ og yfir henni var glæsileiki. Hún hafí afskaplega gaman af ferðalögum og hefur áreiðanlega viljað fara og skoða miklu meira en henni var kleift. í nokkurn tíma var vitað að hveiju stefndi. Hún bognaði oft en reis upp aftur, sinnti blómunum og tók þátt í lífi og starfi fjölskyldunn- ar sinnar myndarlegu og stóru. Hún kvartaði ekki. í sumar afsak- aði hún útlit blómanna sinna fyrir okkur, þótti hún ekki hafa hirt nógu vel um þau, enda veik. En lífinu tók hún þátt í og nokkrir hlátrar hljómuðu um stofuna. Á Þorláksmessu, þegar daginn er örlítið tekið að lengja og undir- búningur jólanna er í hámarki, lést Ásgerður Guðmundsdóttir. Hún hafði lokið sínum undirbúningi. Þessi jól hefur hún væntanlega átt með Hallgrími. Ég trúi að liann hafí beðið hennar. Ég er þakklát fyrir að hafa átt þau að, Ásu og Hallgrím. Þau voru gott fólk, sem bættu í heiminn blómum, bæði þeim sem sjást og svo hinum sem í bijóstum gróa. Ég sakna þeirra. Jósefina Ólafsdóttir Kammertónleikar í Hafnarborg Kammertónleikar verða haldnir í Hafnarborg sunnudag- inn 5. janúar klukkan 20.30. Þar munu leika þau Áshildur Haraldsdóttir flaugurleikari, Auður Hafsteinsdóttir fiðluleikari, Guð- mundur Kritmundsson lágfiðlúleik- ari, Bryndís Halla Gylfadóttir selló- leikari og Snorri Sigfús Birgisson píanóleikari. Á efnisskrá verður píanótríó opus 1 númer 1 eftir L. van Beethover, tveir kvartettar í D og A-dúr fyrir flautu og strengi eftir W. A. Moz- art og tríó í G-dúr fyrir flautu, selló og píanó eftir J. Haydn. EIMSKIP VIÐ GREIÐUM RÉR LEIÐ BRÚIN er nafn á nýjung í flutningaþjónustu. Hun tryggir viðskiptamönnum EIMSKIPS tölvuaðgang að öllum þeim upplýsingum sem snerta flutn- inga þeirra með félaginu. í einu vetfangi fær viðskiptamaður svar við hvaða sendingar eru á leiðinni, hvaða sendingar eru ósóttar, hvar sendingin er stödd og hver reikningsupp- hæðin er. Einnig má fá upp- lýsingar um ferðir allra skipa EIMSKIPS og áætlun þeirra, gengistöflu og gjaldskrár. Á þennan hátt og margan annan st)dtir BRÚIN viðskiptamönn- um EIMSKIPS leið og sparar þeim tíma og fyrirhöfn. Nánari upplýsingar eru gefnar hjá EIMSKIP í símum 697111 og 697243. BRUIN - TIL FRAMTÍÐAR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.