Morgunblaðið - 22.05.1992, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. MAÍ 1992
Þorbjörg Þórhalls
dóttir - Minning
Fædd 2. júní 1919
Dáin 15. maí 1992
Vorið 1937 sigldi strandferðaskip
inn á Húsavíkurhöfn. Þetta var sól-
bjartan sunnudagsmorgun í maí.
Með þessu skipi kom til bæjarins
ijölskylda nýja kaupfélagsstjórans,
Þórhalls Sigtryggssonar. Þórhallur
hafði verið kaupfélagsstjóri á
Djúpavogi frá stofnun þess kaupfé-
lags og stjórnað því farsællega. Nú
hafði hann verið beðinn að taka við
stjórn Kaupfélags Þingeyinga á
Húsavík, sem var illa statt eftir
kreppuárin. Á Húsavík var bemsku-
heimili Þórhalls og hann hugsaði
gott til þess að koma heim og leggja
sitt af mörkum við uppbygginguna
þar sem honum tókst með reisn og
prýði.
Þórhallur kom til starfa í ársbyrj-
um 1937, en kona hans, Kristbjörg
Sveinsdóttir, ættuð frá Fagradal í
Vopnafirði, kom með börn og bú-
slóð um vorið. Börn Þórhalls og
Kristbjargar voru átta. Fjögur þau
elstu vom sest að í Reykjavík, en
fjögur yngstu fluttu með foreldrum
sínum til Húsavíkur. Næst elst í
þeim hópi var Þorbjörg, kölluð
Obba. Mikið undur var hún falleg
og skemmtileg stúlka. Við vomm
margar systumar í Bjarnahúsi, sem
störðum dáleiddar á þessa glæsi-
legu stúlku.
Obba fór að vinna í kaupfélag-
inu, sem fljótt tók breytingum und-
ir stjórn föður hennar. Ungt fólk
kom til starfa og gamla búðin
breyttist í líflega verslun. Obba fór
síðan til náms í íþróttaskólann á
Laugavatni og lauk þar íþrótta-
kennaraprófi. Á þessum árum
stundaði hún handbolta og var þar
fremst í flokki.
Einn af ungu mönnunum sem
hrifust af Obbu var Ari Kristins,
sonur Kristins Jónssonar kaup-
manns og konu hans, Guðbjargar
Óladóttur. Ari og Obba urðu sam-
stíga í lífsdansinum. Þau giftu sig
4. janúar 1945. Þá var Ari í lög-
fræðinámi og vann á sumrin hjá
Júlíusi Havsteen sýslumanni og
hann var skipaður sýslufulltrúi 1.
júní 1947, þá nýútskrifaður lög-
fræðingur.
Nú var stóra lífsstarfið hennar
Obbu hafið. Fyrstu ellefu hjúskap-
arár sín bjuggu þau á Húsavík og
á þeim árum eignuðust þau sex
börn. Árið 1956 var Ari skipaður
sýslumaður Barðstrendinga og þau
fluttu til Patreksfjarðar í septerhber
sama ár. Þar fæddust tvö yngstu
börn þeirra. Heimili Ara og Obbu
var sannkallað höfðingjasetur. Það
var rnikið gaman að heimsækja
þau, hvort sem var á Húsavík, Pat-
reksfirði eða í Reykjavík, og deila
gleði með þessari yndislegu fjöl-
skyldu. Við hjónin og börn okkar
eigum margar ljúfar minningar frá
þeim árum, sem við erum þakklát
fyrir.
Það var árið 1963 sem skyggði
á sól í þeirra ranni. Húsbóndinn
sterki og góði veiktist og hafin var
barátta um líf og heilsu. Ari lést
5. febrúar 1964, þá aðeins 42 ára.
Obba var sjálf veik í hendi og sleg-
in harmi, en upprétt stóð hún, sterk
í þeim vilja að halda áfram starfinu
þeirra beggja, að hlúa að og styrkja
börnin þeirra til þroska og náms.
Það hafði verið heitasta óskin hans
Ara að sjá börnin þeirra vel mennt-
að manndómsfólk.
Börn þeirra Obbu og Ara eru:
Jón Kristinn, stærðfræðiprófessor,
Þórhallur, viðskiptafræðingur,
Sveinn, viðskiptafræðingur, Arnþór
Óli, jarðfræðingur, Atli, töívufræð-
ingur, Anna Björg, hjúkrunarfræð-
ingur, Halldór, viðskiptafræðingur,
og Nanna Huld, viðskiptafræðing-
ur.
Óskin hans Ara rættist. í 28 ár
hefur hún Obba og bömin hennar
staðið saman um að láta drauminn
hans pabba rætast. Obba stóð sterk
og studdi alla, bæði börn og tengda-
börn. Heimili hennar var skjólið
þeirra allra. Þar var skjólið og þar
treystust fjölskylduböndin. Hún átti
stóran faðm fyrir barnabörnin.
Nú hefur ógnvænlegur sjúkdóm-
ur skyndilega hrifið hana á brott.
Það var hennar lífsstarf að veita
öðrum styrk og umhyggju. Sjálf
hafði hún ekki viljað þurfa að láta
hafa fyrir sér og þannig kvaddi
hún. Eftir stendur stóri hópurinn
og drúpir höfði í sorg, en einnig í
þakklæti fyrir að hafa átt góðan
föður og góða móður, sem fluttu
manndóm~og kærleika til nýrrar
kynslóðar. Eg sendi ykkur öllum
innilegar samúðarkveðjur. Guð
blessi minningu Obbu og Ara.
Bryndís Bjarnadóttir.
Elsku amma nn'n er dáin, það er
erfitt að trúa því að ég hitti hana
ekki aftur. Hún amma mín var allt-
af svo góð og hafði alltaf nógan
tíma fyrir mig og litlu systur. Gott
var að koma í Skeiðarvoginn og
tala við hana eða lesa bækur, sem
hún átti nóg af, og læðast í sælgæt-
isskálina, sem aldrei tæmdist. Nú
er amma komin til Guðs og afa Ara
og líður vel. Ég og Ingibjörg systir
mín munum sakna hennar mikið.
í kveðjuskyni vil ég senda henni
kvöldbænina, sem hún kenndi
mömmu og mamma kenndi mér.
Vertu yfit og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman I hring
sænginni yfir minni.
Ari Þorleifsson
Skyndilega er amma Obba dáin.
Amma, sem hefur alltaf verið hjá
okkur. Amma, sem ég hélt að'yrði
allra kvenna elst, enda hvorki göm-
ul né lasin. Amma, sem svo ótal-
margar minningar tilheyra.
Eftir að hafa byijað lífið hjá
ömmu og afa á Sigló, flutti ég með
foreldrum mínum í kjallarann hjá
ömmu Obbu í Skeiðarvoginum. Sem
barn var ég mikið hjá ömmu, enda
bjuggum við lengi í næstu götu og
á leikskóla- og grunnskólaárum
mínum hitti ég hana á hverjum
degi. Nú síðustu ár voru heimsókn-
imar til hennar Rka fastur punktur
í tilverunni. Flestar bemskuminn-
ingar em því tengdar ömmu og ’
Skeiðarvoginum, meðal annars
fyrsta vinkonan, bamaskólaástin
og „búskapur“ í holtinu. Það sem
ber þó hæst í minningunni er allt
það sem amma gerði fyrir mig og
kenndi mér og alltaf lagði hún
áherslu á góða framkomu og rétt-
læti í mannlegum samskiptum. Eitt
af því sem hún vildi að allir hefðu
að leiðarljósi var það að koma fram
við aðra eins og þeir vildu láta koma
fram við sig. Einföld lífsspeki, en
ekki alltaf auðveld í framkvæmd. í
]bví sambandi rifjast upp einn morg-
unn þegar amma gat með engu
móti komið Atla á fætur. Ég bauðst
í sakleysi mínu til þess að skreppa
niður með títupijón og taldi víst að
þá mundi hann vakna. Atli slapp
með skrekkinn því amma hélt yfír
mér tölu um það að aldrei mætti
vekja fólk nema blíðlega og með
góðu svo ég vakti hann í staðinn
með kossi. Það var líka gott að
koma til ömmu snemma á morgn-
ana, kúra hjá henni smástund og
gera svo með henni morgunæfing-
ar. Dagurinn byijaði ekki formlega
fyrr en eftir morgunleikfimina sem
hún sleppti aldrei, enda var hún
ótrúlega snör í snúningum og svo
létt á fæti að hún gerði mun yngra
fólki skömm til. Hún nærri hljóp á
milli staða og á vetuma renndi hún
sér fótskriðu á hálum gangstéttum.
Amma hafði alltaf nóg að gera við
að sinna stóru heimili, jafnvel
stærra en sem svaraði fjölskyld-
unni, því alltaf var húsið opið gest-
um. Hún gaf sér þó alltaf tíma til
að lesa með mér, spila við mig og
leggja kapal og það voru mínar
mestu sælustundir þegar ég fékk
að hjálpa henni að baka. Alltaf var
nóg að gera, enda leyndist margt
skemmtilegt í stóru húsi.
Amma átti auðvelt með að kynn-
ast fólki, enda hress og kát og
ófeimin. Hún var alla tíð kjölfestan
fyrir hópinn sinn og kletturinn úr
hafinu og minnti um margt á suð-
ræna ættmóður. Hún lifði fyrir
stóru fjölskylduna sína og hana
skipti öllu að allir stæðu saman í
blíðu og stríðu. Hjá henni hittust
allir á sunnudögum til að spjalla,
drekka kakó, borða kanelsnúða og
lesa „dönsku blöðin". Á laugardög-
um var gott að koma í heitar lumm-
ur, sérstaklega eftir tennistíma nú
síðustu árin, en aðra daga var gott
að hitta hana eina og hafa tíma til
að spjalla við hana um lífið og tilver-
una. Jólin í Skeiðaivoginum voru
hápunktur tilverunnar og það er
erfitt að hugsa sér aðfangadags-
kvöld án ömmu í fyrsta sinn í 23 ár.
Ég sakna þess alltaf að hafa
ekki fengið að kynnast föðurafa
mínum en amma bætti það marg-
falt upp. Ég hef aldrei trúað á líf
eftir dauðann, en það huggar núna
við sáran missi að reyna að trúa
því að amma hafi loksins hitt afa
Ara aftur eftir langan aðskilnað.
Hafi elsku amma Obba þökk fyr-
ir samveruna og megi minningin
um góða mömmu og yndislega
ömmu veita okkur öllum styrk á
erfiðum tímum.
Helena Sveinsdóttir.
Hið sanna er eilíft.
Hið rétta er eilíft.
Hið fagra er eilíft.
(E. Tegnér)
Við héldum að hún yrði eilíf.
Alltaf á sama stað, fastur punktur
í tilverunni. Alltaf til taks. Með
kaffi á könnunni og kanelsnúða og
hjónabandssælu sem meðlæti. Allt-
af jafn æðrulaus ogyfirveguð, sama
á hveiju gekk. Haldin stóískri ró
og með jafnvægi þess hugar sem
hefur upplifað að mennirnir áætla
en Guð ræður.
Tengdamóðir mín Þorbjörg Þór-
hallsdóttir sem kvödd er hinstu
kveðju í dag fæddist á Djúpavogi
2. júní 1919. Hún var dóttir Þór-
halls Sigtryggssonar síðar kaupfé-
lagsstjóra á Húsavík og konu hans
Kristbjargar Sveinsdóttur. Þau hjón
t
Útför
THEÓDÓRU HALLGRÍMSDÓTTUR
frá Hvammi íVatnsdal,
fer fram frá Undirfellskirkju laugardaginn 23. maí nk. kl. 13.00.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Útför systur minnar,
GUNNÞÓRU BJÖRNSDÓTTUR,
áðurtil heimilis á
Selvogsgötu 17, Hafnarfirði,
sem andaðist að Sólvangi í Hafnarfirði 18. þ.m., fer fram frá
kirkju Hvítasunnusafnaðarins í Reykjavík, mánudaginn 25. maí
nk. kl. 13.30.
Kristín Björnsdóttir.
t
Útför afa míns og langafa,
ÁSGEIRS PÁLSSONAR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
hefur farið fram í kyrrþey. Þökkum auðsýnda samúð.
Hrönn Helgadóttir,
Heimir Þór Hermannsson,
Helgi Steinar Hermannsson.
t
Faðir okkar,
ÓSKAR GUÐNASON,
fyrrverandi frystihússtjóri,
Höfn, Hornafirði,
andaðist 20. maí sl. á dvalarheimilinu Skjólgarði.
Jarðsungið verðurfrá Hafnarkirkju þriðjudaginn 26. maíkl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
börn hins látna.
t
Ástkær eiginkona mín , móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA SVAVA INGVARSDÓTTIR,
Strembugötu 4,
verður jarðsungin frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn
23. maí kl. 14.00.
Ögmundur Sigurðsson,
Sigurður Þór Ögmundsson, Ingibjörg Ólafsdóttir,
Ingvi Björgvin Ögmundsson, Hafdís Daníelsdóttir,
Oddný Ögmundsdóttir, Halldór B. Árnason,
Guðbjörg Ögmundsdóttir, Þórir Telio,
barnabörn og barnabarnabörn.
eignuðust 8 börn sem upp komust.
Þau eru: Anna Sigríður, f. 1910,
Leifur Sveinbjörn, f.1912, d. 1975,
Garðar, f. 1914, Baldur, f. 1915,
d. 1987, Sigtryggur, f. 1917, Þor-
björg, sem hér er minnst, Hulda,
f.1921 og Nanna, f. 1924.
Þorbjörg stundaði nám við Hér-
aðsskólann á Laugarvatni á árunum
1936-1938 og lauk íþróttakennara-
prófi árið 1940.
Hún stundaði ekki kennslu nema
hálfan vetur og þá við Kvennaskól-
ann á Blönduósi en fimi hennar kom
oft til góða síðar á íjölmennu heim-
ili þar sem hún fór eins og fugl flygi
upp og niður stiga sinnandi verkum
sínum. Hún giftist 4. janúar 1945
Ara Kristinssyni, en hann fæddist
á Húsavík 6. nóvember 1921. Ari
lauk stúdentsprófi frá MA árið 1941
og lögfræðiprófi frá HÍ 1947. Þau
bjuggu fyrstu árin á Húsavík þar
sem Ari var fulltrúi sýslumanns. Á
Húsavík fæddust þeim hjónum 6
böm. Haustið 1956 fluttu þau með
hópinn til Patreksfjarðar þegar Ari
tók við embætti sýslumanns Barð-
strendinga. Þar fæddust þeim 2
börn. Börnin vom því orðin 8 þegar
Ari féll frá 5. febrúar 1964.
Þau höfðu búið í húsi sem til-
heyrði embætti sýslumanns og Þor-
björg tók það ráð að flytja með
hópinn til Reykjavíkur þar sem
henni tókst með hjálp góðra manna
að kaupa raðhús í Skeiðarvogi 89.
Þar var síðan samastaður barna,
tengdabarna og barnabarna og
margra vina þeirra allra.
Frá þeim tíma má segja að Þor-
björg hafi haft það eitt að leiðar-
ljósi að koma börnum sínum til
manns og vera til taks hvenær sem
var, krefjast einskis af öðrum en
því meir af sjálfri sér. Davíð Stef-
ánsson segir í einu kvæða sinna:
Gakk þú heill að hollu verki,
heimta allt af sjálfum þér.
Vaxa skal sá viljasterki
visna hinn, sem hlífir sér.
Mér fínnst að þessi orð hafi hún
tileinkað sér og allir sem þekkja til
verka hennar á uppeldissviðinu geta
verið sammála um að þau verk
hafi henni tekist afburða vel og
böm hennar beri þess merki að
ekki var slegið slöku við.
Þau hafa öll lokið háskólaprófum
og þótt það segi lítið um manngildi
fólks þá segir það töluvert um þann
stuðning sem hún var alltaf fús að
veita.
Börn hennar eru: Jón Kristinn,
f. 1946, dr. í stærðfræði, prófessor
við HÍ, Þórhallur, f.1947, viðskipta-
fræðingur, skrifstofustjóri í fjár-
málaráðuneytinu, Sveinn, f. 1948,
viðskiptafræðingur og löggiltur
endurskoðandi, skrifstofustjóri hjá
Ríkisendurskoðun, Arnþór Óli, f.
1950, M.Sc. mannvirkjajarðfræð-
ingur við Malbikunarstöðina Hlað-
bær-Colas., Atli, f. 1952, viðskipta-
fræðingur hjá Skýrsluvélum ríkisins
og Reykjavíkurborgar, Anna Björg,
f. 1955, yfírhjúkrunarfræðingur
Landlæknisembættisins, Halldór, f.
1957, viðskiptafræðingur og lög-
giltur endurskoðandi við Endur-
skoðunarskrifstofu Bjöms E. Árna-
sonar, Nanna Huld, f. 1962, við-
skiptafræðingur hjá Ríkisendur-
skoðun.
Ég hitti Þorbjörgu fyrst 16. júní
1967 á Akureyri. Það var sólríkur
dagur eins og þeir gerast bestir á
Norðurlandi. Þegar dagur var að
kvöldi kominn og sólin baðaði vest-
urhimininn man ég gjörla eftir því
að hún sagðist ætla að gefa okkur
unglingunum mér og syni sínum
aðeins eitt ráð, að lifa hvem dag
eins og hann væri okkar síðasti.
Ekki held ég að mér hafí tekist að
fara eftir því, enda nokkuð fjarlægt
ungu fólki að tengja saman kvöld
lífsins og sól sem er að síga í vestur-
átt, kvöldáttina.
Við nefnum dagleið frá dögun til sólarlags,
að djúpi frá jökulrót er fljótsins ganga.
Frá móðurskauti að moldum hinzta dags
er mörkuð blóði og tárum ferðin langa.
Á morgni lífsins leggjum við öll af stað,
er leitin hefst, er ferðahugurinn mestur.
En við höfum fengið fyrirskipun um það
að fylgja sólinni - vestur.
(Davíð Stefánsson)
Ég hitti Þorbjörgu næst um
haustið. Þá var ég tæplega 18 ára