Morgunblaðið - 31.03.1993, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1993
31
gerist yfirleitt á jörðu hér“ eða þar
sem er meiri dul eins og í kvæðinu
Á Básendum:
Ef þú kemur einhvemtíma í vor
í yfirgefíð naust
gáðu hvort þú greinir okkar spor
sem gengin voru í haust.
Ef þú staldrar ofurlítið við
þú að því hyggja mátt
hvort þau liggja ennþá hlið við hlið
eða hvor í sína átt.
Við Svanfríður þökkum sam-
fylgdina og geymum minningu
Ragnheiðar Sveinbjörnsdóttur. Eig-
inmanni, Ebba vini okkar, og öðrum
aðstandendum biðjum við blessunar.
Samúð okkar er með ykkur öllum.
Óskar Þórðarson.
Ragnheiður Sveinbjörnsdóttir,
vinkona mín og starfsfélagi í röska
tvo áratugi, er látin.
Kynni okkar eru því orðin löng
og náin. Ragnheiður hóf störf vorið
1969 á lögfræðiskrifstofu sem ég
stóð fyrir, ásamt Birni heitnum
Sveinbjörnssyni síðar hæstaréttar-
dómara, hálfbróður Ragnheiðar,
Jóni Finnssyni hæstaréttarlögmanni
og Sveini Hauki Valdimarssyni
hæstaréttarlögmanni.
Ráðningu hennar bar að með
þeim hætti, að Björn óskaði eftir
því að fenginn yrði starfsmaður til
að færa bókhald og lét vita að syst-
ir hans lægi á lausu. Ekkert leist
mér á þann ráðahag, þvi ég taldi,
að þau systkinin væru á líkum aldri,
en Björn var afgamall i mínum
huga, þá tæplega fimmtugur. Lét
ég þó kyrrt liggja, þar sem Björn
átti hlut að máli, en hann var leið-
togi okkar félaga og ekki var við
hæfi að óreyndur lögmaður hefði
sérskoðanir. Er Ragnheiður kom til
vinnu kom í ljós, að hér var um
föngulegasta kvenkost að ræða hvar
sem á var litið og ekki spillti það
gleðinni, að hún var á besta aldri
miðað við þáverandi skilning minn.
Öllum efasemdum létti um þessa
ráðningu er Ragnheiður lauk upp
munni, þvi þá varð mér strax ljóst
að hér var um óvenjulega konu að
ræða.
Þetta var á vordögum 1969.
Það er tímakorn síðan. Frá fyrstu
kynnum tókst með okkur einlæg
vinátta, sem varað hefur æ síðan
allt þar til æðri máttarvöld gripu í
taumana. Ragnheiður var þannig
gerð að hún náði strax góðu sam-
bandi við menn, háa sem lága. Hún
hafði þann hæfileika að geta sett
sig í spor annarra og hafði mjög
gott lag á fólki. Hefði hún orðið
góður sálfræðingur og reyndar hefði
hún náð langt á hverju því starfs-
sviði, sem tengdist mannlegum sam-
skiptum. Á skrifstofu okkar sinnti
hún ekki aðeins bókhaldi, heldur
nutum við þessa eiginleika hennar
í því, að þeir sem þangað komu og
erfitt áttu, stöldruðu gjarnan við
hjá Ragnheiði, sem ávallt átti ein-
hver hlý og notaleg orð fyrir hvern
og einn og flestir kvöddu glaðari
en þeir komu.
Ragnheiður var einnig andlit
skrifstofunnar út á við. Hún svaraði
í síma, þegar hún þurfti ekki að
sinna öðrum verkefnum og þar nut-
um við enn þessa einstæða hæfileika
hennar. Ósjaldan var spólvitlaus
maður orðinn sem lamb, þegar
Ragnheiður hafði átti við hann orð
loks er hún gaf samband til ein-
hvers okkar, þá var „elsku vinur“ í
öðru hvetju orði.
Það er margs að minnast eftir
svo langt samstarf. Kærastar eru
mér þó morgunstundirnar í kaffi-
stofunni hin síðari ár, þar sem mál-
in voru rædd og brotin til mergjar.
Ragnheiður hafði fastmótaðar
skoðanir á flestum málum sem
studdar voru þekkingu og innsæi.
Hún setti sig vel inn í flest mál, sem
á hveijum tíma voru ofarlega á
baugi í þjóðfélaginu, en stjórnmálin
voru henni ávallt ofarlega í sinni.
Hún studdi Framsóknarflokkinn í
blíðu og stríðu. Því varð hún oft að
standa fyrir máli hans í morgunkaff-
inu, enda persónugervingur hans í
okkar litla heimi. Ekki var það allt-
af létt verk, en það leysti hún með
stakri prýði, og aldrei varð henni
orðs vant svo mig reki minni til,
hvorki í þessu efni sé öðru.
Ragnheiður var fjölfróð kona og
víðlesin. Hún tætti í sig tvær til
þtjár bækur á dag, ef tími og rúm
gafst. Þjóðlegur fróðleikur og ljóð
stóðu huga hennar næst. Hún var
hafsjór af vísum og kveðlingum og
margar eru þær vísurnar sem hún
hefur kennt mér gegnum tíðina.
Ragnheiður var einnig góður hag-
yrðingur, þótt hún héidi því ekki á
loft. Hún var valin fulltrúi Hafnar-
fjarðar í sjónvarpsþáttaröð, sem
gekk fyrir nokkrum árum, þar sem
sýslur og kaupstaðir landsins tefldu
fram sínum bestu hagyrðingum.
Mætti hún þar Flosa Ólafssyni, stór-
hagyrðingi á landsvísu, sem þá
skömmu áður hafði gert bögu um
hinn „Hýra Hafnarfjörð". Trúi ég
að flestum hafi þótt, að ekki færi
Ragnheiður halloka frá þeirra við-
ureign.
Ragnheiður átti sér sinn sælureit.
Hann var Þingnes í Bæjarsveit í
Borgarfirði. Þar var hún fædd og
uppalin, þar til hún hleypti heim-
draganum um tvítugsaldurinn að
loknu stúdentsprófi. Til Þingness
leitaði ávallt hugur hennar. Þar
eyddi hún öllum sumarleyfum sín-
um, fýrst í gamla Þingnesbænum,
sem hún var fædd og uppalin í, en
frá árinu 1986 í sumarhúsi, sem hún
reisti þar ásamt Eðvarði Vilmundar-
syni manni sínum.
Þangað fór hún síðustu árin flest-
ar helgar jafnt sumar sem vetur og
oftast voru barnabörn með í för.
Barnabörnin voru Ragnheiði
mjög kær og bundust þau henni
óvenjusterkum böndum. Hún virtist
alltaf hafa tíma fyrir þau og leitað-
ist við að kenna þeim vísur og kvæði,
sem nú er að mestu aflagt. í Þing-
nesi var mikið kveðst á. Allir voru
þá gegn Ragnheiði, sem þó hafði
ávallt betur.
Þingnes var griðstaður stórfjöl-
skyldu Ragnheiðar. Þangað komu
börn hennar, makar þeirra og
barnabörn og dvöldust þar langdvöl-
um í sumarleyfum. Þingnes var
sameiningartákn Ijölskyldunnar og
sá möndull, sem lífið snerist um.
Samheldni var óvenjurík í fjölskyld-
unni og veit ég, að Þingnes og Ragn-
heiður hafa öllu um það ráðið.
Nú er Þingnesið eitt eftir. Þó trúi
ég því, að það veganesti sem fjöl-
skyldan hefur fengið og þau góðu
áhrif sem samvistir hennar við
Ragnheiði hafa valdið, bindi hana
þeim böndum, sem ekki bresta.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að hljóta nokkur heimboð að Þing-
nesi. Þangað var gott að koma.
Veislumatur ávallt á borðum og
spaug og gamanyrði á allra vörum
og kveðlingum kastað. Margmennt
var þar ávallt, matargestir fylltu
oftast tuginn. Þar var Ragnheiður
drottning í ríki sínu, ijóð og sæl.
Ragnheiður var trúuð kona.
Hennar guð var góður og umburð-
arlyndur, ekki refisgjarn og smá-
smugulegur. Hún var sannfærð um
líf eftir þetta. Vona ég að henni
verði að trú sinni. Hver veit nema
við eigum eftir að njóta samvista
síðar, en vart við rekstur lögfræði-
stofu, nema við lendum bæði í neðra,
því vafalaust falla til fá verkefni í
hinum betri staðnum.
En hvernig sem þau mál snúast,
vonast ég til að leiðir okkar .muni
liggja saman að nýju.
Eg þakka Ragnheiði langa vin-
áttu og ánægjulegt samstarf. Ég
og fjölskylda mín vottum móður
Ragnheiðar, eiginmanni, börnum og
barnabörnum okkar dýpstu samúð;
þeirra missir er mikill.
Skúli J. Pálmason.
Hún átti alltaf svo auðvelt með
að koma fyrir sig orði og það var
skemmtilegt að hlusta á ræður
hennar. Einnig kastaði hún oft fram
vísum. Þetta er það fyrsta sem kem-
ur upp í hugann þegar rifjuð eru
upp kynni við Ragnheiði Svein-
björnsdóttur, framsóknarkonu frá
Þingnesi, sem lengst af bjó í Hafn-
arfirði.
Ragnheiður var ein af þeim fram-
sýnu konum sem stofnuðu Lands-
samband framsóknarkvenna haust-
ið 1981 og átti hún sæti í fyrstu
stjórn samtakanna sem þá var nefnd
landsstjórn. Á fyrsta landsþingi
LFK sem haldið var á Húsavík
tveimur árum síðar var Ragnheiður
ein af þeim konum sem stóðu að
undirbúningi og framkvæmd þings-
ins. Það sem hún lagði til málanna
á þinginu var mjög yfirvegað og
skemmtilega fram sett og var
greinilegt á öllu að hún hafði reynslu
af pólitísku starfi, sem við margar
hveijar höfðum ekki. Á þessu þingi
lágu leiðir okkar Ragnheiðar saman
þar sem ég kom inn í þessa stjórn
sem fékk þá heitið framkvæmda-
stjórn LFK. Frá þessum tíma til
ársins 1987 störfuðum við saman
innan LFK, en þá lét hún af störfum
í framkvæmdastjórninni.
Eitt aðalverkefnið okkar á þess-
um árum var að halda námskeið
fyrir konur á öllum aldri og var
farið í flest byggðarlög á landinu.
Þetta voru ýmis helgarnámskeið eða
kvöldnámskeið sem tóku fimm
kvöld. Þarna kenndum við allt það
nauðsynlegasta í félagsstarfi, fund-
arstörfum og framkomu í útvarpi
pg sjónvarpi. Um átta hundruð
manns sóttu þessi námskeið og við
vorum einar tólf konur sem tókum
að okkur kennsluna. Ragnheiður var
ein þeirra sem kenndu og tók hún
sérstaklega fyrir það efni sem fjall-
aði um fundarstjórn, fundarritun og
tillöguflutning. Hún var alger snill-
ingur í þessum málum. Eitt sinn
kenndi ég næsta kvöld á eftir Ragn-
heiði og þá heyrði ég á nemendum
að þeir voru alltaf að tala um Mál-
vík og það sem þar hafði gerst.
Þegar ég fór að forvitnast um þetta
frekar kom í ljós að Ragnheiður
hafði búið til nýtt sveitarfélag sem
Málvík hét og þar höfðu konur
byggt upp óskasveitarfélag þar sem
lögð var áhersla á þau atriði sem
þeim fannst skipta mestu máli.
Þarna er Ragnheiði rétt lýst. Með
reynslu af sveitarstjórnarmálum í
Hafnarfirði og með þá staðreynd í
huga að oftast voru það karlmenn
sem stjórnuðu sveitarfélögum á
þeim tíma með sínum áhersluatrið-
um lét hún konurnar takast á við
þetta stórkostlega verkefni. Málvík
varð fræg á námskeiðum um allt
land og haldnar voru sérstakar
Málvíkurhátíðir með hópum kvenna
sem höfðu sótt þessi námskeið.
Ragnheiður starfaði af miklum
dugnaði fyrir Landssamband fram-
sóknarkvenna og eftir að hún hætti
í stjórn samtakanna sat hún í nefnd-
um fyrir LFK, nú síðast í stjórn-
málanefnd. Við framsóknarkonur
erum þakklátar fyrir það mikla starf
sem Ragnheiður lagði fram af óeig-
ingirni.
Eiginmaður hennar, börnum,
tengdabörnum og barnabörnum
votta ég mína dýpstu samúð. Guð
veri með ykkur.
Unnur Stefánsdóttir,
formaður Landssambands
framsóknarkvenna.
Fleiri minningargreinar um
Ragnheiði Sveinbjörnsdóttur
bíða birtingar og munu birtast
næstu daga.
Konan mín,
LAUFEY EIRÍKSDÓTTIR,
lést þriðjudaginn 30. mars.
Jón Þorvarðsson.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
STEFÁN SIGURJÓN JÓNSSON,
Strandgötu 69,
Hafnarfirði,
lést í sjúkrahúsi í New York 29. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóna Hailgrímsdóttir.
t
Ástkær sonur okkar, bróðir og mágur,
ÞORKELL SIGURÐSSON
málari,
Auðbrekku 38,
Kópavogi,
lést á heimili sínu mánudaginn 29. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 5. apríl kl. 13.30.
Sigurður Þorkelsson, Matthildur Gísladóttir,
Þorbjörg Sigurðardóttir, Sigurður Hlöðversson,
Víðir Sigurðsson,
Rakel Sigurðardóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GRÓA ÞORGILSDÓTTIR,
Unufelli 31,
lést í Landspítalanum 29. mars sl.
Garðar Guðmundsson,
Vilberg Guðmundsson,
Jóhann Guðmundsson,
Edda Guðmundsdóttir,
Kristín Guðmundsdóttir,
Ingigerður Guðmundsdóttir
Kristfn Magnúsdóttir,
María Erla Guðmundsdóttir,
Elín Oddný Kjartansdóttir,
Helgi Kristjánsson,
Ingólfur Örn Arnarsson,
og barnabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSDÍS B. ÞÓRÐARDÓTTIR,
Hringbraut 52,
Hafnarfriði,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði fimmtudaginn 1. aprfl kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hennar, eru
beðnir að láta Minningarsjóð Guðrúnar
Einarsdóttur og Guðjóns Magnússonar
njóta þess (Blómabúðin Burkni).
Þórður Valdimarsson, Svanhildur Isleifsdóttir,
Sigríður Valdimarsdóttir, Gunnar Gíslason,
Ragna Valdimarsdóttir, Eðvald Karl Eðvalds,
barnabörn og barnabarnabörn.
ISUZU SPORTS CAB 4X4
Rúmgóður fjögurra manna pallbíll
ISUZU SPORTS CAJB 4X4
bensín og diesel, af árgerð ’92 á hagstæðu verdi.
BÍLHEIMAR
Höfóabakka 9, sími 634000 og 634050
v