Morgunblaðið - 24.10.1993, Page 10

10 B
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. OKTOBER 1993
eftir Árna Matthíasson
Myndir Björg Sveinsdóttir
EKKI er gott að segja hvað
það er sem gerir Kristján
Kristjánsson, KK, að vinsæl-
asta tónlistarmanni landsins
í dag, tónlistin og textarriir
hafa eðlilega mikið að segja,
en kannski ekki síst ímynd
hans; eitthvað óáþreifanlegt
sem ekki verður skilgreint,
en gerir að verkum að fáir
ef nokkur tónlistarmaður
nýtur annarrar eins velvildar
og hann fyrir það eitt að vera
hann sjálfur.
hann
ristján Kristjánsson
hefur víða farið í
sínu tónlistar-
stússi og meðal
annars haft í sig
og á með götu-
• spilamennsku og
kráagíamri um
þvera Evrópu,
meðal annars með
hljómsveit sinni
Grinders, sem
’ hingað til tónleika-
halds. 1990 flutti Kristján hingað
til lands frá Svíþjóð sem hálfgerð-
ur utangarðsmaður í íslenskum
tónlistarheimi og tók til við tón-
listariðkan. Liður í því var platan
Lucky One, sem seldist gríðarvel
þó textar væru á ensku og platan
að nokkru samtíningur frá fyrri
árum. Fyrir ýmsar sakir, sem ekki
verða raktar hér, fékk Kristján lít-
ið fyrir sinn snúð og gerði reynsla
hans af plötuútgefendum hann
fráhverfan frekara samstarfi við
þá. Hann gaf því út á eigin spýtur
næstu plötu, Beina leið, sem var
með alla texta á íslensku, og varð
söluhæsta plata síðasta árs og
selst enn, því hún hefur selst í
rúmum 3.000 eintökum á þessu
ári; mun meira en flest það sem
látið var hvað mest með í sumar.
Fyrirfram búast því margir
við að næsta plata KK Band,
Hótel Færeyjar, sem kemur
út á næstu vikum, seljist
ekki síður, sem setur hann
undir nokkra smásjá.
Spóavell á spólu
Fyrir stuttu fór undirrit- I
aður með ljósmyndara utan I
til fundar við Kristján og I
félaga í KK Band, Þorleif I
Guðjónsson bassaleikara, I
Kormák Geirharðsson
trommuleikara og Björgvin I
Gíslason gítarleikara, í Llan- I
hennock í Wales þar sem I
þeir voru að taka upp plötu. “
Upptökustjórinn var líka íslenskur,
Tómas Tómasson, og svo var á
staðnum umboðsmaður Kristjáns
og allshetjar reddari Pétur Gísla-
son. I farteskinu voru gríðarlega
þung segulbönd af síðustu plötu
Kristjáns, því þar var einhver hug-
mynd sem ákveðið var að geyma
á sínum tíma, og svo dýrmæt spóla
með spóavel.li, því ekki varð lokið
við plötuna án þess. Kannski við-
eigandi í Ijósi þjóðtrúarinnar; þeg-
ar hann spói vellir graut, þá er
úti vetrarþraut.
Þeir KK-Iiðar tóku einnig upp
síðustu plötu hans, Bein leið, í
Wales og þá var Tómas líka við
takkana. Nýr maður í sveitinni
síðan þá er hins vegar Björgvin
Gíslason, sem gekk til liðs við þá
félaga í sumar.
/
Fyrsta lagið búið
Pétur Gíslason tekur á móti
okkur á Heathrow-flugvelli í VW-
rútu þeirra KK-liða, sem reyndar
bræðir úr sér á leiðinni vestur til
Wales, en það er önnur saga.
Okkur er vel tekið þegar komið
er til Loco hljóðversins, þar sem
þeir félagar hafa komið sér vel
fyrir, og svo hittist vel á að það
er verið að undirbúa fögnuð, því
fyrsta lagið er tilbúið og ekkert
vantar í annað lagið en spóahljóð-
ið góða.
Upptökur fara fram í forðum
sveitarbýli í útjaðri Llanhennock,
sem er austast í Wales, í grósku-
legu og friðsælu umhverfi. Þegar
hér var komið sögu í upptökunum
var ekkert eftir annað en að setja
saman textana og í matarveislu á
veitingahúsi í nærliggjandi þorpi
kemur úr kafinu að það er einmitt
erfiðasti hjallinn. Grunnarnir að
lögunum voru spilaðir inn á
skammri stundu, flestir í einni
töku, eins og það kallast, þ.e. ekki
þurfti að taka upp aftur einhveija
gítara eða eiga við bassa og
trommur, en textafæðingin er erf-
ið. Það er þó létt yfir hópnum og
greinilegt að áfanga er náð. Dag-
inn eftir gefst tækifæri til að
spjalla við Kristján í hljóðverinu
þar sem verið er að velja rétt spóa-
hljóð, hæfilega angurvært og milt
fyrir lagið.
„Spóalagið varð til þegar við
vorum á Hóteli Færeyjar að vinna
að plötunni. Fyrir utan gluggann
sat spói eitt kvöldið þegar ég var
að spá eitthvað í lagið sem var
nýsamið. Þegar ég byijaði að spila
það byijaði hann að vella með,“
segir Kristján og hermir svo
hörmulega eftir spóa að hann fær
ekki varist hlátri. „Það var svo
gaman að spila lagið með þessari
rödd, að mér fannst ekki hægt að
taka það upp án þess að hafa spó-
ann með.“ Kristján segist enga
stjórn hafa á því hvernig lögin
verði til, hann kunni enga form-
úlu. „Það verða engin lög til allt
í einu. Þau eru búin að vera að
veltast í mér og vaxa eins og fræ
og í raun eru þessi lög afsprengi
allrar þeirrar tónlistar sem ég hef
verið að hlusta á frá því ég var
barn.“ Textarnir eru aftur á móti
erfiðari viðureignar og Kristján
segir að fyrir hveija textalínu sem
hann sé sáttur við fari fjölmargar
blaðsíður í ruslið. „Það eina sem
ég get gert er að skrifa allt niður.
Þessir textar eru orð sem ég á
eftir að heyra sjálfan mig syngja
í útvarpi eftir tvö ár, eða fjögur
ár eða lengri tíma og þá líður mér
kannski illa fyrir að hafa sagt slíka
vitleysu. Ég verð að geta lifað
með þeim og það gerir þetta erf-
itt.“
í heimsókn hjó Kristjáni Kristjánssyni í Wales, þar
sem hann hljóóritaói þrióju breióskífu sína, sem
væntanleg er á næstu vikum
Plataður
„Ég vildi óska þess að lögin
kæmu eins og Besti vinur á Beinni
leið. Ég var á Búðum, sat og horfði
á Snæfellsjökul og glamraði á
gítarinn og allt í einu kom allur
textinn í einni bunu. Svoleiðis ger-
ist sjaldan, kannski sem betur fer
vegna þess að hann spannst úr frá
því að ég var að velta því fyrir
mér hvernig ég hefði verið platað-
ur. Ég lenti í rimmu við útgef-
anda, var plataður og út úr því
kom gott lag, en það er ekki hægt
að fara um og leita að rimmum
til að semja lög uppúr. Það má
þó kannski segja að þessi rimma
við útgefandann sem Besti vinur
spratt úr skilaði góðu lagi, þannig
að ég fekk eitthvað til baka. Ann-
ars eru kveikjurnar að lögunum
og andrúmsloftinu sem ég reyni
svo að ná í textunum jafn ólíkar
og þær eru margar. Til að mynda
hefur Árni Johnsen gefið okkur
mikinn innblástur, bara af því að
við hittum hann á flugvellinum
þegar við vorum að fara út og
meira að segja köllum við eitt lag-
ið Árna Johnsenlagið. Um tíma
vorum við að hugsa um að fá hann
til að syngja með í því, en það er
ekki víst hvernig hann hefði
tekið því,“ segir Kristján
hugsi.
Músíkantar vilja
bara
pæla í músík
I kjölfarið á þeirri rimmu sem
gaf af sér Besti vinur ákvað Krist-
ján að gefa sjálfur út sínar plötur
FOLKINU