Morgunblaðið - 07.11.1993, Qupperneq 20

20 B
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1993
,, Suo þe-tix^ -ejntOajr
Stijka.n~þln. C LeiloJti/£-irLu/
Ekki vill svo vel til séra
minn að þú vitir um íbúð til
leign?

Hvað er að þér. Það varst
ÞÚ sem baðst um að húsið
yrði málað
HÖGNI IIREKKVISI
„ HAMUI ÖOFUSAUP FÁE/NAR SKEU3AR A
AAEE>AKí HANN ÖPNAE>I FÖSTIMN ÞíMM-“
BRÉF HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Opið bréf til Morgunblaðsins
Frá Nemendafélagi MH:
í grein Mbl. fimmtudaginn 28.
október síðastliðinn segir m.a. að
ölvun hafi verið á skóladansleik MH
í Stapanum, Keflavík. Mikil umræða
hefur spunnist upp í kringum þessa
frétt og aðra sambærilega í DV.
Þessi umræða hefur verið afar nei-
kvæð og virðast margir hafa fengið
ranga mynd af umræddum dansleik
svo og öllu skipulagi og undirbún-
ingi í kringum hann. Það sætir held-
ur ekki undrun þegar þessar greinar
eru skoðaðar nánar. Vissulega var
ölvun á dansleiknum, enda ríkir sú
einkennilega hefð á Islandi að fara
ölvaður á skemmtikvöld sem þessi.
Þessi hefð er ekkert bundin við ung-
menni, síður en svo. Börnin hafa
þetta frá foreldrunum, en það er svo
allt annar handleggur. Það er því
ekki fréttnæmt að ölvun skuli hafa
verið á umræddum dansleik.
Flest sem fram kemur í þessum
greinum er úr lausu lofti gripið og
beinlínis rangt. DV segir orðrétt:
„Ölvun og ólæti menntaskólanema
á skóladansleik í nótt“. Þetta er ein-
faldlega ekki rétt. Ólætin áttu sér
stað utan veggja skemmtistaðarins,
en allir nemendur Menntaskólans við
Hamrahlíð voru þar innandyra að
skemmta sér, engum var hleypt út
með það fyrir augum að koma inn
aftur. Þessi ólæti eru okkur því óvið-
komandi, og þarna hafa væntanlega
einkum heimamenn átt hlut að máli.
Ennfremur segir í fyrirsögn hjá DV:
„Ölvaðir námsmenn fylltu fanga-
geymslur“. Fimm námsmenn á okk-
ar vegum urðu þess heiðurs aðnjót-
andi að lenda í keflvíska steininum,
hvorki fleiri né færri. Því ætti þessi
undraverða fyrirsögn að segja okkur
öllu meira um geymslurými kefi-
vískra fangageymslna en ölvun á
dansleiknum margumrædda. Af
þessum fimm voru þrír ólánsamir
drykkjumenn sem fengu að sofa úr
sér áfengisvímuna. Þarna á ég við
þá sem voru áfengisdauðir á dans-
leiknum, en slíkir svartir sauðir eru
alltaf óhjákvæmilega fylgifiskar
skemmtanahalds af þessum toga.
Þeir voru of drukknir til að vera
með ólæti. Þá eru tveir eftir. Ég sé
fyrir mér endurbætta fyrirsögn á
baksíðu DV: „Tveir menn með ólæti
í Keflavík, báðir fangaklefarnir full-
ir“.
Morgunblaðsgreinin var á sama
plani, og raunar finnst okkur þessi
blaðamennska ekki sóma sér í svo
virtum og víðlesnum blöðum. Það
ætti raunar að segja okkur margt
um gæði Morgunblaðsgreinarinnar
og um það hversu mikla vinnu
ónefndur blaðamaður lagði í greinina
að hann skyldi nefna okkar ástkæru
menntastofnun Menntaskólann í
Hamrahlíð. Það er álíka gáfulegt og
Menntaskólinn • á Reykjavík eða
Frá Rannveigu Tryggvadóttur:
Öll fylgdumst við með fréttum af
einstaklega vel heppnaðri veiðiferð
togarans Hólmadrangs frá Eskifirði
í Smuguna. í gærkvöldi var í fréttum
Ríkissjónvarpsins sagt frá þeirri
ákvörðun skipstjórans að láta gott
heita og fara ekki fleiri veiðiferðir
þangað nú er vetur gengur í garð.
I hjarta mínu fagnaði ég þessari
ákvörðun því aldrei er of varlega
farið á fjarlægum og hættulegum
hafsvæðum. Líf áhafnanna er marg-
falt meira virði en svo að því megi
fyrir nokkurn mun hætta.
Ég hringdi til Sturlaugs Stefáns-
sonar skipstjóra, óskaði honum til
hamingju með velgengnina og þakk-
Verzlunarskólinn við ísland. Skólinn
okkar heitir Menntaskólinn við
Hamrahlíð og okkur þætti vænt um
að það yrði framvegis virt.
Við nemendur Menntaskólans við
Hamrahlíð vonumst til þess að flest-
ir átti sig á þeim misskilningi sem
hér er á ferðinni. Skóladansleikurinn
umræddi fór ágætlega fram og þeier
sem að honum stóðu og sáu um
gæslu eiga hrós skilið fyrir ágæta
skipulagningu og góðan undirbún-
ing. Vilji menn svo setja út á skóla-
dansleiki almennt, þá er það allt
annað mál. Hins vegar ættum við
að gera okkur það ljóst að það er
ekki bara unga fólkið sem sækir
dansleiki, og það eru ekki síður hin-
ir eldri sem eru með ólæti á slíkum
uppákomum.
NEMENDAFÉLAG MENNTA-
SKÓLANS VIÐ HAMRAHLÍÐ.
aði honum jafnframt fyrir að hafa
tekið þessa skynsamlegu ákvörðun.
Sagði Sturlaugur mér að ákvörðunin
hefði ekki síður verið Aðalsteins
Jónssonar forstjóra Hraðfrystihúss
Eskifjarðar og eiganda skipsins en
sín, þeir hefðu tekið hana í samein-
ingu en ekki hann einn eins og ráða
hefði mátt af sjónvarpsfréttinni.
Sturlaugur lét þess jafnframt getr
ið að Aðalsteinn hugsaði vel um sína
sjómenn og fylgdist vel með þeim á
sjónum, ekki síst þegar veður væru
válynd.
RANNVEIG TRYGGVADÓTTIR,
Bjarmalandi 7,
Reykjavík.
Um ákvörðun skip-
stjórans á Hólmatindi
Víkveiji skrífar
Við íslendingar erum fiskveiði-
og fiskvinnsluþjóð. Sjávarvör-
ur eru lang stærsti hluti útflutnings
okkar, gjaldeyrisöflunar og lífs-
kjara. Árið 1992 voru sjávarvörur
79,6% vöruútflutnings okkar, iðn-
aðarvörur 17,2%, landbúnaðarvörur
1,9% og annað 1,4%.
Auðlindir sjávar eru ekki ótæm-
andi. Ef gengið er freklega yfir
nýtingarmörk nytjastofna jafngildir
það því að slátra lang beztu mjólk-
urkúm þjóðarbúsins. Það þótti því
góð íslenzka þegar fiskeldi kom til
sögunnar, laxeldi, silungseldi og
jafvel sjávarfiskaeldi. Hvers vegna
ekki að stunda fiskibúskap á sama
hátt og þjóðin hefur um aldir stund-
að búskap með nautgripi og sauðfé?
Síðan var sezt upp í tryllitækið,
benzínið stigið í botn og lítt skeytt
um umferðarreglur arðsemi og
markaðar,. Víkingar fara ekki að
lögum. Þeir höggva mann og ann-
ann. Verst er þó þegar þessi „ann-
ar“ höggni er víkingurinn sjálfur,
það er sá sem hjó með kapps án
forsjár sverðinu.
XXX
Víkur þá sögunni að skýrslu
Ríkisendurskoðunar um ríkis-
reikning 1992. Þar segir svo um
Ábyrgðardeild fiskeldislána: „I ljós
hefur komið að verðtryggingar sem
deildinni voru ætlaðar samkvæmt
iögum hafa reynzt haidlausar. Því
fer fjarri að iðgjaldatekjur sem
ætlað var að standa undir töpum
vegna innleystra ábyrgða nái því
marki sem lög gerðu ráð fyrir.
Kostnaður ríkisins vegna innleystra
ábyrgða á lánum til fiskeldisfyrir-
tækja nemur yfir hálfum milljarði
króna frá því deildin tók til starfa.
Það má tii sanns vegar færa að
ríkissjóður hafi verið búinn áð taka
á sig flestar skuldbindingar vegna
fiskeldisfyrirtækja áður en Ábyrgð-
ardeild fiskeldislána var stofnuð."
í sömu skýrslu segir um Fram-
kvæmdasjóð Islands: „Á undanförn-
um árum hefur Framkvæmdasjóður
íslands orðið fyrir þungum fjár-
hagslegum áföllum, ekki sízt vegna
gjaldþrota fiskeldisfyrirtækja.
Vegna slæmrar stöðu sjóðsins yfir-
tók ríkissjóður 1.633 milljónir króna
af skuldum hans á árinu 1991 og
jafnframt var lögum um sjóðinn
breytt á þá lund að hann skyldi
framvegis ekki stunda lánastarf-
semi. Staða sjóðsins hefur síðan
versnað enda nam rekstrartap hans
á árinu 1992 um 834 milljónum
króna. Eigið fé var neikvætt um
830 milljónir króna í árslok 1992
og mun ríkissjóður fyrr eða síðar
verða að veita framlag til sjóðsins
vegna þess. Bein útlánatöp námu
um 205 m.kr., að stærstum hluta
vegna fiskeldislána. Framlag á af-
skriftarreikning nam tæpum 409
milljónum krónum og hafa þá eign-
ir verið færðar niður um 1.306
m.kr. vegna fyrirsjáanlegra útlána-
tapa.“
xxx
Víkveiji sneiðir hjá Byggða-
stofnun og bönkum, sem ekki
fóru varhluta af ósköpunum,
skattatapi ríkis og sveitarfélaga og
eigna- og fjármunamissi einstakl-
inga. Ekki tjáir að fást um orðinn
hlut, en máli skiptir að draga rétta
lærdóma af mistökunum og að hafa
vítin til varnaðar.
Þrátt fyrir allt hyggur Víkveiji
að eldi vatna- og sjávarfiska verði
gild búgrein hér á landi er tímar
líða. Þar þarf á hinn bóginn að
huga vel að lögmálum arðsemi og
markaðar og leyfa starfseminni að
taka út vöxt á eðlilegum vaxtar-
tíma.
X X X
Síldin var áratugaskeið þunga-
vigtarfiskur í þjóðarbúskapn-
um. Máske kemur aftur vor í dal.
Á síldveiðiárinu 1992-93 bárust á
land um 100-110 þúsund lestir.
Þar af fóru aðeins um 28.000 lestir
í söltun og frystingu, það er til
manneldis, en 78.000 lestir í
bræðslu (mél og lýsi). Þetta er íhug-
unarefni. Það er af hinu góða að
þrír þingmenn hafa flutt tillögu um
mótun stefnu um nýtingu síldar-
stofna við Island. Það skiptir máli
hvern veg við vinnum takmarkaðan
sjávarafla þann veg að hann gefi
sem mest til heildar og einstaklinga.