Morgunblaðið - 27.03.1994, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 27. MARZ 1994
máttfarinn. Þannig var hann, um-
hyggja hans fyrir öðrum hafði allan
forgang.
Og þannig var hann ekki aðeins
gagnvart mér heldur öllum, hann
kom fram við alla eins og eigin
-syni, dætur eða systkini. Hann var
svo trúr í köllun sinni og átti svo
mikinn kærleika að hann gaf alltaf
öllum allt. Gilti þá einu hverrar trú-
ar þeir voru: kaþólikkar, lútherskir,
múslímar, gyðingar, efahyggju-
menn eða jafnvel trúleysingjar. Alla
elskaði hann eins og sjálfan sig.
Ég átti oft bágt með að skilja
hvemig hann gat gefið svona við-
stöðulaust af sér, hvemig hann gat
alltaf verið svo fuilur bjartsýni, ást-
ar á náunganum og gleði yfir líf-
inu. Hann minntist oft á það við
mig hversu fagurt og yndislegt lífíð
væri þegar hjarta manns væri
hreint og réttlátt. Rót hins nei-
kvæða og illa væri alltaf að fínna
í okkur sjálfum og því skipti það
svo miklu máli að vera opinn og
einlægur, þannig gætu menn upp-
rætt það. Hann viðurkenndi að til
væri þjáning og óréttlæti, en sagði
jafnframt að þjáningin og óréttlæt-
ið væru bestu tækifæri okkar til
að þroskast. Það væri einn mesti
leyndardómur kristinnar trúar og
lífssýnar. Nú fer ég að skilja hvað
hann átti við.
Eins og Alfreð biskup trúi ég
staðfastlega á upprisu dauðra og
eilíft líf. Fyrir þá sömu trú veit ég
að Alfreð biskup er genginn inn í
samfélag heilagra til samveru við
Drottin sinn og meistara, Jesúm
Krist.
Hvers vegna kemst ég þá ekki
hjá því að gráta þegar ég minnist
hans? Ég hef ekkert að óttast fyrir
hans hönd. Ef til vill er það af eigin-
gimi minni yfír því að hafa hann
ekki lengur? Ef til vill er það af
einhvers konar sektarkennd yfir því
að hafa aldrei þakkað honum al-
mennilega fyrir það sem hann var
mér. Hann bjargaði meira en lífi
mínu, hann bjargaði sál minni.
Þó held ég að ég, sem aðrir, gráti
mest af undrun yfír því hversu hon-
um var auðfundin leiðin til hjartans
og hversu auðséð mynd Krists var
á honum og framkomu hans. Dag-
leg bæn hans var:
Kæri Drottinn! Kenn mér að vera örlátur;
Að gefa án þess að hugsa um tap
Að beijast og hirða ekki um sársaukann
Að strita þindarlaust.
Að vinna og æskja einskis að launum
nema vissunar um að ég sé að gera vilja þinn.
Þannig bað hann, hugsaði og lifði
alla ævi. Já, þótt ótrúlegt sé, þann-
ig var Alfreð biskup. Og þó var
hann miklu meira. Maður eins og
Alfreð biskup er svo einstakur, góð-
ur og sjaldgæfur í samfélagi okkar
mannanna að aldrei hefur svo mik-
ið sem eitt einasta orð verið hugsað
upp sem væri nógu gott og fagurt
til að lýsa því hvemig hann raun-
verulega var. Ég þakka honum og
Guði fyrir allt sem hann var, er og
alltaf verður mér. Hvíli hann í friði.
Kjartan Bjarni Björgvinsson.
Það er svo sorglegt að Alfreð
biskup skuli vera dáinn. Hann sem
var alltaf svo góður og örlátur við
alla. Hann sem ætlaði að ferma
okkur báða. Hann sem átti að vera
vinur fjölskyldunnar í mörg ár.
Hvemig gat þetta gerst? Það er
ekki mánuður síðan hann var hér
í heimsókn hjá okkur og var svo
hress, ánægður og kátur. Við hlökk-
uðum mikið til þess að hann kæmi
heim og urðum því fyrir miklum
vonbrigðum þegar Kjartan bróðir
sagði okkur að biskupinn hefði
fengið hjartaáfall og lægi á sjúkra-
húsi í Pittsburgh. Þótt við værum
öll mjög áhyggjufull vorum við eig-
inlega viss um að honum batnaði.
Við ákváðum að skrifa honum kort
með ósk um góðan bata og von um
að sjá hann aftur sem fyrst. Síðan,
tveimur dögum eftir að við settum
kortið í póst, fréttum við að hann
væri dáinn. Hann hefur ekki fengið
kortið.
En við vitum vel að hann lifir
áfram þó að líf hans sé ekki lengur
héma hjá okkur. Alfreð biskup er
örugglega besti og skemmtilegasti
maður sem við höfum kynnst. Það
er svo ofsalega sorglegt að hann
skuli vera dáinn og farinn frá okk-
ur. Við þekktum hann svo stutt.
Guð blessi hann og minningu hans.
Ingvar og Sverrir.
Þegar ég kvaddi Alfreð biskup á
flugvellinum 2. mars sl. átti ég síst
von á því að við myndum ekki sjást
aftur. Han bar sig vel og hlakkaði
til ferðarinnar. Hann fór oft utan
og ferðir hans voru sjaldnast eins
og við íslendingar hugsum okkur
utanferðir. Þær voru ekki frí, heldur
stöðug vinna og hann var í mjög
góðu sambandi við söfnuðinn sinn
meðan á ferðum hans stóð. Þegar
ég frétti af því að hann hefði feng-
ið hjartaáfall var mér mikið brugð-
ið. Þó hefði kannski mátt gera ráð
fyrir þessu, því hann vann langan
vinnudag og hvfldist mjög lítið. Það
hefði verið mjög erfítt fyrir hann
að breyta lífsstíl sínum í kjölfar
hjartaáfallsins, því hann var mjög
framtakssamur og vann myrkranna
á milli. Meðan á sjúkrahúsdvöl hans
stóð var álitið að hann kæmist til
heilsu á ný. Það var því mikið reið-
arslag að frétta að hann hefði látist
sl. mánudag.
Herra Alfreð James Jolson var
vígður Reykjavíkurbiskup af John
O’Connor kardínála í Dómkirkju
Krists konungs, Landakoti, 6. febr-
úar 1988. Hann hafði því starfað
hér í rétt rúm sex ár þegar hann
var kvaddur á brott. Alfreð var
Bandaríkjamaður af íslenskum ætt-
um. Afí hans, Guðmundur Hjalta-
son, var ættður frá Isafírði og
kynntist hann konu sinni, Karólínu
Amundsen, í Noregi. Þau fluttust
til Bandaríkjanna árið 1907 og
eignuðust fímm böm. Alfreð Hjalta-
son vélvirki var eitt þeirra. Hann
tók sér eftimafnið Jolson og kvænt-
ist bandarískri konu af írskum ætt-
um, Justin Houlihan. Þau eignuðust
tvö börn, Alfreð, síðar biskup, f.
18. júní 1928, og Mary, sem er
félagsráðgjafi. Samband Alfreðs við
móður sína var mjög aðdáunarvert.
Hann var henni stoð og stytta í
veikindum hennar og veitti henni
mikla gleði og hamingju. Hún var
stolt af syni sínum og frú Vigdís
Finnbogadóttir forseti lét svo um
mælt að hún hafði gefíð íslandi son
sinn. Justin lést í einni af heimsókn-
um sínum tíl sonar síns, árið 1990,
og var jarðsett í grafreit Dómkirkju
Krists konungs. Þar verður og son-
ur hennar lagður til hinstu hvfldar.
Alfreð gekk í reglu jesúíta árið
1946, þá aðeins 17 ára gamall.
Hann lauk guðfræðiprófi 12 ámm
síðar og þáði prestvígslu 14. júní
1958. Hann var mikill námsmaður
og lauk BA- og MA-prófí (Phil) frá
Boston College ásamt Lic.Phil. og
B.Theol-prófí frá Weston College í
Boston. Hann lauk MBA-prófí með
mjög góðum vitnisburði í Harvard
Business School. Þar að auki hafði
hann tvær doktorsgráður, Ph.D.
(Soc.sc.) frá Gregorian University
í Róm og Ph.D. (Hum. Litt.) frá
Wheeling Jesuit College í Banda-
ríkjunum. Samhliða námi stundaði
hann ýmis störf. Hann starfaði
mikið við kennslu og var prófessor
og deildarforseti í Bandaríkjunum,
írak og Rhódesíu. Jóhannes Páll II
páfí veitti honum heiðursmerki,
Riddari hinnar heilögu grafar, árið
1990. Alfreð var í biskuparáði
Norðurlanda frá 1987.
Ég átti þess kost að kynnast
Alfreð biskupi mjög náið, bæði sem
yfírmanni kaþólsku kirkjunnar hér
á landi og einnig sem sérstaklega
góðum vini. Við sóttum oft laugam-
ar í frístundum okkar og áttum þar
skemmtilegar samverustundir.
Skopskyn Alfreðs var með eindæm-
um gott og hann hafði alveg sér-
stakt lag á að umgangast fólk og
vekja það til umhugsunar um lífíð
og tilveruna. Þegar hann var er-
lendis sendi hann vinum og vanda-
mönnumreglulega póstkort frá við-
komustöðum sínum. Hann lagði
mikinn metnað í að rækta sambönd
sín við fólk, þrátt fyrir að hann
uppskar ekki alltaf árangur erfíðis
síns. Endrum og sinnum fékk að
kenna á sannleiksgildi orðatiltækis-
ins „enginn verður óbarinn biskup“.
Starf hans náði út fyrir öll landa-
mæri og hann vakti athygli á söfn-
uðinum út á við og leitaði eftir
stuðningi við hann.
Bar margt til tíðinda meðan á
veru Alfreðs biskups stóð hér á
landi. Jóhannes Páll II páfí kom í
heimsókn í júní 1989, samvinna
milli kaþólsku kirkjunnar og þjóð-
kirkjunnar jókst og John O’Connor
kardínáli heimsótti okkur í annað
sinn sl. janúar. St. Jósefskirkja var
vígð að Jófríðarstöðum í Hafnar-
fírði, kapella á ísafirði og í Kefla-
vík, svo og nýbygging Landakots-
skóla í Reykjavík. Otaldir eru hópar
manna sem höfðu viðdvöl á biskups-
setrinu við Hávallagötuna, enda var
dvalarstaður biskupsins ávallt öllum
opinn og margir nutu frábærrar
gestrisni hans þar.
Þegar páfínn kom til íslands lagði
Alfreð biskup mikla áherslu á að
unglingamir og aðrir leikmenn í
söfnuðinum hefðu umsjón með
kvöldverðarboðinu sem haldið var
honum til heiðurs. Þetta mæltist
mjög vel fyrir meðal páfa og fylgd-
armanna hans. Páfínn var undrandi
yfír því hvað biskupinn þekkti
marga í söfnuðinum með nafni og
vakti sérstaklega máls á því. „Bish-
op, you know all the names, you
know all the names.“ Alfreð gerði
sér nefnilega far um að kynnast
söfnuðinum sínum vel og vegna
smæðar hans hér á landi átti hann
hægar með að rækta samband sitt
við hann.
Það er sárt að hugsa til þess að
fá ekki lengur notið nærveru vinar
míns og frænda. Minningin um
hann mun þó ávallt lifa. Gleðin yfír
að hafa átt með honum samleið,
þótt of stutt væri, mun í tímans rás
ná yfirhönd yfir þeirri sorg og sökn-
uði sem er ríkjandi í dag. Allt sem
hann gaf samferðafólki sínu geym-
um við í hjarta okkar og leyfum
því að ávaxtast í kærleika til Guðs
og manna.
Innilega samúð votta ég Mary
Kelly systur hans, bömum hennar,
tengda- og bamabömum svo og
öllum öðmm ættingjum, nánustu
aðstandendum og vinum. Bið ég
Guð að blessa þau í mikilli sorg
þeirra. Guð blessi minningu Alfreðs
biskups.
Bjarni Sigm. Einarsson.
Alfreð J. Jolson, jesúítaprestur,
deildarforseti og prófessor við
Wheeling Jesuit College í West-
Virginia, var útnefndur sem biskup
islíiiiclskostur
Eriidrykkjur
Verö frá 750 kr. á mann
6 1 48 49
V
- -- Krossar á feiði
I viðaHit og málaðir Mismunanai mynsíur, vönduo vinna. Siml 91-35929
t
JÓN ÁRNASON
frá Þverá ■ Reykjahverfi
lést í Sjúkrahúsinu á Húsavík að morgni föstudagsins
25. mars 1994.
Hrólfur Árnason
og aðrir aðstandendur.
t
Fraenka mín,
SÓLVEIG ANNA JÓNSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
sem lést í Skjóli 20. mars sl., verður jarðsungin frá Fossvogs-
kapellu, þriðjudaginn 29. mars kl. 13.30.
Ingibjörg Helgadóttir.
Móðir okkar, t
STEFANÍA ÓLAFSDÓTTIR
frá Djúpavogi,
Sörlaskjóli 88,
er látin.
Jarðarförin verður gerð frá Neskirkju þriðjudaginn 29. mars nk.
kl. 15.00.
Börnin.
t
Sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR ÞÓRÐARSON
varaslökkviliðsstjóri
f Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðar-
kirkju miðvikudaginn 30. mars kl. 15.00.
Þeim, sem víldu minnast hans, er bent
á Þroskahjálp.
Kristfn Friðriksdóttir,
A. Wilhelm Sigurösson,
Helga Þórunn Sigurðardóttir, Pétur Gunnarsson,
Þórður Kr. Sigurðsson,
Erna K. Sigurðardóttir, Haukur Leifs Hauksson
og barnabörn.
t
Ástkær faðir minn,
SIGFÚS HANSEN,
sem lést á Dvalarheimilinu Hlíð 23. mars, verður jarðsunginn frá
Akureyrarkirkju miðvikudaginn 30. mars kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurður Hilmar Hansen.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma, langamma og langa-
langamma,
ÓLAFI'A ÞÓRÐARDÓTTIR,
er lést á Hjúkrunarheimilinu Sólvangi 21. mars, verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju mánudaginn 28. mars kl. 15.00.
Stefán Hannesson,
börn, tengdabörn, barnabörn, barna-
barnabörn og barnabarnabarnabörn.
t
Herra
ALFRED J. JOLSON S.J.
Reykjavíkurbiskup,
verður jarðsunginn frá Dómkirkju Krists Konungs, Landakoti,
mánudaginn 28. mars 1994, kl. 13.30.
Að athöfn lokinni er kirkjugestum boðið að þiggja veltingar
í Perlunni.
Prestarnir.
t
Elskuleg eíginkona mín, móðir okkar,
dóttir, systir og tengdadóttir,
GUÐRÚN ALBERTSDÓTTIR,
Dvergabakka 32,
er lést í Landspítalanum 23. mars, verð-
ur jarðsungin frá Bústaðakirkju, mið-
vikudaginn 30. mars kl. 13.30.
Edvard Pétur Ólafsson, Ólafur Pétur Edvardsson,
Viktor Gunnar Edvardsson, Björn Ingi Edvardsson,
Viktorfa Guðmundsdóttir, Kristbjörn Albertsson,
Ólafur Jensen, Kristbjörg Jensen.