Morgunblaðið - 08.04.1995, Side 3

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1995 B 3
KOSNINGAR 8. APRÍL
Loddarar sljórnmálanna
NÚ KEMUR ekkert lengur á
óvart í stjórnmálaumræðu hér-
lendis. Kommar, með Ólaf Ragnar
í fararbroddi, tala um „markaðs-
lausnir", hafa sérstakar áhyggjur
af samkeppni á markaði og sam-
keppnishæfni fyrirtækja. Gott ef
Svavar fyH'r ekki þennan flokk
líka. Á einni nóttu söðlar Ágúst
Einarsson um, frá því að vera einn
helsti talsmaður kvótans, yfir í
veiðileyfagjald. Þeir bræður Sig-
urður, í Vestmannaeyjum, og Ág-
úst, Einarssynir, hafa hingað til
verið tinnuharðir kvótakarlar, að
hætti Halldórs Ásgríms, hver í sín-
um flokki.
Afturbata
Lukkuriddarar úr flestum flokk-
um koma nú saman til þess að
ráða ráðum sínum og raða hveijir
öðrum í framboð. Flokkur þeirra,
Þjóðvakinn, virðist í fljótu bragði
vera sósíalistaflokkur en eins og
oft áður á þeim bæjum, er nafn-
gift notuð til að slá ryki í augu
kjósenda. Nafnið gefur til kynna
ákveðna þjóðernisstefnu en eins
og menn vita er ekkert fjær huga
sannra sósa en þjóðrækni, þar fer
klár alþjóðahyggja, ritualinu sam-
kvæmt.
Hláturtaugar manna voru
óþyrmilega kitlaðar, þegar fram-
sóknarmenn, á sínu flokksþingi,
lýstu yfir, andaktugir og alvarleg-
ir í framan, sérstökum áhyggjum
af „skuldastöðu heimilanna í land-
inu“, eins og það heitir nú um
stundir. Það er með hreinum ólík-
indum, hve litla virðingu þessir
menn bera fyrir andlegu atgervi
og minni kjósenda. Áhyggjur
þeirra um téða skuldastöðu og
snakk þeirra um hvernig böl megi
bæta hljómar hjáróma í eyrum.
Kjósendur muna, þótt framsóknar-
menn séu búnir að „steingleyma“,
hveijir settu Óláfslögin um verð-
tryggingu fjárskuldbindinga á árið
1979.
Sjónhverfingar
Halldór talar nú eins og þeir
hafi hvergi nærri komið, ekki
væru það þeir sem settu þennan
myllustein um háls fyrirtækja og
einstaklinga. Hann talar eins og
þetta sé allt núverandi valdhöfum
að kenna, framsókn-
armenn hafi fengið
hugljómun um stöðu
mála. Fyrr í sömu
viku, hafði Helgi Pé
úr Ríó, farið til liðs
við Jóhönnu, þar sem
ekki fengist rætt inn-
an raða framsóknar,
að hrófla við nefndum
lögum frá 1979. Helgi
lét liggja að því að
hann færi nú í fússi,
vegna tómlætis um
hag einstaklinga og
minni atvinnurekstr-
ar. Nei, hugljómunin
kom á flokksþinginu,
allt var þetta mannvonsku annarra
að kenna.
Þetta minnir á vakningasam-
kundu sem haldin var í Kaplakrika
nú nýverið þegar Benný Hinn setti
upp görótta sýningu, — ætti hér
eftir að kalla Halldór Ásgríms
„Halldór Hinn“? Ekki veit ég það.
Eg vona að áhyggjurnar af af-
komu okkar renni ekki af Halldóri
jafnhratt og æðið af Benný.
Enn er skemmt
Skammdegið er orðlagt fyrir
skemmtiefni og uppákomur. Ekki
er núlíðandi náttmyrkur nokkur
Með stefnufestu og var-
kárni hefur ríkisstjórn
Davíðs Oddssonar, að
mati Bjarna Kjartans-
sonar, náð efnahags-
bata og stöðugleika.
eftirbátur annarra í þeim efnum.
Vart hafði Framsókn hætt
skemmtiatriðum, — sem hefðu að
öllu jöfnu dugað nokkrar vikur í
brandara, — þegar við tók „show“
mikið eftir að „frændur okkar“,
og nú vinir, Norðmenn, höfðu
hafnað ESB-aðild i þjóðarat-
kvæðagreiðslu, að við tók kómedía
mikil. Sumir landar okkar, sem
höfðu viljað svo gjarna fara inn í
bandalagið, kepptust nú við að
segja okkur, — og
hveijir öðrum, — að
þeir hafi nánast ætíð
verið sammála Davíð
Oddssyni í hans var-
færnu afstöðu til að-
ildar. Það væri alveg
kórrétt hjá Davíð, að-
ild er ekki neitt á
dagsskrá fyrr en ein-
hvern tíma síðar, jafn-
vel mun síðar.
. Valkostur
Enn vona ég að
þessir skipti ekki jafn
fljótt um málflutning
og áður. Þeir haldi sig
við varfærnina og taki undir með
forsætisráðherra í þessu. Davíð
hefur verið óþreytandi við að
benda á, réttilega, að ekki væru
nægar tryggingar í boði fyrir því
að stefna bandalagsins, í sjávarút-
vegsmálum, gæti ekki breyst í
framtíðinni, þannig að okkur yrði
óhugnanlegar niðurstöðurnar.
Leiðtogi getur ekki leyft sér að
fara fram með léttúð um fjöregg
þjóðar okkar. Við höldum áfram
að stunda góð samskipti við þjóðir
hvar í álfu sem er, það er affara-
sælast. Kjósendur eiga að muna,
hvernig tekið var á sumum marm-
arabúum, þegar þeir virtust reiðu-
búnir til að forsmá baráttu okkar
fyrir yfirráðum yfir landi og mið-
um í léttúð augnabliksins, vegna
að er „virtist", auðfengnum stund-
argróða.
Vanþakklátt starf hefur verið
unnið af ríkisstjórn Davíðs Odds-
sonar. Með varkárni og stefnu-
festu hefur náðst afar viðkvæmur
stöðugleiki, sem gæti veitt sóknar-
færi undir áframhaldandi leiðsögn
forsætisráðherra, Davíðs Odds-
sonar.
Loddarar vinstrimanna fara nú
með yfirboðum og argi. Þeir eru
eins og skessur fortíðarinnar, þeir
arga og garga, reyna að æra kjós-
endur til þess að ganga í björgin
með sér. Ef þetta arg og þessar
blekkingar takast í kosningunum,
þá er það þangað sem þjóðin fer,
— í björg verðbólgu og skuldasöfn-
unar við útlönd.
Höfundur er sjálfstædismaður.
Bjarni
Kjartansson
Lífskjörin í lag!
KOSNINGAR nálg-
ast og kjósendur
hljóta nú að líta yfir
vegferð núverandi rík-
isstjórnar og hugsa til
þess hvernig þeir sem
kosnir voru til ábyrgð-
ar fyrir íjórum árum
hafa sinnt því hlut-
verki sínu að gæta
hagsmuna allra lands-
manna.
Lífskjör hafa
rýrnað
Það fer ekki á milli
mála að á kjörtímabil-
inu sem nú er að ljúka
hafa lífskjör og hagur almennings
versnað til muna. Ríkisstjórnin hef-
ur staðið fyrir ráðstöfunum sem
gera að verkum að atvinnuleysi er
orðið viðvarandi, húsnæðismál eru
í ólestri og grafið hefur verið und-
an velferðarþjónustunni m.a. þann-
ig að kostnaði vegna hennar hefur
verið velt yfír á sjúklinga. Á sama
tíma hefur kaupmáttur launa rým-
að, jöfnunargreiðslur s.s. barna-
bætur verið skornar niður og skatt-
byrði flutt frá fyrirtækjum yfir á
einstaklinga.
Þannig hefur ríkisstjórnin fyrst
og fremst beint spjótum sínum að
almennu launafólki á meðan vel
stæð fyrirtæki og
stóreignafólk hefur
sloppið með skrekkinn
og ákveðnum þjóðfé-
lagshópum hefur ver-
ið leyft að njóta þeirr-
ar aðstöðu sinnar að
ákveða laun sín utan
kjarasamninga. Ríkis-
stjórnin hefur því
markvisst veríð að
breyta stefnu, megin-
markmiðum og
áhersium í þjóðfélag-
inu.
Talsmenn
launafólks
Því miður eru þeir ekki margir
sem hafa opinberlega mótmælt
þessum grundvallarbreytingum.
Ögmund á þing,
segir Herbert Hjelm,
sem mótmælir kaup-
máttarrýrnun.
En þeir eru þó til. Undir forystu
Ögmundar Jónassonar, formanns
BSRB, hafa þessi stærstu samtök
opinberra starfsmanna verið nán-
ast einu málsvarar almenns launa-
fólks í landinu. Ögmundur hefur
beitt sér af krafti gegn ósann-
gjörnum og ranglátum ákvörðun-
um ríkisstjórnarinnar og þannig
verið sá forsvarsmaður launafólks
sem langbest hefur sinnt skyldu
sinni við umbjóðendur sína - fé-
lagsmennina í aðildarfélögum
BSRB.
Ogmundi Jónasson á þing
í lok yfirstandandi kjörtímabils
er almenningi betur ljóst en
nokkru sinni fyrr að baráttu-
mönnum fyrir réttindum og lífs-
kjörum launafólks verður að
fjölga á þeim vettvangi þar sem
ákvarðanir um afkomu þess eru
teknar. Ef menn ætla ekki að sitja
áfram hnípnir og niðurlútir og
glúpna fyrir hræðsluáróðri og
krepputali verður að tryggja tals-
mönnum fólksins í landinu tæki-
færi til að gæta hagsmuna þess
og tala máli þess á Alþingi. Það
hlýtur því að vera fagnaðarefni
að Ögmundur Jónasson skuli nú
hafa ákveðið að gefa kost á sér
til starfa á Alþingi. Með því að
tryggja honum þingsetu er von
til þess að árangur náist í barátt-
unni fyrir réttmætum kröfum um
viðunandi lífsafkomu.
Höfundur er kjósandi.
Herbert Hjelm
Verum vandlát
— veljum trausta
forystu
ÁÐUR en við
göngum að kjörborð-
inu næstkomandi
laugardag er ekki úr
vegi að staldra við og
virða fyrir sér helstu
valkostina.
Alþýðubandalag og
óháðir
Þar blasir við fory-
stukreppa. Ólafur
Ragnar Grímsson mun
víkja úr formannssæti
á þessu ári samkvæmt
flokksreglum. Innan
Alþýðubandalagsins í
Reýkjavík eru mörg
félög með ólíkar
áherslur og má þar nefna Fram-
sýn, Birtingu, Verðandi og nú síð-
ast Óháða með formann BSRB í
broddi fylkingar. Enginn veit nú
hvaða öfl innan flokksins ná völd-
um í átökunum um formannsstól-
inn. Mikilvægt er að kjósendur
geti treyst forystu þess flokks sem
þeir ákveða að gefa atkvæði sitt í
kosningunum. Ljóst er að kjósend-
ur Alþýðubandalagsins renna blint
í sjóinn að þessu sinni.
Alþýðuflokkurinn
Sá flokkur býr einnig við fory-
stukreppu eftir brottför varaform-
annsins, en auk þess hafa horfið
af þingi þrír áhrifamenn flokksins,
þeir Jón Sigurðsson, Eiður Guðna-
son og Karl Steinar Guðnason. Það
er augljóst að það er annar flokkur
sem kveður kjörtímabilið nú en við
upphaf þess árið 1991. Sú mikla
áhersla sem flokkurinn leggur á
inngöngu í ESB er tímaskekkja.
Aðildarríkjum verður ekki fjölgað
fyrr en að lokinni ríkjaráðstefnunni
sem hefst á næsta_ ári og enginn
veit hvenær lýkur. Áður en ákvörð-
un er tekin um aðildarviðræður
verður undirbúningsvinnu að vera
lokið, þar sem mat er lagt á kosti
og galla aðildar íslands.
Framsóknarflokkurinn
Halldór Ásgrímsson tók við for-
mennsku í flokknun á síðasta ári
og hefur hann lagt mikla áherslu
á að breyta gamaldags ímynd
flokksins. I kosningabaráttunni ber
mikið á nýju fólki og vekur at-
hygli að efsti maður flokksins í
'Norðurlandskjördæmi vestra, Páll
Pétursson, fær ekki að vera með
í auglýsingaherferðinni. Fram-
sóknárflokkurinn var nær samfellt
í stjórn frá árinu 1971 til 1991.
Oftast voru þetta tímar óðaverð-
bólgu, fjárfestingamistaka og stöð-
ugt vaxandi skuldasöfnunar heim-
ilanna að ógleymdu sjóðakerfinu
sem þeir töldu upphaf og endi
skynsamlegrar hagstjórnar. Nú
hafa þeir boðað björgunarsjóð fyr-
ir heimilin í landinu og fróðlegt
væri að fá að vita hvert á að sækja
fjármagn í þann sjóð.
Samtök um kvennalista
Hjá Kvennalistanum ríkir tilvist-
arkreppa, enginn formaður því all-
ar eiga að ráða, en lýðræðið í reynd
er ekkert að sögn Helgu Siguijóns-
dóttur sem nú hefur sagt skilið við
samtökin. Kvennalistinn byggir á
þeirri hugmyndafræði að karlmenn
hafi alltaf haldið konum niðri, kúg-
að þær og gengið á rétt þeirra.
Vert er að benda á fyrirsögn í við-
tali við Kristínu Halldórsdóttur í
málgagni þeirra á Reykjanesi:
„Þeim er fj... sama um kjör
kvenna.“ Sjálfstæðar íslenskar
konur eiga auðvelt með að hafna
slíku ofstæki. Tilvist samtakanna
í 12 ár hefur ekki skilað neinum
árangri í baráttunni
fyrir launajafnrétti og
þær munu engu
breyta héðan af.
Þjóðvaki
Klofningsfram-
boð þessara kosninga
kallar sig Þjóðváka,
„hreyfingu fólksins". I
fyrsta sæti á Reykja-
nesi er Ágúst Einars-
son prófessor og fyrr-
um formaður banka-
ráðs Seðlabankans. í
ræðu á ársfundi bank-
ans þann 20. apríl
1993 sagði hann m.a.:
„Lífskjör hér eru mjög
góð, verðbólga eiri hin minnsta í
Evrópu og atvinnuleysi lítið miðað
við nágrannaþjóðir eða um 5% á
sama tíma og það er um 10% í
mörgum ríkjum Evrópu og fer
vaxandi. Það er ekkert í hagkerfi
okkar sem bendir til þess að at-
vinnuleysi eigi að vera mun minna
en í nágrannalöndum okkar. Það
er enginn eðlismunur á atvinnulífi
okkar og annarra." Svo mörg voru
þau orð. Formaður Þjóðvaka hefur
sagt skuldasöfnun heimilanna stríð
Verum ábyrg og
vandlát í kosningunum,
segir Guðlaug H. Kon-
ráðsdóttir, tryggjum
áframhaldandi bata og
stöðugleika.
á hendur og er það einkar athyglis-
vert í ljósi þess að húsbréfakerfi
þessa fyrrum félagsmálaráðherra
er ein helsta undirrót þessarar
miklu skuldasöfnunar. Engin kona
í íslenskum stjórnmálum á síðastl-
iðnum árum hefur haft jafn mikið
vald til að bæta kjör þeirra sem
minnst mega sín í þjóðfélaginu,
létta skuldabyrði heimilanna og
jafna lífskjörin. Hafi henni mistek-
ist á sjö árum, á þá að verðlauna
hana með fjórum árum í viðbót ?
Einhver myndi segja að hennar
tími væri iiðinn.
Þetta eru nú valkostimir fyrir
utan Sjálfstæðisflokkinn. Þeir hafa
allir slegið um sig með kosningalof-
orðum sem fela í sér milljarða út-
gjaldaaukningu fyrir skattborg-
arana. Sjálfstæðisflokkurinn hefur
ekki gengið fram með þessum hætti
í kosningabaráttunni. Hann gengur
til þessara kosninga af ábyrgð und-
ir traustri forystu Davíðs Oddsson-
ar með það að meginmarkmiði að
viðhalda efnahagsbatanum. Þann
stöðugleika í efnahagslífmu sem
áunnist hefur er auðvelt að eyði-
leggja á nokkrum mánuðum nái
vinstriöflin völdum eftir kosningar.
Því er afar brýnt að að efla hina
raunverulegu hreyfingu fólksins í
landinu, yfir sextíu þúsund manns,
fólk til sjávar og sveita í öllum stétt-
um og stö'ðum, sem stutt hefur þá
stefnu sem bindur okkur saman í
stærsta stjómmálaflokk landsins,
Sjálfstæðisflokkinn. Veram vandlát
og ábyrg í þessum kosningum, köst-
um ekki atkvæði okkar á glæ fyrir
gylliboð misviturra stjórnmála-
manna. Veljum trausta forystu
Sjálfstæðisflokksins og tryggjum
áframhaldandi sókn til bættra lífs-
kjara.
Höfundur er bankastarfsmaður
ogskipar 12. sseti á lista
Sjálfstæðisflokksins i
Reykjaneskjördæmi.
Guðlaug H.
Konráðsdóttir