Alþýðublaðið - 10.12.1920, Síða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
I. S. 1 1 s. i
íma
verður háð miLJi Glímufélagsins Ármanns, Reykjavík
og íþróttafélagsins Hörður, Akranesi, sunnudaginn
12. þ. m. kl. 4 síðdegis í Iðnó. — Húsið opnað kl.
372. — Keppendur 8 frá hvoru félagi. — Aðgöngu-
miðar seldir í bókaverzlun ísafoldar allan laugar-
daginn og á sunnud. frá kl. 1—4 s.d., og ltosta betri
sæti kr. 4,00 og almenn sæti kr. 3,50, en stæði 3,00.
Malýðsfélögin i Rvik
hafa ákveðið að haida kvöldskemtun ásamt hlutaveitu sunnud. 12.
des. Þeir, sem hefðu í hyggju að gefa muni, eru vinsamlega beðnir
að koma þeim í Alþ.húsið fyrir föstud.kvöld. Allir áhugasamir félags-
menn og konur styðjið félagsskapinn. Nánar auglýst síðar. ■— Nefndín.
Hangikjöt, Hakkað kjöt,
Kjötfars, Medisterpylsur,
Wínarpylsur
fást nú daglega í
Matardeild Sláturféíagsins.
Kappg
andinn.
Amensk /ctndnemasaga.
(Framh)
Hann var að hugsa um, hvort
ekki mundi réttast að fara með
þær niður í gjána, þar sem þær
væru þó í bráðina óhultar, þegar
elding, að hoaum virtist, leyftraði
yör höfði hans, og — eldflugu
laust niður í kofaþakið.
Þessi sending og fleiri þuí líkar,
sem á eftir kornu, styrktu Roland
i því áformi að fjarlægja systur
sína og Telie úr rústunum, því
þó varla gæti kviknað í blautu
straþakinu, þá vörpuðu Iogandi
örvarnar þó birtu yfir rústirnar
og gátu hæglega sýnt óvinunum
hina veiku afstöðu þeirra félaga
Hann fór því þegar i stað með
stúlkurnar niður í gjána og faidi
þær í kjarrinu Ur rústunum var
auðveit að komast vegna þess,
að húsið stóð á gjárbarminum og
fult var af bjálkum, er skýldu hjá.
Þegar Roland hafði búið um
stúlkurnar, sem bezt hann gat,
hélt hann aftur til rústanna, til
þess að verja innganginn í gjána
svo lengi sem unt var.
Brátt sloknaði á eldflugunum á
rennvotu þakinu og komu þær
rauðskinnum að litlum notum, því
þær báru enga birtu. Þeir hættu
því bráðlega þessari bardagaaðferð.
Því meiri áhyggjum olli það Ro-
land, að tunglið tók við og við
að gægjsst undan skýjunum. Þrír
eða fjórir rauðskinnar, sem kom-
ist höfðu inn í rústirnar, skutu
viðstöðulaust á kofann; en þar
sem enginn var í honum gerði
það engan skaða, tækist þeim
aftur á móti að komast þangað
i'nn, gat stafað af því hinn mesti
háski, því úr hoa’irn var hægt að
komast í gjána.
N -than var nú farinn fyrir
hálfri annari klukkustund, og Ro-
land fór að vona, að hann hefði
sloppið
„Ef honum hefir hepnast að
komast undan“, hugsaði Roland,
„hlýtur hann að vera kominn í
nánd við náttstaðinn. Bara að eg
geti varið gjána eina stund enn;
— Guði sé lofl — Tunglið hverf-
ur aftur bak við skýin, og þrum-
urnar taka till“
Þykknið í loftinu óx í raun og
veru og faldi tunglið, svo myrkr-
ið varð enn þá svartara en áður;
leyftrin köstuðu þó bjarma við og
við yfir landslagið. Rauðskinnar
minkuðu skothríðina og hættu
loks alveg. Roiand notaði tæki-
færið og fór niður að ánni til
þess að svala þorsta sínum og
sækja samferðafólkinu vatn. Með-
an hann var að drekka leit hann
yfir ána, sem varnaði honum
flótta. Hún rann í háum gljúfrum
og höíðu stærðar björg hrunið úr
þeim, út í ána, sem sauð og vatl
á flúðunum. Neðan við gljúfrin
breikkaði áin aftur töluvert, og
hefði vatnið vel getað sefast þar
aftur, en eyja, sem var í miðri
ánni, viði vaxin og þakin rekaldi,
gerði fleyg sem klauf vatnið £
tvent, svo það valt áfram með
enn þá meiri hraða sinn hvore
megin við hana, en að þv£
er virtist flúðalausf.