Morgunblaðið - 16.05.1997, Page 7

MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LIF
FÖSTUDAGUR 16. MAÍ 1997 B 7
Ljósmynd/Þór
HANDVERKSHÓPURINN Kaðlín. Frá vinstri: Dómhildur, Kristrún, Guðrún, Rannveig, Ólöf og Þóra.
Nokkrar kvennanna úr handverkshópnum vantar á myndina.
Fjölbreytt handverk í Kaðlín
ÞEGAR komið er í þorp og bæi úti
á landi virðist oft sem bæirnir kúri
sofandi undir fjallshlíðum eða í
víkum. Ef hins vegar grannt er
skoðað kemur oftast í ljós iðandi
og fjölbreytt mannlíf.
í stóru gulu húsi við Garðars-
brautina á Húsavík, sem áður
hýsti útibú Landsbankans, er í
dag að finna verkstæði sem nokkr-
ar konur á Húsavík hafa sett á
HÚSAVÍK
laggirnar. Þetta eru konur á öllum
aldri og úr öllum starfsstéttum.
Þær hafa komið sér upp aðstöðu
þarna til að sýna og selja vöru sem
þær hafa unnið. Þetta er Kaðlín,
handverkshús.
Þegar inn er komið lætur hús-
næðið lítið yfir sér en þó úir og
grúir af alls kyns hlutum og fari
fólk að grúska í hillunum eru það
ótrúlegir hlutir sem koma í ljós og
erfitt að leggja frá sér það sem
maður hefur einu sinni tekið sér í
hönd. Þarna er t.d. að finna hand-
ofna dúka af öllum stærðum og
gerðum, litríkar mottur, listaverk
úr bútasaumi og skartgripi og
myndir unnin úr sútuðu fiskroði
og hrosshári.
Ljósmynd/Þór
ÞÓRA vinnur skartgripi úr sútuðu fiskroði og hrosshári. Hún
vinnur myndir og kort á sama hátt og gerir pappírinn sjálf.
Ljósmynd/Þór
LOPINN á náttúrulega sinn sess eins og vera ber. Konurnar í
Kaðlín prjóna peysur, vettlinga og húfur af listfengi. - í bak-
grunni sést Húsavík í hvítu.
Ljósmynd/Þór
ÞAÐ virðist ekki heiglum hent að læra á þessa vefstóla. Skytt-
an og slagborðið leika hins vegar í höndunum á Ólöfu og
Rannveigu.
BÚTASAUMUR af öllu tagi; dúkai
púðar, teppi og allt sem nöfnum tjái
að nefna.
Ljósmynd/Þór
Á STAÐNUM er ofið eftir kúnstar-
innar reglum. Hér er hægt að fá allt
frá diskamottum upp í stóra borð-
dúka og gólfmottur. Á myndinni má
sjá litríka refla og borðdúk.
MEÐ AUGUM LANDANS
Gósenand
neytendans
Arna Garðarsdóttir og eiginmaður
hennar Jónas Tryggvason búa ásamt
dóttur sinni Jóhönnu Rakel, við nám og
störf í Seattle.
Bandaríkjamenn
hafa gjarnan auglýst
landið sem land pen-
inga og tækifæra.
Víst er það satt að
margir hafa orðið og
ei’u auðugir í þessu
landi. Tækifærin til
að búa til peninga út
frá ótrúlegustu hug-
myndum gerast dag-
lega.
En það er líka auð-
velt að eyða pening-
um hér. Þjóðfélagið
gengur út á að kaupa
og kaupa meira. Fá
hlutina á tilboði. Allir
dagar eru tilefni til að
gera þér tilboð; jól,
„after Christmas
sale“, páskar,
mæðradagurinn, „early birds
sale“ (þeir sem mæta snemma í
búðina),Valentínusardagurinn,
St. Patricks’ dagurinn og svona
mætti lengi telja. Ef satt skal
segja held ég að meðalmaðurinn
í Bandaríkjunum kaupi aldrei
neitt á „fullu verði.“ Það er
a.m.k. búið að lækka verð vör-
unnar einu sinni ef ekki tvisvar
áður en nokkur kaupir hana.
Það er líka hægt að ganga út
frá því sem vísu að allflestir
á 6-8 vikna fresti er skipt um
„litalínu“ eða „fatalínu" í búð-
inni sem gerir að verkum að sú
„lína“ sem var síðast lækkar
töluvert í verði og lækkar svo
enn meira rétt áður en henni er
alfarið kippt úr versluninni. Oft
hefur heyrst í saumaklúbbum
hjá okkur stelpunum: „Hei!
Gula línan í Gappinu er komin á
útsölu“ eða eitthvað þess hátt-
ar.
Fyrir utan það að geta keypt
flesta hluti á útsölu er líka hægt
að skila hlutum án nokkurrar
fyrirhafnar, eina spumingin er
hvort þú viljir peningana eða
innleggsnótu. Til eru dæmi um
fólk sem keypti sér spariklæðn-
að, ekki á útsölu, fyrir sérstakt
tækifæri en skilaði honum svo
næsta dag þegar samkvæmið
var afstaðið. Ein vinkona mín
keypti sér utanyfirflík í útivist-
arversluninni REI. Hún notaði
flíkina af og til í 3 mánuði, en
var aldrei almennilega sátt við
hana. Að lokum ákvað hún að
athuga hvort hægt væri að skila
flíkinni. Hún sauð saman trú-
verðuga sögu um engin loftgöt
og mikinn svita, æfði sig í hug-
anum í biðröðinni þar til af-
greiðslumaðurinn rétti fram
hendina og spurði: „Viltu pen-
hlutir fara á einhverskonar til-
boð fyrr eða síðar. Sunnudags-
blaðið hér í Seattle vegur t.d.
sennilega um tVö kíló og um
70% af þyngdinni eru auglýs-
ingar ft-á verslunarkeðjum sem
eru með einhverskonar útsölur'
eða tilboð. Það hefur líka komið
í ljós að eitt útbreiddasta
áhugamál fólks er að „go shopp-
in „ eða versla.
Hér í borginni er töluvert af
íslendingum. Eins og gengur
hafa sumir dvalist hér lengur en
aðrir og þeir vita nákvæmlega
hvert á að fara eftir ákveðnum
hlutum á ákveðnum tímum.
Verslunarkeðjan Gap er t.d
mjög vinsæl meðal íslendinga
sem eiga börn. Þar er öruggt að
inginn eða innleggsnótu?" Vin-
konunni varð svo mikið um að
henni vafðist tunga um tönn, en
gat samt óskað eftir reiðufénu,
steinihissa á móttökunum og
þjónustunni. En afar sæl. Ég
þekki annað dæmi um mann
sem hafði átt flík í heilt ár,
reyndar ónotaða, fór og skilaði
henni og fékk endurgreitt. Eng-
ar spurningar, bara alveg sjálf-
sögð þjónusta.
Það er að mörgu leyti þægi-
legt að vera neytandi hér, ekk-
ert stapp og stress yfir því
hverju maður skilar, heldur er
gengið út frá því að þú látir sjá
þig aftur í versluninni því þjón-
ustan hafi verið þér að skapi.