Morgunblaðið - 06.03.1998, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1998 B 7
HELGA Gerður Magnúsdóttir hefur hannað frumleg
og skemmtileg nafnspjold i MHl.
Getur táknað ýmislegt
Fiðrildi getur táknað ýmis-
legt og sumir eru þegar farnir
að draga ályktanir um persónu-
leika Helgu Gerðar út frá hug-
myndinni um það. „Fiðrildið er
í eðli sínu glaðlynt, hvikult og
viðkvæmt, ef til vill samlíking
við sálina í sjálfri mér,“ hugsar
Helga Gerður upphátt. „Sumir
vilja þó meina að það sé tákn
um ábyrgðarlausa og flögrandi
daðurdrós!"
Vinir og kunningjar Helgu
Gerðar eru almennt mjög hrifn-
ir af fiðrildinu, „meira að segja
mjög alvörugefið fólk sem ég
hélt að væri lítið fyrir svona
hönnun, hefur lýst yfir ánægju
sinni og vill að ég hanni eitt-
hvað sambærilegt fyrir það.
Annars er líka ágætt að eiga
svona nýstárlegt nafnspjald til
að gefa bara vinum og kunn-
ingjum.“
hm
DAGLEGT LÍF
HBMIU Emu var „ bm
ég lenti í umferðarteppu og var ekki
mætt í búningsherbergið fyrr en 40
mínútum fyrir leik. Eg var ekki með
í byrjunarliðinu. Ég hafði mætt of
seint. Ég var þó tilbúin löngu fyrir
leik. En ég fór ekki inn á fyrr en í
seinni hálfleik. Þetta var á 5. tíma-
bilinu sem ég lék með liðinu og það
var á hreinu að ég mætti tímanlega
ef ég pögulega gat. Það skipti ekki
máli. í þetta sinn var ég sein og mér
var hegnt fyrir það.
Stundum fannst mér þetta ganga
einum of langt. Við ókum til dæmis
alltaf saman á útileiki. Mæltum okk-
ur mót á ákveðnum stað og fylltum í
bílana. Það var ekki beðið í hálfa
mínútu ef einhver var ekki mætt á
réttum tíma. Þær sem voru seinar
urðu bara að bjarga sér.“
Ema spilaði með Amicitia í alls 6
tímabil. Liðið var yfirleitt í 3. eða 4.
sæti í deildinni. „Handbolti er núm-
er sautján hundruð og súrkál á
íþróttavinsældalistanum í Sviss.
Fyrst kemur fótbolti, skíði, snjó-
bretti, íshokkí ... ég veit ekki hvað,
og svo kemur handbolti. Það voru
mikil viðbrigði frá því heima þar
sem handboltinn er gífurlega vin-
sæll og fólk mætir á leiki. Sviss-
neski kvennahandboltinn á sérstak-
lega erfitt uppdráttar. Á þessum ár-
um vann Island iðulega Sviss í
landsleikjum en Svisslendingar hafa
sótt í sig veðrið og nú vinna þeir Is-
lendinga." Ema var styrkasta stoð
kvennaliðs Amicitia þegar hún spil-
aði með því. Hún er ekki tilbúin að
segja hreint út að hún hafi verið
best. „Ég var fastamaður í íslenska
landsliðinu í 10 ár og hafði mikla
reynslu. Það kom sér vel. Ég kunni
að kasta boltanum."
Ein í heiminum
Svisslendingar eru miklu skipu-
lagðari og formfastari en íslending-
ar. „Það er allt skipulagt niður í
smáatriði. Einu sinni þegar við vor-
um í sturtu eftir æfingu stakk ég
upp á því við eina stelpu að við fær-
um í bíó. Hún tók því vel. Þegar hún
var búin að klæða sig og þurrka sér
um hárið kom hún til mín með daga-
talið sitt. Við fundum tíma til að
fara saman í bíó eftir þrjár vikur!
Og ég ætlaði bara að fara að sjá ein-
hverja mynd með henni þegar við
yrðum búnar í sturtu.
Það er merkilegt hvað Svisslend-
ingar halda einkalífinu fyrir sig,“
sagði hún. „Ég spurði einhvern tím-
ann eina í liðinu eitthvað um
kærasta - bara svona eins og maður
gerir - og hún gapti af undrun.“
Þær voru saman í íþróttum en það
þýddi ekM að þær ræddu einkamál-
in. „Það er eins á vinnustað. Það er
algjör undantekning ef maður hittir
maka samstarfsmanna sinna eða er
boðið heim til þeirra.“
Erna bjó alltaf í sambýli með fé-
lögum úr handboltanum. Hún hafði
lítið sem ekkert samband við aðra
íslendinga þangað til hún var hætt í
boltanum. „Samkomur Islandsfé-
lagsins voru alltaf um helgar og þá
var ég yfirleitt að keppa. Ég gekk
því ekM í félagið fyrr en eftir að ég
hætti að spila 1995. Annars hefði ég
bara verið pirruð á að komast ekM
að hitta aðra íslendinga."
Hún átti marga kunningja en
fann verulega fyrir því að vera ein í
útlöndum þegar hún sleit kross-
böndin og skemmdi liðþófann í öðru
hnénu rétt fyrir jól 1991. „Það var
rosalega erfiður tími. Ég var búin
að panta flugmiða heim en var í
staðinn lögð inn á spítala. Ég var
óvinnufær í tvo mánuði. Það voru
allir að vinna og ég lá ein allan dag-
inn. Ég léttist um 10 kíló. Stundum
leið mér eins Palla þegar hann var
einn í heiminum." Svisslendingar
eru ekM eins sveigjanlegir og ís-
lendingar og það var enginn til að
skreppa með Érnu til sjúkraþjálfar-
ans eða kíkja inn til hennar. Hún
varð að bjarga sér sjálf.
„Það tók mig ár að jafna mig á
meiðslunum. Ég hafði ætlað að
hætta vorið 1992 og drífa mig heim.
En ég vildi ekki hætta í meiðslum.
Svo ég hélt áfram þangað til vorið
1995 og var kölluð inn í liðið í úr-
slitakeppninni 1996. Eftir það hætti
ég alveg.“
Hinn gullni meðalvegur
Bankastarfið átti ekM vel við
Ernu og hana langaði ekki starfa í
banka til frambúðar. „Ég var búin
að segja upp þegar ég fékk vinnuna
í IKEA.“ Denise Fausch, vinkona
hennar úr handboltanum og sam-
leigjandi, vinnur hjá IKEA. Hand-
boltaliðið gat unnið sér inn pening
með því að aðstoða við opnun nýrr-
ar IKEA verslunar 1992 og Erna
fékk vinnu hjá fyrirtækinu upp úr
því. Andrúmsloftið þar er frjáls-
legra en tíðkast almennt á sviss-
neskum vinnustöðum. Starfsmenn-
irnir þúast til dæmis allir. Erna
kunni að meta það. Viðskiptavinirn-
ir voru hins vegar ekki tilbúnir að
láta þúa sig og þeir eru þéraðir.
Munurinn á IKEA vei’slununum í
Sviss og á íslandi er sá að verslan-
imar í Sviss eru í eigu sænsku
verslunarkeðjunnar en Svisslend-
ingar reka þær. Miklatorg er hins
vegar með einkaumboð fyrir IKEA
á Islandi og á verslunina í Holta-
görðum.
Ema hefur alltaf starfað í útstíll-
ingadeild. Hún hefur verið í versl-
uninni í Spreitenbach i fjögur ár.
Verslunin var opnuð 1973 og er
elsta IKEA verslunin í Sviss. Hún
var í litlu úrtaM best reknu verslana
keðjunnar eftir áramótin þar sem
reksturinn var teMnn undir smá-
sjána. „Það voru rannsóknarmenn
ERNA fyrir utan IKEA versl-
unina í Spreitenbach í Sviss.
hérna í nokM-a daga og athuguðu
hreinlega allt,“ sagði Erna. „Búðin
kom mjög vel út úr því.“
Söluflötur verslunarinnar er 8000
fermetrar og á þremur hæðum.
Verslunin í Basel, þar'sem Erna
hefði getað orðið útstillingarstjóri,
verður enn stærri. Búðin í Reykja-
vík er um helmingi minni en versl-
unin í Spreitenbach. „Vinnuaðstað-
an verður önnur,“ sagði Erna. „Hún
er örugglega betri í Sviss þar sem
verslanirnar era stærri. Það er oft
meiri vandi að vinna með lítið rými
en stórt og þess vegna getur starfið
á Islandi orðið meira M-efjandi og
um leið meira spennandi. Ég kem
til með að tapa einhverju fjárhags-
lega með þvi að fara heim en fjár-
hagshliðin sMptir ekki öllu hjá mér.
Ég ætlaði aldrei að vera svona lengi
úti, það dróst bara alltaf um eitt og
eitt ár að ég kæmi mér heim. Ég
gat ekki annað en teMð svona freist-
andi tilboði."
KAnn að meta stundvísi
Ernu er ljóst að hún hefur breyst
síðan hún fór út fyrir tæpum 9 ár-
um. „Ég hef þroskast miMð. Þetta
hefur ekM alltaf verið auðvelt. Það
var ekki sjálfsagt mál að ég kæmist
ólærð þetta langt hjá IKEA.“ Hún
er orðin vön svissneskum aga,
sMpulagi og vinnubrögðum. „Það er
unnið öðruvísi heima en hér og ég: •
verð að laga mig að því,“ sagði hún.
„En ég vona að ég getí miðlað ein-
hverju af reynslunni. Ég hef lært að
meta stundvísina hérna, þótt ég sé
enn oft á seinustu stundu, og það er
mikill kostur að maður getur reitt
sig á að fólk standi við það sem það
segir. Annars hef ég oft sagt að
besta leiðin sé hinn gullni meðalveg-
ur á milli sMpulagsins í Sviss og
„þetta reddast“ hugsunarháttarins
á íslandi!“
Gámurinn með húsgögnum Ernu
var sóttur til Kaiserstuhl í lok febr-
úar. Hún hefur búið steinsnar frá
Rínarfljóti og beint á móti Jóni Lax-
dal sem rekur leikhús í þorpinu í
nokkur ár. Heimili hennar var að *
sjálfsögðu búið IKEA-húsgögnum.
Hún tekur sér vikufrí áður en hún
byrjar að vinna á íslandi í byrjun
mars.
„Ég kem til með að sakna vina
minna í Sviss, veðursins og þess að
geta ekið í nokkrar klukkustundir
og vera komin til Þýskalands,
Frakklands, Austurríkis eða Ítalíu.
En ég hlakka til að fara heim, ég
tók rétta ákvörðun. Ég er farin að
sakna hress hvassviðris og sjávar-
seltu.“
Nýkomnar vörur
Höfum glæsilegt úrval bútasaumsefna,
úrval efna í fermingarfatnaðinn
og gardínuefni með merki Manchester United.
/ogu<
gluggatjaldadeild, Skeifunni 8
NIVEA
VISAGE

HIVEA
HREINSIVORUR FYRIR HUÐINA!