Alþýðublaðið - 12.01.1921, Blaðsíða 1

Cahefld tit af ?.lþýanfloblmiiiBL.
1921
Miðvikudaginn 12 janúar.
8 tölubl.
JVteira um skomíKsiissi.
Landsstjórnin hefir nú gert for-
stöðumann seðlaúthlutunarinnar,
hr. Matthíás Ólafsson fyrverandi
alþingismann, út af örkinni til þess
að afsaka landsstjórnina, og telja
mönnum trú um að hún hafi lítið
slakað til enn.
Hefir Matthías ritað grein 1
Mgbl, sem heitir „Bakararnir og
seölarnir". Er þar sagt að ekki
hafi verið slakað til á hinni ólög-
legu reglugerð um hveiti og syk-
urúthlutun, nema hvað 4 mánaða
skamturinn hafi verið færður nið-
ur i 3 mánaða skamt, og að bök-
urum hafi verið leyft að selja
hart brauð án seðla. Kökur hafi
aidrei verið ætlast tii að yrðu
seldar gegn seðlum. Hefði það
þegar f upphafi verið ætlun stjórn-
arinnar, eins og Matthfas heldur
fram, að láta selja kökur án seðla,
þá mætti sannarlega segja að
stjórnin væri sjálfri sér samkvæm.
Hún hefir auðvitað gengið út frá
þvf, að það væru einkum þeir
efnaðri, sem keyptu kökur, og
það væri 1 fullu samræmi við þáð
að auglýsa skömtunina með 2
mánaða fyrirvara, eins og stjórnin
gerði, og láta almennu brauðteg-
undirnar, svo sem sigtibrauð, frans-
brauð og súrbrauð, vera „á seðl-
um", en láta þær tegundirnar sem
fremur eru óþarfar vera trjálsar!
En svo sem kunnugt er þá var
þetta upprunalega ekki meining
stjórnarinnar enda er það að vera
sjáifri sér samkvæm ekki sterka
hlið hennar og að þetta er svona
nú, stafar af því, að iandstjórnin
varð að láta undan bökurunum
Og lofa þeim að baka úr eins
mikíu hveiti og þeir vildu, og
brúka eins mikið aí sykri til
kökugerðar eins og þeir vildu.
Og orsökin til þess að seðluuum
er haldið við sigtibrauð og súr-
brauð, er eingöngu af því að
sijórnin vill sýnast. Vill láta líta
Út cins og hun hafi ekki látið
undan, þó það sé vitanlega hreint
og beint hlœgilegt að hafa söl-
una frjálsa á snúðum, vfnarbrauð-
um, bollum, smjörkökum, jólakök-
um, sandkökum, sódakökum, [tert
um og smákökum, en skamta úr
hnefa þær brauðtegundirnar sem
eingöngu er matur, svo sem er
um sigtibrauð, fransbrauð og súr-
brauð.
Hvað lengi landsstjórnin ætlar
að reyna að halda skömtunar-
nafnina er óvfst, en það er Kka
óvíst hvað Reykvíkingar þola
þessa vitlausu og ól'óglegu ráð-
stöfun stjórnarinnar, enda heyrast
margir menn nefna það að menn
eigi að taka sig saman um að
senda stjóminni aftur alla seðlana
og er ekki ósennilegt að það
verði niðurstaðan.
Jón Þorláksson
bannmálaráðherra!
Á sunnudaginn var, var dýrasti
salur bæjarins — Nýja bio —
leigður fyrir Kveldúlfsgull og
mönnum boðið þangað skriflega,
þar eð álitið var óhugsandi að
menn nentu að koma og heyra
jóttrað upp fossamálið, nema
menn væru sérstaklega hvattir til
þess.
A þessum fundi stóð upp Sveinn
Jónsson tapetsali, og mun hafa
ætlað að halda rokna ræðu til
meðmæla peningalistanum. En
hvort sem hann hefir orðið sleg-
inn af sinni samvizku, er hann
hafði heyrt frambjóðsndurna tala,
eða af hvetju sem það nú var, þá
fipaðist honum algerlega, svo lítið
kom upp úr honum af viti. Þó
mátti skilja á honum, að honum
þótti Jón Magnússon algerlega
ómögulegur sem ráðherra, þó
hann mintist ekki á hann, því
hann sagði, að ef hann hefði átt
#9 skipa stjóro, þi mundi ha»n
hafa valið þá þrjá mena f hana,
sem væru á A-iistanum. En það
er, svo sem kunnugt er, hinn ný-
bakaði bannmaður, Jón Þorláks-
son, rithöfundurinn Einar Kvaran
og peningadrengurinn Ó'afur Thors
Sveinn sagðist vilja breyta nöfn-
unum á ráðherrunum og kalla einn
þeirra bannmálaráðherra.
Já, bannmálaráðherral Það væri
ekki Ijótt nafn á Jón Þorlákssoni
R.
Saga Borgarœttarinnar.
Fyrrihluti Borgarættarinnar var
sýndur Nýja Bió f fyrsta sinn á
laugardagskvöldið.
Kvikmynd þessi sem er búin
til eftir sðgum Gunnars Gunnars-
sonar um Borgarættina, fer að
mestu fram á tslandi, og var tekin
hér i fyrrasumar, að mestu leyti
með fslenzkum leikurum.
Þó ýmislegt sé í mynd þessari
sem er hlægilegt frá fslenzku
sjónarmiði, t. d. að sjávarhamar-
inn, sem síra Ketill steypir sér út
af, er stapinn f Almannagjá, og að
útsýnið frá Reykholti (Borg) er
fjallasýnin frá Þingvöllum, þá eru
þetta þó smámunir Myndin sem
heild (þessi hluti hennar) er ein-
hver ásjálegasta myndin sem sýnd
hefir verið hér í Reykjavík sök-
um náttúrufegurðar, en einnig
vegna leiksins, og standa fslenzku
leikararnir að engu leyti að baki
þeim útlenzku.
Guðmundur Thorsteinsson list-
málari leikur eitt aðalhlutverkið,
Ormar Örlygsson og ieikur það
prýðitega. Á fyrstu myndunum,
þar sem hann er á rjúpnaveiðum
í fjalliau uppaf Borg (myndin
tekin f Aimannagjá) hreyfir hann
sig of hratt, en slíkt er auðvitað
smávægilegt. Leikur Guðmundar
hefði þó verið ennþá betri ef hin
meðfædda góðmenzka hans hefði
ekki eins offc skinið á andlitinu á