Morgunblaðið - 07.07.2000, Blaðsíða 2

2 D FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 2000
DAGLEGT LIF
MORGUNBLAÐIÐ
# Futurice
1 þjóðl eg fatahönnunarsýning
• Futuri ce alþjóðleg fatahönnunarsýning
Alþjóðlega fatahönnunarsýningin Futurice
verður haldin í Bláa lóninu aðra helgina í
ágúst. Daglegt líf heldur nú áfram kynn-
ingu á fatahönnuðum sýningarinnar. Inga
Rún Sigurðardóttir ræddi við Rögnu
Fróðadóttur, eina af fjórum íslenskum
hönnuðum með einkasýningu á Futurice.
EGAR Ragna Fróðadóttir
var valin til að taka þátt í
Futurice fékk hönnun
hennar viðurkenningu fyr-
ir „tímaleysi og spuna í efni“. „Tíma-
leysið“ vísar til þess að hönnun
hennar telst frekar sigild en „spun-
inn í efni“ er kominn til vegna þess
að Ragna vinnur mikið með efnin
semhún notar.
„Eg vinn mikið með áferð í efnum
og bý til stóran hluta efnanna sjálf.
Eg vinn ný efni úr öðrum efnum.
Munstrin eru bróderuð í hverja flík
þannig að þetta er allt sérfram-
leiðsla. Ég er samt að reyna að þróa
þetta þannig að það verði hægt að
setja alla vega hluta af þessu í
fjöldaframleiðslu. Það er markmið-
ið,“ segir Ragna.
Ekki ætti að koma á óvart hve
mikla áherslu Ragna leggur á efnin
því að auk þess að vera fatahönnuð-
ur er Ragna menntuð í textílhönnun.
„Ég lærði fatahönnun og textílhönn-
un í París í þijú ár og vann líka sam-
hliða náminu hjá japönskum hönn-
uði,“ segir Ragna. Háborg tískunnar
hafði greinilega mikið aðdráttarafl
fyrir Rögnu því eftir að náminu lauk
dvaldi hún í eitt ár í París til að afla
sér reynslu.
Ragna hafði þó ekki sagt alveg
skilið við menntabrautina. „Þegar
heim kom vann ég sem stílisti en var
líka mikið í búningavinnu. Svo fór ég
í textíldeildina í MHÍ og útskrifaðist
þaðan í fyrravor. Eftir útskrift hef
ég algerlega einbeitt mér að eigin
hönnun," segir hún.
Áferðar- og munsturhönnun
Fötin sem Ragna hannar eru öll
sérsniðin. „Þetta eru allt módelflík-
ur eins og er. Hver flík er sem sagt
eins og sér verk. Efnið er ávallt
hannað í tengslum við formið í flík-
inni.“ Ragna segir einnig að vegna
þess hve efnin eru mikið unnin og
mynstruð notist hún frekar við ein-
faldar og stílhreinar línur í hönnun
sinni.
Að eigin sögn fær Ragna innblást-
urinn í mynsturhönnun sinni beint
frá hjartanu. „Ég vinn þetta á svip-
aðan hátt og teikningar; einna líkast
abstraktteikningum. Þetta snýst
oftast jafnvel meira um áferðina á
efninu frekar en bara mynstur. Það
mætti kalla þetta nútímalega bród-
eringu," segir hún.
Ragna undanskilur ekki karl-
menn frá heimi tískunnar. „Ég hef
aðeins hannað á karla. Mér fínnst
það alveg spennandi. Það er þó best
J
J.
3Bin ItT zjlllíiT tiz
Ingibjörg Jónsdóttir er komin hátt á níræð-
isaldur en hefur sl. 30 ár skapað fjölda
ólíkra listaverka. Listagyðjan er henni enn
hliðholi, sér í lagi eftir miðnætti. Kristín
Heiða Kristinsdóttir sótti hana heim og
gramsaði í forvitnilegum hirslum hennar.
INGIBJÖRG býr innan um
verkin sín í hlýlegu hreiðri í
Garðabænum og segist ekkert
ráða við þessa áráttu, þörfin til
að skapa hafi fylgt henni síðan hún
man eftir sér.
„Þetta hefur alla tíð verið í mér, ég
byrjaði strax sem smákrakki að viða
að mér blómum, skeljum og köngl-
um. Ég hafði svo gaman af að hafa
þetta í kringum mig. Ég var alltaf að
reyna að smíða eitthvað og búa til
brúður úr tuskum. En ekki var það
talið til framdráttar að vera með hug-
ann við slíkt. Aðstæður í afdölum
voru þannig að mér áskotnaðist sjald-
an blað og ekki var hægt að nálgast
liti. Við náðum í tálgusteina úr fjör-
unni sem voru mjúkir, tálguðum þá
niður í duft, hrærðum út í vatn og
notuðum til að mála með. Hugarfarið
var mér ekki heldur hliðhoUt. Ég
fékk þau skilaboð að mér væri nær að
prjóna lepp í skóinn minn. Áherslan
var öll á að gera eitthvað gagnlegt.
Það var bara gert grín að listrænum
tilburðum þegar ég var ung. Af þess-
um ástæðum sinnti ég þessu ekkert á
mínum yngri árum og listaferill minn
byrjar fyrir vikið seint. Ég hef lang-
mestu komið í verk í listsköpuninni
eftir sextugt."
Þegar verkin hennar Ingibjargar
eru skoðuð er ótrúlegt að þau séu eft-
ir sjálfmenntaða konu á þessu sviði,
hún hefur hvorki farið í listaskóla né
setið á námskeiðum. En hún lærði
einn vetur á Siglufirði hjá „prívat"
saumakonu.
„Ég nýtti listahæfileikana í sauma-
Þegar Ingibjörg prjónaði fyrir
Álafoss hélt hún til haga því sem
sat í burstanum eftir að hún var
búin að kemba flíkumar. tír slík-
um ullartæjum vann hún þessa
englamynd á einni nöttu.
skap því ég hafði jafnt auga fyr-
ir því. Ég held ég hafi verið 12
ára þegar ég saumaði á mig
fyrsta kjólinn. Ég vann lengi
fyrir mér með saumaskap, það
var hægt að hafa gott út úr því.
Ég fór líka mikið í heimahús því
það var sóst mikið eftir því að fá
saumakonur heim. Það var ódýr-
ara þvf þá fékk ég að borða kvöld-
mat hjá viðkomandi. Á stríðsárun-
um saumaði ég geysilega mikið
upp úr gömlum flíkum því það var
svo mikill skortur á efni. Þegar ég
kom í hús var fólkið búið að spretta
sjálft kápunum og pressa efnið og
hafði allt tilbúið fyrir mig. Upp úr
þessu saumaði ég svo kápur, dragtir
og kjóla.“
Ingibjörg segist ekki sjá eftir að
hafa ekki menntað sig á listasviðinu
því hún taki illa leiðbeiningu í þessum
efnum. Hún verði að fara sínar eigin
leiðir. „Verk mín bera þess merki,
hvað ég er bundin náttúrunni frá
æskuslóðunum enda leita ég mikið út
í náttúruna eftir efnivið til að vinna
úr. Mér er minnisstætt þegai- við fór-
um eldsnemma á morgnana að vitja
hrokkelsisnetanna, hve sjórinn var
tær og ég sá alla litadýrðina neðan-
sjávar.“ I verkunum hennar má finna
ull, roð, þara, steina, skeljar, fjöru-
gler og jurtir. í málverkunum notar
hún yfirleitt vatnsliti en hefur líka
fiktað við olíuliti og tauliti.
„Mér finnst best að binda mig ekki
við eitt form eða eina tegund af efni,