Tíminn - 25.11.1965, Blaðsíða 8

8
FIMMTUDAGUR 25. nóvember 1965
TÍMINN
KJORDÆMISÞING FRAMSOKNAR-
MANNA I AUSTURLANDSKJOROÆMI
Dagana 20. og 31. október síð-
astliðinn var haldið kjördæmis-
þing Framsóknarmanna í Austur-
landskjördæmi, að Iðavöllum á
Völlum.
Til þingsins voru mættir full-
trúar víðsvegar að af sambands-
svæðinu, ásamt stjórn kjördæma-
sambandsins og þingmönnum
Framsóknarflokksins í Austur-
landskjördæmi.
Formaður sambandsins, Vil-
hjálmur Hjálmarsson setti þingið
og bauð fulitrúa og aðra gesti vel-
komna. Lagði Vilhjálmur m. a.
fram inntökubeiðni frá nýstofn-
uðu Framsóknarfélagi á Seyðis-
firði og var aðild þess að kjör-
dæmasambandimi samþykkt sam-
hljóða.
Að lokinni ræðu formanns, flutti
Eysteinn Jónsson formaður Fram-
sóknarfiokksins yfirlitsræðu um
stjómmálaviðhorfið.
Er Eysteinn Jónsson hafði lok-
ið máli sínu voru kjömir starfs-
menn þingsins. Forsetar vom
kjömir, Hrólfur Ingólfsson, Seyð-
isfirði og Snæþór Sigurbjömsson,
GiJsárteigi. Ritarar vom kjömir,
Magnús Guðmundsson, Reyðar-
firði, Ásgrímur Ingi Jónsson,
Borgarfirði og Jón Kristjánsson
Egilsstöðum.
Vilhjálmur Hjálmarsson flutti
skýrslu stjómar. Hann rakti starf
semina á undangengnu ári sem
var mjög öflug. Meðal annars
gekkst kjördæmasambandið fyrir
ráðstefnu á Seyðisfirði um sveita-
stjóraarmál og fundi á Reyðar-
firði með fulltrúum allra stjóm-
málaflokka um síldarflutninga af
af Austurlandsmiðum. Vilhjálmur
ræddi einnig flokksmálin og
hvatti til að efla flokksstarfið í
þeim átökum sem framundan eru.
f umræðum um skýrslu stjómar
kom fram mikill einhugur þing-
fulltrúa í því að efla flokksstarfið
að miklum mun og gera veg Fram
sóknarflokksins sem mestan á kom
andi tímum.
Að loknum umræðum um
skýrslu stjómar tók Kristján Ing-
ólfsson skólastjóri á Eskifirði til
máls og ræddi um Austurlands-
ráðstefnu sem fyrirhuguð er að
frumkvæði Alþýðubandalagsins,
með þátttöku allra stjómmála-
flokka. Kristján kvað nauðsyn
bera til að undirbúa slíka ráð-
stefnu vel með tölfræðilegum rök-
um. Þingið samþykkti ályktun um
ráðstefnu þessa sem birtist í heild
hér á eftir.
Vilhjálmur Hjálmarsson hafði
framsögu um jafnvægismál. Lagði
hann fram eftirfarandi tillögu:
„Með tilliti til hinnar geigvæn-
legu byggðaröskunar, er á sér
stað í landinu og sívaxandi búsetu
þjóðarinnar í einum landshluta
beinir VI. kjördæmlsþing Fram-
sóknarmanna á Austurlandi þeim
eindregnu tilmælum til þingflokks
Vilhjálmur Hjálmarsson
og framkvæmdastjórnar Framsókn
arflokksins að þau hlutist til um,
að nú þegar verði hafin víðtæk
rannsókn á því hvað megi verða
til að stöðva þessa þróun.
Tillögunni fylgdi ítarleg grein-
argerð sem fer í heild hér á eftir.
Að loknum framsöguræðum
voru tekin fyrir nefndarstörf og
var þing sett á ný eftir hádegi
á sUnnudag og nefndir skiluðu
álitum.
Þórólfur Friðgeirsson, Fáskrúðs
firði, hafði framsögu um skipu
lagsmál, Ólafur Ólafsson Seyðis-
firði um fjármál, Magnús Einars-
son, Egilsstöðum, Garðar Guðna-
son, Fáskrúðsfirði, Snæþór Sigur-
bjömsson Gilsárteigi, Björn Kristj
ánsson Stöðvarfirði og Kristján
Ingólfsson Eskifirði um fjórðungs
mál og Guðmundur Björnsson
Stöðvarfirði mælti fyrir áliti alls-
herjarnefndar. Miklar og almenn-
ar umræður urðu um nefndar-
álitin.
Að lokum var gengið til kosn-
inga og voru eftirtaldir menn
kjörnir í hin ýmsu trúnaðarstörf
innan sambandsins.
Stjórn: Vilhjálmur Hjálmars-
son, Brekku, formaður, Vilhjálm-
ur Sigurbjörnsson, Egilsstöðum,
varaform. Kristján Ingólfsson Eski
firði Marínó Sigurbjörnsson, Reyð
arfirði, Magnús Einarsson, Egils-
stöðum, Sveinn Guðmundsson,
Hrafnabjörgum, Hrafn Sveinbjarn
arson, Hallormsstað, Ólafur Olafs
son, Seyðisfirði, Björn Steindórs-
son, Neskaupstað.
Varamenn: Aðalsteinn Aðal-
steinsson Höfn, Homafirði Sigur-
jón Friðriksson, Magnús Guð-
mundsson, Reyðarfirði, Hilmar
Thorarinssen, Eskifirði, Gunnar
Guttormsson, Litla-Bakka, Björn
Eysteinsson, Reyðarfirði, Jón
Kristjánsson, Egilsstöðum, Sigmar
Hjelm, Eskifirði.
Trúnaðarráð: Aðalmenn: Örn
Ingólfsson Höfn, Hornarfirði Sig-
urður Eiríksson, Hermann Guð-
mundsson, Guðmundur Bjömsson,
Stöðvarfirði Snæþór Sigurbjöms-
son, Gilsárteigi, Hörður Hjartar-
son, Haukur Ólafsson, Ásgrímur
Ingi Jónsson, Borgarfirði, Kristján
Wiium, Vopnafirði.
Varamenn: Freysteinn Þórðar-
son, Sighvatur Davíðsson, Þor-
steinn Sveinsson, Djúpavogi Frið-
rik Jónsson, Þorvaldsstöðum, Elís
Þórarinsson, Sveinn Þórarinsson,
Neskaupstað, Guðmundur Þórðar-
son, Halldór K. Halldórsson,
Vopnafirði Hrafnkell Björgvinsson
Víðivöllum.
Ritnefnd Austra: Pálmar Magn-
ússon, Neskaupstað, Bjöm Stein-
dórsson, Neskaupstað Guðmundur
Björnsson, Stöðvarfirði Kristján
Ingólfsson, Eskifirði, Vilhjálmur
Hjálmarsson, Brekku.
Miðstjórn: Aðalmenn: Þor-
steinn Sigfússon, Sandbrekku, Jón
Þorsteinsson, Kristján Ingólfsson,
Eskifirði Vilhjálmur Hjálmarsson,
Brekku, Óskar Helgason, Víglund-
ur Pálsson, Vopnafirði, Björn
Kristjánsson, Stöðvarfirði.
Varamenn: Hrafn Sveinbjarnar
son, Hallormsstað, Skarphéðinn
Pétursson, Höfn, Guðröður Jóns-
son, Neskaupstað, Tómas Emils-
son, Seyðisfirði, Magnús Einars-
son, Egilsstöðum, Sigurjón Frið-
riksson, Þórólfur Friðgeirsson,
Stöðvarfirði.
Endursk: Magnús Guðmundsson,
Reyðarfirði, Hermann Ágústsson,
Reyðarfirði, Hemiann Eiríksson,
Bót.
Greinargerð með tillögu um
jafnvægismál.
Vart mun þurfa mörg orð til
að undirstrika þá staðreynd, að
hér á landi hefur átt sér stað
geysileg röskun byggða síðustu
áratugi. Ef skoðaðar em hlutfalls
tölur búsetu síðastliðna tvær og
hálfa öld er myndin þessi:
Framhald á bls. 12.
MINNING
Sigfínnur Vilhjálmsson
Sjólyst, Djúpavogi
Iívenær sem kallið kemur,
kaupir sig enginn frí,
þar læt ég nótt, sem nemur
neitt skal ei kvíða því.
Þegar hringt var til mín sunnu-
dagsmorguninn 17. okt. s.l., og
mér tilkynnt, að meðhjálparinn
minn gæti ekki mætt við guðs-
þjónustuna þann dag, vegna las-
leika, datt mér ekki í hug að þar
með væri lokið góðu og ánægju-
legu samstarfi okkar Sigfinns Vil-
hjálmsson í 16 ár. En áður en
vikan var liðin, hafði sorgar-
fréttin borizt um byggðarlagið. Sig
finnur var dáinn.
Oss setti öll hljóð, og dranga-
ský þessara síðustu haustdaga
lögðust með þunga saknaðarins
yfir hið litla þorp, sem nú hafði
misst góðan og göfugan dreng fyr
ir aldur fram.
Kall dauðans, sem enginn get-
ur undan komizt, hafði á óvæg-
inn hátt, hrifið burt vandað val-
menni, svo að eftir stóð opið og
óbætt skarð.
Fyrir nokkrum dögum stóð
Sigfinnur glaður og reifur í hópi
vina og vinnufélaga, og hið litla
gistihús þeirra hjóna stóð opið
þreyttum og þurfandi, er að garði
bar. Nú drúpir sorg yfir Sjólyst,
og hurðir eru klemmdar að stöf-
um, því gestgjafinn hefur lokið
sinni þjónustu hér á jörðu.
Sigfinnur Vilhjálmasson var
fæddur 2. nóvember 1912 að Nesi
í Norðfirði. Foreldrar hans voru
þau hjónin Vilhjálmur Stefánsson I þessar mundir í Kaupmannahöfn
útvegsbóndi í Hátúni og Kristín við nám og störf.
Ámadóttir. Faðir Vilhjálms var Fyrstu ár sín á Djúpavogi stund
Stefán bóndi Oddsson á Hofi aði Sigfínnur ýmis störf, bæði á
og í Skálateigi í Norð-jsjó og landi, en síðustu 12 árin
firði, en Kristín var dóttir Ámajráku þau hjónin gistihús á heim-
bónda í Grænanesi Davíðssonar. j ili sínu, og helgaði hann því starfi
Sigfinnur stundaði nám við Hvít) krafta sína að mestu, upp frá því.
árbakkaskólann síðasta starfsár? Með starfrækslu þessa litla gisti
þess skóla, veturinn 1930—1931, j húss voru úr sögunni margháttuð
og við héraðsskólann í Reykholti | vandræði og erfiðleikar þeirra
fyrsta starfsár hans, veturinn 1931 j ferðamanna, sem hér áttu leið
—1932. Hann var góðum náms-jum, en með bættu vegasambandi
hæfileikum gæddur, athugull ogjmilli Fljótsdalshéraðs og Homa-
minnugur, og mun það vega-jfjarðar hafði ferðum manna fjölg
nesti, sem hann fór með frá þess-,' að mjög.
um skólum, hafa reynzt honum far í Sjólyst var tekið á móti öll-
sælt og giftudrjúgt. Gleymdi
hann ekki þeim fræðxun, sem
hann hafði numið, eins og þó
hendir svo marga, heldur jók með
sjálfsnámi þekkingu sína, t.d. í
þýzku, og kom það honum síðar
að góðu gagni við rekstur gisti-
hússins. Minntist hann ávallt skóla
göngu sinnar með gleði og þakk-
læti, og þeirra kennara og skóla-
félaga er hann batt þá vináttu-
tengsl við.
Næstu árin stundaði Sigfinnur
sjómennsku og útgerð í Neskaup-
stað.
Árið 1938, 4. febr. kvæntist Sig-
finnur eftirlifandi konu sinni,
Olgu Lúðvíksdóttur hafsögumanns
og skipstjóra á Djúpavogi.
Settust þau að í Sjólyst á Djúpa
vogi og bjuggu þar upp frá því. j
um af innileik og hlýhug, og gerðu
hjónin sitt bezta, til þess að gera
gesti sína ánægða.
Var það og mál margra, sem
þama dvöldu, að þeim hafi fund-
izt þeir frekar vera á vinarheim-
ili en gistihúsi, og margir munu
þeir vera, sem minnast skemmti-
legra og fræðandi samverustunda
með gestgjafanum, um hin marg-
víslegum mál þjóðlífsins.
Fór þar vart fram hjá neinum
að Sigfinnur var ræðinn og léttur
í máli. fróður vel. hógsamur og
réttsýnn í dómum
Þegar ég kom hingað til Djúpa
vogs fyrir 16 árum. var Sigfinnur
einn af þeim fyrstu. sem bauð mig
velkominn til starfsins. Handtak
ið var þétt og röddin traustverkj-
andi. Hann var þá formaður sókn
Þau eignuðust 2 dætur, Estej og arnefndar Djúpavogssóknar með-
Kristínu, sem báðar dveljast um'hjálpari við kirkjuna og safnaðar-
fulltrúi. Þau störf hafði hann á
hendi, þar til hann lézt.
Strax varð samvinna okkar
hin ágætasta, enda gott með Sig
finni að vinna, og ávallt mætti ég
hjá honum góðum skilningi og vel
vilja, er úr málefnum kirkjunnar
þurfti að leysa.
Hann hafði yndi af söng og tón
list, og hafði sjálfur góða bassa-
rödd. Naut hann þess jafnan, að
dvelja í hópi vina sinna, hvort, sem
það var á sönglofti kirkjunnar. eða
öðrum mannamótum, þar sem
sungið var. Með djúpri virðingu
minnist ég starfs hans fyrir Djúpa
vogskirkju og söfnuðinn
Ýmsum öðrum trúnaðarstörf-
! um segndi Sigfinnui fyrir byggð-
arlag sitt. Hann átti lengi sæti í
stjórn Kaupfélags Berufjarðar og
reyndist þar góður liðsmaður I
skólanefnd Búlandshrepps var
hann mörg ár. Fréttaritari útvarps
ins var hann einnig, og umboðs
maður happdrættis Háskóla ís
lands, og er þó ekki allt upp tal-
ið. Þetta sýnir meðal annars, að
hann naut trausts sveitunga sinna,
og það að verðleikum. Trú
mennska hans, skyldurækni og
sanngirni, skipuðu honum þann
sess í huga samferðamannanna,
sem fáir aðrir áttu. Þeim málum,
j sem til heilla og hagsbóta horfðu,
j lagði hannn lið, og studdi þau
skynsamlegum rökum. Varfærinn
var hann í eðli sínu og ráðdeild
og fyrirhyggju mat hann mikils,
en oflátungsháttur og ábyrgðar-
leysi var eitur í hans beinum.
Oft var honum tíðrætt um vanda
mál nútímans, og hafði áhyggjur
af. Virtust honum hinar fornu
dyggðir, sem hann hafði svo að
segja dmkkið í sig með móður
mjólkinni, vera allltof víða út-
hýst úr lífi einstaklinga ,og þjóð-
ar.
Á þann hátt, sem honum ein-
um var lagið, dró hann upp mynd-
ir af ástandinu. sem bæði voru
átakanlegar og broslegar, því
honum lét vel að draga fram bæði
hinar alvarlegu og gamansömu
hliðar á hverju máli. Gamansemi
hans var græskulaus og oft blönd
uð góðlátlegri kímni, en undir
niðri var hann alvörumaðurinn,
sem hugleiddi dýpstu rök tilver-
unnar og braut heilann um þær
ráðgátur. sem gerði lífið svo marg
slungið.
Ef til vill hafa einhverjar lausn
ir ráðgátunnai miklu þegar lok-
izt upp fyrir honum. og hin dýpstu
rök birzt anda hans, og víst er.
að, að því mun koma. að upp mun
ljúkast sviðið. sem hann þráði að
kynnast.
Sigfinnur andaðist á Landspit-
alanum i Reykjavík 23. okt. eftir
sólarhrings legu þar. Útför hans
var gerð frá Fossvogskirkju 2.
nóvember. á fæðingardegi hans.
Með Sigfinni Vilhjálmssyni er
Framhald á bls. 12.