Tíminn - 03.12.1965, Blaðsíða 9

I 11 '1
, I \ I ' I ' I
I
FÖSTUDAGUR 3. desember 1965
TÍMINN
21
ARABÍU LAWRENCE

14
Sýrlandi. Bretland skyldi fá Mesópótamíu í sinn hlut og
Hússein gæti fengið Hejaz sem laun fyrir veitta aðstoð.
„Þér getið ekki í alvöru haldið því fram, að þessir villi-
menn geti stjórnað málum sínum sómasamlega og dugað
sem hermenn eftir ófarirnar og klaufaskap þeirra við
Medína,“ sagði hann hlæjandi. ,,Ég þekki þessa þjóð, ég hef
stjórnað arabiskum liðsveitum í Marokkó.“
Lawrence svaraði reiðilega, að ef Arabar fengju tækifæri
myndu þeir sýna, hvað þeir gætu. Og þeir hefðu sýnt það
við Jenbo og nú var frumkvæðið þeirra. Það var þess vegna,
sem Bremond vildi nú hefja ensk-franska árás og taka þannig
frumkvæðið í sínar hendur. Með slíkum aðgerðum yrði
Hússein tortryggður af löndum sínum og hersveitir hans
myndu hlaupa undan merkjum.
Deilurnar stóðu þar til Wilson kom frá Jidda, hann var
algerlega samþykkur landa sínum. En með honum bárust
fréttir, sem honum höfðu verið símaðar frá Kaíró. Murray
hafði samþykkt að hafa tilbúið enskt-franskt lið á Egypta-
landi, sem senda mætti til Hejaz, með litlum fyrirvara. Auk
þess var Newcombe ofursti ásamt liðsforingjum á leiðinni
og átti hann að athuga um samræmdar hernaðaraðgerðir
Araba og væntanlegs liðs. Lawrence sá strax, að þessi áætlun
kom alveg heim við ráðagerðir Bremonds og hann ákvað
að hefjast handa strax til þess að tryggja framgang eigin
áætlana. Wilson var á sömu skoðun og Lawrence um að
hefjast handa. Tyrkir áttu í erfiðleikum. Sjúkdómar herjuðu
á liðsveitir þeirra og tilraun þeirra til að taka Rabegh hafði
mistekizt á svipaðan hátt og við Jenbo. Arabar réðust á þá,
þegar tækifæri gafst og vistir voru ónógar, hermenn þeirra
hungraðir og illa haldnir og hross og úlfaldar féllu í hrönn-
um. Fakhri Pasha var sagður ætla að draga lið sitt allt til
vamarstöðvanna við Medína.
Nú var tíminn að fylgja eftir sigrinum og rugla
óvininn. Wilson lagði þau ráð, að Zeid og Alí skyldu
gæta strandlengjunnar, þeir voru nú hressari en áður
eftir sigurinn við Jenbo, jafnframt skyldi Abdulla halda
til hliðar við Medína, með her sinn og ógna með
því Hejaz járnbrautinni ,sem var lífæð Tyrkja, þar
ANTHONY NUTTING
um fóru allir flutningar þeirra milli Damaskus og
Medína. Feisal skyldi halda til Wejh, sem er hafnar-
borg við Rauðahafið hundrað og sjötíu mílum fyrir
norðan Jenbo og taka borgina með tíu þúsund manna
liði af Júheina stofni. Flotadeild sex brezkra herskipa
átti að sigla áleiðis til sömu borgar með fimm
hundruð arabiskra fótgöngulíða og nokkrar deildir
brezkra sjóliða innan borðs, þetta lið skyldi gera árás
sjávarmegin á borgina. Árásardagurinn var ákveðinn
28. janúar. Flotadeildin átti einnig að sjá landhernum
fyrir vistum og vatni, þar sem vatnsleysi var mikið
á leið landhersins, og þær fáu uppsprettur, sem þar
fundust voru eitraðar af Tyrkjum.
Með töku Wejh blaut hernaðaraðstaða Tyrkja að
versna til mikilla muna, að dómi Lawrence og Wil-
sons. Eina hafnarborgin, sem þá yrði á valdi þeirra
var Akaba, fimm mílum fyrir norðan Medína. Með
töku Wejh yrðu aðflutningsleiðir til herja Hússeins mun
öruggari. Eina fyrirstaðan við þessa áætlun var afstaða
Feisals. Þótt hann væri nú vonbetri um varnarhæfni
Araba en áður, var hann ekki ginnkeyptur fyrir árás-
arfyrirætlunum. Honum leizt engan veginn á að halda
tvö hundruð kílómetra yfir eyðimörk og ráðast gegn
herstöð Tyrkja, en um styrkleika þeirra þar var ekk-
ert vitað. Honum þótti öruggara að dvelja í örygginu
í Jenbo og Rebegh. Hann mundi ennþá ófarir sínar.
Lawrence telur, að samþykki Feisals hafi loks fengizt
með loforði um að Bretar myndu tryggja varnir Jenbo
og Rabegh með flota sínum. Árásarfyrirætlunum Abdulla
var breytt, hann átti að vernda aðflutningsleiðir Feisals |
og halda sig fyrir norðan Medína og herja á úlfalda-
lestir Tyrkja, sem komu frá Mesópótamíu. Feisal kannaði
lið Abdulla og tryggði sér samþykki hans, síðan var
herferðin hafin þann 14. janúar. Lawrence og Feisal ,
fóru fremstir. Lawrence hefur lýst brottferðinni með
sterkum litum.
Allir tóku að syngja söng til heiðurs emírnum og
fjölskyldu hans. Ferðin var hafin. Fyrstur fór Feisal,
— Já, auðvitað. En þú skilur,
að ég gat ekki annað en orðið
fokvond í morgun, þegar ég upp-
götvaði, að hún var líka að reyna
að krækja í þig. Hvað ætlarðu að
gera yfir helgina?
— í kvöld veit ég, að ég mun
borða góðan mat, en að öðru
leyti vonast ég bara til að liggja
í leti og hafa það náðugt.
— Dýrlegt, sagði Sheila. Ég
sáröfunda þig.
Þau töluðu ekki meira um
Fíónu og skömmu síðar fór Peter
af stað til vinafólks síns. Það var
löng leið, svo að honum gafst
nægur tími til að hugleiða það,
sem Sheila hafði sagt honum. Það
var greinilegt, að Sheila hafði
sagt satt, þótt hún hefði kannski
mistúlkað það sem hún sá. Hún
þekkti ekki Fíónu eins vel og
hann gerði. Peter mundi, að hún
hafði sagt honum, að hún þarfn-
aðist sárlega að fá starfið og þetta
virtist útiloka þann möguleika að
roskni maðurinn væri ættingi
hennar. Og þótt hún hefði viður-
kennt, að stálkóngurinn Chard
væri skyldur henni, hafði hún
gert honum skilmerkilega ljóst,
að hún hefði engan fjárhagslegan
hagnað af þeirri frændsemi. Þá
var það sem sagt ekki sennilegt,
að þetta hefði verið Chard, sem
hún var með En hver var hann
þá? Það var satt, að forstjórinn
hafði eindregið mælt með Fíónu
til starfsins og þá var auðvitað
nærtækt að álíta, að það væri í
gegnum kunningskap við ein-
hverja aðra áhrifamikla persónu.
Þetta leit ekki vei út fyrir Fíónu,
ÚTVARPIÐ
Föstudagur 3. des.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegis
C The New American Library
J
í LEIT AD AST
ELANORFARNES
— Ég vona, að þú gerir það
ekki Sheila.
— Biðurðu mig um' að segja
ekki frá neinu? spurði hún og
leit í augu hans.
— Nei, það geri ég ekki. Ég
veit þú segir ekkert.
— Takk, Peter, sagði hún og
brosti. Hún lagði snöggvast hend-
ina yfir handarbak hans.
— Auðvitað nefni ég það ekki
við neinn. En ég verð að segja,
að það hefðu ekki margir trúað
útskýringum þínum. Það er bara
hlægilegt að segja að þú hafir
abbast upp á ungfrú Chard og
hún hafi ekki átt sök á neinu.
— Hvers vegna? spurði Peter.
— Jæja, í fyrsta lagi myndirðu
ekki sýna neinum slíka fram-
komu. Allir, sem þekkja þig vita
það fullvel. í öðru lagi veit ég
of margt um ungfrú Chard til
að trúa, að hún sé alveg saklaus
af þessu.
— Þetta verður þú að útskýra
nánar, sagði hann.
— Góði Peter, það er hægur
vandinn að sjá, hvers konar stúlka
hún er. Ó, ég veit, að hún kemur
manni fyrir sjónir sem prúð og
vel uppalin stúlka, en það blekkir
mig ekki. Frá því ég sá hana í
fyrsta skipti fannst mér eitthvað
tortryggilegt við hana og ég var
ekki sú eina, sem var á þeirri
skoðun. Hefurðu nokkra hug-
mynd um, hvað fötin hennar
kosta, Peter? Eg veit, að þau eru
alltaf iburðarlaus og óbrotin en
það slær ekki ryki í augun á mér.
Þetta eru föt af allra dýrustu
gerð. Sjálfsagt gætu verið ýmsar
skýringar til á því, hvernig hún
hefur efni á þessu, en ég sá hana
af tilviljun í London í fríinu
mínu.
— Haltu áfram, hélt Peter á-
kafur. .
— 0, ég veit ekki, sagði Sheila
seinlega.
— Þú ættir ekki að segja það,
sem þú hefur sagt án þess að
gefa neina skýringu.
— Ég veit ekki hvort ég ætti
að segja þér þetta, þegar öllu
er á botninn hvolft.
— Það er sem sagt eitthvað
miður skemmtilegt.
— Já, i meira lagi og mér
finnst þú verðir að vita það. Við
sáum hana á Piccadilly. Ég gekk
með vinkonu minni og skoðaði í
búðarglugga og skyndilega nam
bifreið staðar skammt frá okkur
af þeirri tegund, sem annaðhvort
er í eigu filmstjörnu eða iðju-
höldar og sem hafa bilstjóra á
þönum i kring um sig. Og maður-
inn, sem steig út, leit einmitt
þannig út. Mér til mikillar undr-
unar hjálpaði hann ungfrú Chard
út úr bílnum. Þetta var roskinn
maður sem virtist vanur að allir
dönsuðu eftir hans pípu. Þú hefðir
ekki þekkt hana aftur, Peter.
Auðvitað vorum við að springa úr
forvitni, svo að við eltum þau inn.
Hún var alls ekki eins virðuleg
og fjarræn og hér á skrifstofunni.
í fyrsta lagi var hún klædd alveg
samkvæmt nýjustu Parísartízku,
og svo hló hún og spjallaði og
hélt alltaf undir handlegginn á
honum. Hún pantaði kavíar og
fullt af öðrum dýrindis vörum og
bað afgreiðslustúlkuna að senda
það, eins og þau gerðu venjulega
innkaup sín í þessari verzlun.
| Jæja, það var ekki vottur af efa
! hjá mér og þú hefðir ekki efazt,
ef þú hefðir séð hana.
— Á þessu er ugglaust einhver
einföld skýring, sagði Peter.
— Mér þætti gaman að vita,
hver hún er, sagði Sheila. Ég hef
! reynt að finna aðra skýringu, en
| það er ómögulegt.
! — Kannski hefur þetta verið
einhver ættingi hennar.
— Ég veit ekki um neinn, sem
er svona við ættingja sinn. Nema
hún búist við að erfa hann.
— Jæja, þetta er einkamál ung-
frú Chard, sagði Peter, og kemur
mér ekki við, en það gerir þér
kannski auðveldara að trúa að
1 hún hafi engan áhuga á mér.
Sheila horfði á hann og hristi
hægt höfuðið.
— Þvert á móti, sagði hún. Ef
ég héldi við roskinn mann til að
reyna að fá sem mest út úr hon-
um af gjöfum, þá vildi ég sjálf-
sagt hafa yngri mann við hend-
ina líka. En gamlir rikisbubbar
hafa bara aidrei vakið áhuga
minn.
Hann brosti og reyndi að beina
samtalinu frá Fíónu.
■ — Það eru sjálfsagt ekki marg-
ir á þessum slóðum, sagði hann
brosandi. Nema þú viljir reyna
j að sjarmera K.J.
! — Ég held nú síður, sagði hún.
: Eg vil fá mér mann, sem er ungur
og íjörugur — eins og ég sjálf.
bætti hún við. Sagðirðu annars
ekki að það hefði verið K.J., sem
. galdraði fram ungfrú Chard?
Hvernig í ósköpunum þekkir hún
hann?
— Sheila, þú hefur fengið þetta
á heilann. Við skulum tala um
eitthvað annað. Ég verð að fara
eftir fáeinar mínútur — og ég
er viss um, að við geturn fundið
eitthvert skemmtilegra umræðu-
efni.
1 dag
|útvarp.
13.50 Lesui
dagskrá næstú viku, 13.30 Við
vinnuna: Tónleikar. 14.40 Við,
sem heima sitjum. Sigrún Guð
jónsdóttir byrjar lestur á óprent
aðri skáldsögu efir Ragnheiði
Jónsdótur: „Svör voru seglin".
15.00 Miðdegisútvarp. 16 00 Síð-
degisútvarp. 17.00 Fréttir 17.05
Tónlist á atómöld Þorkell Sigur
björnsson kynnir nýjar músik-
sefnur. 18.00 Sannar sögur frá
liðnum öldum Sverrir Hólmars
son les sögu frá hinu forna Persa
veldi: Bernska Kýrosar mikla.
18.30 Tónleikar 19.30 Fréttir. 20.
00 Kvöldvaka 21.30 Útvarpssag-
an: „Paradísarheimt“ eftir Hall-
dór Laxness Höf flytur (12).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.
10 íslenzkt mál Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag. flytur þátt-
inn. 22.30 Næturhljómleikar: Frá
tónlistarhátíðinni i Stokkhólmi f
september 23.50 Dagskrárlok.
Laugardagur 4. deseniber
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp. 13.00 Óskalög sjúkl-
inga 14 30 f vikulokín, þáttur
Iuhdir stj.
Jónasar Jónas
sonar. 16.00
Veðurfregnir. Þetta vii ég
heyra. 17.00 Fréttir ónninn
gengur Ragnheiður Heiðreks
dóttir kvnir nýjustu dægurlög
in. 17.35 Tómstundaþáttur
barna og unglinga. 18.00 Út-
varpssaga barnanna: „Úlfhund
urinn“ Benedikt Arnkelsson
les söguna í eigin þýðingu (13)
18.20 Veðurfregnir. 18.30 Söngv
ar í léttum tón. 1845 Tilkynn
ingar. 19.30 Fréttir. 20.00 Létt
ur laugardagskonsert. 20.40
Leikrit: ,,Við eins manns borð“
eftir Terence Rattigan 1. hluti
Borð við gluggann. Leikstjóri:
Ævar R. Kvaran. 22.00 Fréttir
og veðurfregnir. 22.10 Danslög
24.00 Ðagskrárlok.