Alþýðublaðið - 07.04.1959, Síða 11

Flugvélarnar:
Flugfélag fslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupmh.
kl. 09.30 í dag. Væntanleg
aftur til Rvk kl. 23.45 x
kvöld. Flugvélin fer til Glas-
gow og Kaupm.h. kl. 09.30 í
fyrramálið. — Innanlands-
flug: í dag er áætlað að fljúga
til Akureyrar, Blönduóss, Eg-
ilsstaða, Flateyrar, ísafjarð-
ar, Sauðárkróks, Vestmanna-
eyja og Þingeyrar. — Á morg
un er áætlað að fljúga tU Ak-
ureyrar,- Húsavíkur, ísafjarð-
ar, og Vestmannaeyja.
Sklpgiis
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er á Vestfjörðum á
suðurleið. Esja er í Rvk. —
Herðubreið kom til Rvk í
nótt frá Austfjörðum. Skjald-
breið fer frá Rvk á morgun
vestur um land til Akureyrar.
Þyrill er væntanlegur til Rvk.
í dag frá Vestmannaeyjum.
Helgi Helgason fór frá Rvk
í gær til Vestmannaeyja,
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Hafnarf.
3.4. til Gautaborgar, Arhus,
Ystad og Riga. Fjallfoss kom
til Rvk.3.4. frá Hull. Goða-
foss fór frá New York 7.4. til
Rvk. Gullfoss er í Kaupm.-
höfn. Lagarfoss fór frá Rvk
5.4. til New York. Reykja-
-foss fer frá Hafnarfirði í
Jcvöld 6.4. til Rvlc. Selfoss
kom til Hamborgar 5.4. fer
þaðan til Rvk. Tröllafoss fór
frá Gautaborg 4.4. til Vents-
pils, Gdansk, Kaupm.hafnar,
Leith og Rvk. Tungufoss kom.
til Rvk 28.3. frá New York.
.Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell fór í gær frá
Rieme áleiðis til Rvk. Arnar-
fell er á Reyðarfirði. Jökul-
fell lestar á Breiðafjarðar-
höfnum. Dísarfell er í Rvk.
Litlafell er í olíuflutningum í
'Faxaflóa. Helgafell fór 5. þ.
-m. frá Rostock áleiðis til
Reyðarfjarðar. Hamrafell er
væntanlegt til Rvk 12. þ. m.
.frá Baturn.
Ásrímur mssar
Framhald af 4. síðti.
og þarna hafa þeir verið sam-
hentastir, Ásgrímur og sá. guð
sem skóp hann og landið.
En ég sakna skissanna, því
að það er einmitt í skissunum
sem það upprunalegasta í eðli
listamannsins, það fallegasta
og stærsta, birtast skýrast, þar
kemur barnið til dyranna, op-
inskátt, óviðbúið, en vonandi
líður ekki á löngu þar til þeim
myndum verður vísað til veggj
ar á viðeigandi stað.
Það er mikið lán íslenzkri
myndlist, að . örlögin skyldu
haga því svo til, að í hlutverk
brautryðjandans veldist liðs-
’oddur á borð við Ásgrím, og sú
tilhögun tilviliunarinnar verð'-
ur seint fullþökkuð.
Ég. geymi í minni margar á-
nægjustundir frá liðnum pásk-
um, þegar Ásgrftaur var ungur
og sýndi í Gúttó „uppi“, þar
stóð ég strákurinn, undraðist
og nam, — og þarna logaði sál
Ásgríms á sfriganum í ótal til-
brigðum frá gólfi til lofts eins
og hún logar nú í sölum Þjóð-
minjasafnsins við Hringbraut.
Maðurinn er dauður, andi hans
lifir, samsámaður kaldri tign
og fegurð þess lands sem ól
hann, og það er tilefni þessa
fátæklega pistils að hvetja for-
eldra til áð gefa bömum sín-
um kost á að sjá land sitt með
augum Ásgríms, eins ágætasta
sonar, sem þetta kalda land
hefur nokkru sinni alið.
lunduð í kvöld, en það vexð
ég ekki framar. Næst æp: ég
og þér verðið handteknir“.
„Svo grimm verðið þér ald-
rei“, sagði hann.
„Þér ráðið örlögum yðar
sjálfur, senor.“
í þessu kom Don Carlos aft
ur inn í herbergið og Senor
Zorro stóð á fætur og hneigði
sig aftur.
„Ég vona að kona yðar
hafi náð sér eftir yfirliðið11,
sa-gði hann. „Mér þykir leitt
áð henni varð svo mikið um
að sjá byssu mína.“
„Hún er röknuð við“, sagði
Don Carlos. „Mér heyrðist þér
biðja um mat og drykk. Þeg-
iar ég fer að hugsa mig um,
senor man ég eftir ýmsu, sem
þér hafið gert, sem ég dáist
tajög 'að og það gleður mig
að hafa yður hér. Það kem-
ur þiónn að vörmu spori með
tmat!“
Don Carlos gekk til dyra,
kallaði á þjón og gaf honum
fyrirskipanir. Don Carlos var
ánægður. Þegar hann bar
konu sína út hafði hann feng
ið ágætt tækifæri. Þjónarnir'
höfðu svarað kalli fcans gg
meðal þeirra var einn, sem
fcann treysti. Hann hafði skip
að manninum að taka hest og
ríða hratt mílurnar fjórar til
virkisins og segja að Senor
Zorro væri á Pulido búgarð-
inum.
Hann varð að seinka brott-
för Senor Zorro eins og
mögulegt var. Hann vissi að
hermennirnir myndu koma
og taka ræningjann höndum
eða drepa hann og þá myndi
landstjórinn áreiðanlega við
urkenna, að Don Carlos ætti
allt gott sMlið fyrir að stuðla
að handtöku hans.
. „Þér hljótið að hafa lent í
miklum ævintýrum, senor?“
spurði Don Carlos um leið
og hann settíst við borðið,
„Nokkrum", viðurkenndi
ræninginn.
„Það var til ddæmis það,
sem skeSi í Sankta Barbara.
Ég vissi aldrei nákvæmlega
hvað skeði“.
„Ég vil helzt ekki tala um
verk mín senor.“
„Segið okkuir frá því“, bað
Senoritá Lolita og Senor
Zorro lét til leiðast.
„Það er ekkert (að segja
frá“, sagffi hann. „Ég kom til
Sankta Barbara um sólsetur.
Það er maður þar, sem r-ekur
verzlun og hann hafði barið
Indíánana og stolið frá munk
unum. Hann heimtaði að
munkarnir seldu honum vör-
ur frá trúboðunum og fevart-
aði síðan yfir því að vigtin
hefði ekki verið rétt og menn
landstjórans neyddu munk-
ana til að láta hann fá meiri
varning. Éíg ákvað því að
htegna manninum11.
„Segið meira, senor“, sagði
Don Carlos oghallaði sér fram
á við eins og hann væri f.ull-
ur áhuga.
„Ég steig af baki við dyrn-
ar á hixsi hans og gekk ínn.
Þar logaði á kertum og hálf
tylft manna yar inni í verzl-
unarerindum. Ég hræddi
hann og neyddj hann til að
lafhenda mér peiíingaj,. sem
hann gleymdi á góðum felu-
stað. Síðán barði ég hann með
svipu, sem ég tók ofan af vegg
og sagði honum, því ég gerði
þetta“.
„Síórkostlegt“, kallaði Don
Carlos.
„Þá stökk ég á Ibak og reið
brott. Ég samdi yfirlýsingu í
smákofa og tilkynnti þar, að
ég væri vinur hinna kúguðu.
Þar sem ég var óvenjulega
djarfur þetta kvöld reið ég
að virkisdyrunum, firam hjá
varðmönnunum og festi yfir-
lýsinguna á virkisdyrnar
mleð hníf mínum. Um leið
þustu hermennirnir út. Ég
skaut yfir höfuð þeirra og
reið til hæðanna og notaði
mér rugling, sem kom á þá
við skotin“.
„Oíg sluppuð“, sagði Don.
Carlos fram í.
„Hér er ég”, sagði Senor
Zorro aftur.
Þjónninn kom inn með mat
á bakka og lét hann fyrir
framan stigamanninn, augu
hans voru stjörf af ótta og
hendur hans skulfu, því hann
11
eftlr
Johnslon McCulley
hafði heyrt margar sögur um
grimmd Senor Zorro, en eng-
in þeirra var sönn.
„Ég veit flð þér afsakið, —
að ég bið yður um að sitja í
hinum enda hergergisins“,
sagði Senor Zorro. „Ég verð
að lyfta neðri enda grímunn-
ar þegar ég fæ mér matárbita
og ég óska ekki eftir að þekkj
ast. Ég legg byssu mína við
hlið diskinum til að koma í
vieg fyrir svik. Og nú Don
Carlos Pulidos borða ég mat
þann, er þér hafið borið
mér.“
Don Carlos og dóttir hans
settust, þar sem þeim hafði
verið sagt að setjast og stiga
maðurinn át af beztu lyst.
Við og við hætti hann til að
tala við þau og einu sinni
bað b'/'n Don Carlos að senda
eftir meira víni, þar eð þettá
væri btezta vín, sem hann
hefði bragðað um árabil.
Don Carlos vair ánægður
með allt. Hann var að reyna
að draga tímann á langinn.
Hann þekkti hestinn, sem Ind
íáninn hefði farið á og hann
vissi að hann mundi vera kom
inn til virkisins í Reina de
Los Angeles fyrir löngu og
að hermtennirnir væru á leið-
inni. Bara hann gæti haldið
Senor Zonro unz þeir kæmu!
„Ég er að láta útbúa matar
pakka fyrir yður, senor“,
sagði hann. „Viljið bér leyfa
mér að ná i hann? Dóttir mín
talar við yður á meðan“.
Senor Zorro hneigði sig og
Don Carlos flýtti sér út. En
hann hafði verið of ákafur.
Það var óvenjulegt að skilja
unga stúlku leftir eina hjá slík
um imaxmi, many sem allir
vissu að var útlægur. Senor
Zorro vissi sti’ax hvað var á
seiði. Það var einnig óvenju
legt að maður í stétt Don Car
los færi siálfur að ná í matar-
böggul, .þegar hann þurfti
ekki að gera annað en klappa
saman lófunum til að kalla á
þjóna. Don Carlos hafði líka
aðeins gengið út til að hlusta
leftir hófataki hesta her-
mannanna.
„Senor“, hvíslaði Lolita,
„Hvað, senorita?11
„Þér verðið að fara strax.
|Ég er hrædd um að faðir
minn hafi gert hermönnunum
viðvart“.
„Og þér viljið vana mig
við?“
„Haldið þér að ég vilji láta
handtaka yður hér? Haldið
þér að ég vilji sjá bardaga
og blóðsúthellingar?“ spurði
hún.
„Er það eina ástæðan,
senorita?“
„Viljið þér fara, senor“.
„Ég vil helzt ekki yfirgefa
svo fagra konu, senorita. Má
ég beimsækja yður í næstu
siestu?“
„í guðanna bænum, nei!
Þetta verður að enda. Senor
Zorro. Farið og gætið yðar!
Þér hafið gert margt, sem ég
dáist að og því vil ég ekki
sjá yður tekinn höndum. Far-
ið til San Francisco de Asis
og bætið ráð yðar, senor. Það
ter eina leiðin“.
„Litli prestuT11, sagði hann.
„Farið, stenor!“
„En faðir yðar fór til að
sækja mér mat. Hvernig gæti
ég farið án þess að þakka hon
um fyrir beinann?“
í bessu kom Don Carlos inn
í herbergið og Senor Zori’o sá
á andliti hans að hermenn-
irnir væru á leiðinni. Doninn
setti pakka á borðið.
„Matur handa vður, senor“,
isagði hann. JQg það væri
gaman að hteyra meira um æv
intýri yðar áður en þér farið
á yðar hættulega ferðalag“.
„Ég hef þegar talað of mik
ið um sjálfan mig, senor og
það fer ekki eaballero vel að
gera það. Það er kominn tími
til að þakka fyrir b'einan og
halda af stað“.
„Dregið að minnsta kosti
eitt glas af víni“.
„Ég er hræddur um“, sagði
Senor Zorro, ,.að hermennirn
ir séu of nálægt til þess“.
Doninn fölnaði við þessi
orð, því stigamaðurinn tók
upp byssu sína og Don Carlos
var hræddur um að nú væri
komið að skuldadögum fyrir
svik hans. En Senor Zorro
gerði sig ekki líklegan til
skots. -
„Ég fyrirgief yður skort yð-
iar á gestirisni, Don Carlos“,
sagði hann. „Ég veit að ég er
útlagi_ og fé er lagt til höfuðs
mér. Ég er yður alls ekki reið
ur. Buenas noehes, senorita!
Senor, adios!“
Dauðhræddur þjónn, sem
lítið vissi, hvaff skíeð hafði
kom æðandi inn.
„Herra! Hermennirnir eru
komnir!!“ kallaði hann. „Þeir
'eru að umkringja húsið!“
8.
Á miðju borðinu var stór
kertjastjaki, sem í loguðu
mörg kerti. Senor Zorii’o stökk
þangað og henti stjakanum á
gólfið og slökkti þar með á
kertunum, svo koldimmt varð
í herherginu.
Hann forðaðist villt áhlaup
Don Garlosar og stökk svo
léttilega yfir hei’bergið að
ekkert hljóð heyirðist til að
gefa til kynna hvar hann
ÍÞRÓTTIR
Framhald af 3. síðu.
„Ársþing ÍBR 1959 felur
framkvæmdastjórn að vinna að
því, að lækkuð verði leiga Sund
hallar Reykjavíkur af sundmót
urn úr 30% af brúttótekjumi í
hið sama sem aðrar íþrótta-
greinar verða að greiða af mót-
umi.
Jia.fnframt verði þá gert ráð
fyrir, að af sundmótum verðii
greitt í Slysatryggingasjóð í-
þróttamanna í Reykjavík.'“
„Ársþing ÍBiR 1959 felur
framkvæmdastjói-n að láta fara
fram endurskoðun á lögum ÍBR
fyrir næsta ái'sþing.
Sérstaklega vill þingið benda
á, að endurskoða þarf ákvæðí
um skýrslugjöf fé'laganna og
viðurlöa við brotum á þeim.“
„Ársþing ÍBR 1959 telur
eðlilegt, að skýrsla og reikning-
ar íþróttavallanna séu birtir x
ársskýrslu ÍBR ár hvert.“
„Ársiþing ÍBR 1959 álítur, að
ijármagn og fjárfestingarleyfi
til opinberra íþróttamiannvirkja
konrn að mestum notum. með því
að kappkostað sé að samsræma
framkvæmdir hverju sinni.“
„Ársþing ÍBR 1959 telur
rétt, að framikvæmdastjórn og
undirnefndir bandalagsins aug-
lýsi með hæfilegum fyriiwara
eftir umsóknum um. öll störf á
vegum þessara aðila, áður en
friamkvæmdastiórn ræður í áð
urnefnd störf.“
„Ársþing ÍBR 1959 samþykk-
ir að fela fi’ainfevæmdastj órn
að láta fjölrita ársskýmlu
bandalagsins 1944—1949 í sama
broti og skýrslan. er nú í, og
verði hún til sölu á skrifstofu
bandalagsins.“
Copyrighl P. I. B. Bo* 6 CopenHogen
GRANNARNIR „Nú færðu ekki meira brauð, Faxi
mmn. Mamma verður að fa eitthvað .,
Alþýðublaðið — 7. apríl 1959
■'jmm