Alþýðublaðið - 16.04.1959, Side 11

Alþýðublaðið - 16.04.1959, Side 11
Flugyétffnnar; Flugfélag íslands. Millilandaflug: Millilanda- flugvélin Gullfaxi er væntan leg til Reykjavíkur kl. 17.35 í dag frá Kaupmannahöfn og Glasgow. Flugvélin fer til Glasgow og Kaupmannahafn ar kl. 9.30 í fyrramálið. Inn- anlandsflug: í dag er áætlað að fljúga til Akureyrar, Bíldudals, Egilsstaða, ísa- fjarðar, Kópaskers, Patreks- fjarðar og Vestmannaeyja. Á morgun er áætlað að fljúga til Akureyrar, Fagurhólsmýr ar, Hólmavíkur Hornafjarð- ar, ísafjarðar, Kirkjubæjar- klausturs, Vestmannaeyja og Þórshafnar. Loftleiðir. Edda er væntanleg frá Ham borg, Kaupmannahöfn og Os- ló kl. 19.30 í dag. Hún heldur áleiðis til New York kl. 21. Sklpln: Rlkisskip. : Hekla er á Austfjörðum á suðurleið. Esja fer frá Rvík á morgun vestur um land til Akureyrar. Ilerðubreið er á leið frá Austfjörðum til Rvík ur. Skjaldbreið er væntanleg ur til Reykjavíkur árdegis í dag að vestan. Þyril er vænt anlegur til Reykjavíkur í kvöld frá Austfjörðum, Skipadeild SÍS. ‘ Hvassafell fer á morgun frá Þorlákshöfn áleiðis til Ant werpen. Arnarfell er í Stykk ishólmi. Jökulfell kemur til London á morgun. Dísarfell er væntanlegt til Akraness í dag. Litlafell er í olíuflutn- ingum í Faxaflóa. Helgafell ér væntanlegt til Stykkis- hólms í kvöld. Hamrafell er í Reykjavík. Eimskip. Dettifoss kom til Riga í gær, fer þaðan.til Helsingfors og Ventspils. Fjallfoss fór frá Vestmannaeyjum í gærmorg- un til London, Hamborgar og Rotterdam. Goöafoss fór frá New York 7/4, væntanlegur til Reykjavíkur á morgun. Gullfoss er í Kaupmanna- höfn. Lagarfoss kom til New York 14/4 frá Reykjavík. Reykjafoss fór frá Rotterdam 14/4 til Hamborgar, Hull og' Reykjavíkur. Selfoss kom til Reykjavíkur 13/4 frá Ham- borg. TrÖllafoss fór frá Kaup mannahöfn í gærkvoldi til Leith og Reykjavíkur. Tungu foss kom til Reykjavíkur á hádegi í gær frá Flateyri. Katla fór.frá Reykjavík 14/4 til ísafjarðar, Sauðárkróks, Siglufjarðar, Daívíkur, Akur- eyrar og Húsavíkur. b Frá skóla fsaks Jónssonar. Athygli skal vakin á því, að þeir styrktarfélagar, sem eiga börn fædd 1953 og ætla að láta þau sækja skólann næsta vetur, þurfa að sækja strax um skólavist fyrir þau. Innritun fer fram í skrifstofu skólans næstu daga kl. 10— 11 árdegis. Sími 32590. Framhald af 9. síðu. 29 - Pointer (Burhley), Gharl- ton (Maneth. Utd.). 28 - Kevan (W. Bromwiöh), 26 - Wilson (Nbtt. Porest). II deild: 42 - Clough (Middlesbro). 25 - Ward (Bristol R.), Craw- ford (Ipswieh), iS'hiner Síheff. Wed,). 24 - Atyeo (Siheff. 'Utd.). 23 - Haynes (Fulham), Frog- ’gatt (Sheff. Wed.). „Þér björguðuð mér frá móðg un. Þér björguðuð ihér frá saurugum vörum . þessa manns. Senor, þó það sé ó- kvenlegt af mér, býð ég yður Varir þaar, sem hann vildi 'kyssa“. Hún lyfti andlitinu og lok- aðf augunum. „Ég skal ekkj horfa á yður meðan þér lyftið grímunni“, sagði hún. „Það er of mikið, senorita". sagði bann. „Hendi yðar —• en ekki varir yðar“. „Ég skammast mín senor. Það var ósvífið af mér að bjóða það og þér neitið“. „Það var ekki ósvífið“, sagði hann. Hann beygði sig snöggt, lyfti grímunni og snerti varir hennar með sínum. „Ó, senorta“, sagði hann. „Ég vildi ag ég væri heiðar- ■legur maður og gæti biðlað til yðar. Hiarta mtt er fullt af ást á yður“. „Og mitt af ást á yður“. „Þetta er brjálæði. Enginn má vita þetta“, „Ég er ekkert hrædd við að segja frá því, senor“. „Faðir yðar og framíð hans! Ðon Diego!“ „Ég elska yður, senor.“ „Þér getið orðið hefðar_ kona! Haldið þér að ég vitf ekki að Don Diego var maður- inn, sem þér áttuð við, þegar við töluðumst við í dagstofu föður yðar? Þetta er heimsku Iegt, senorita“. „Þetta er ást, senor, hvort sem eittbvað verður úr þvx eða ekki, Kona af Pulido ifitt- inni elskar ekkf tvisvar“. „Það getur ekkert gott leitt af þessu“. „Við siáum nú til. Guð er góður“. „Þetta er brjálæði ■—•“ „Það er gott að vera brjál- aður, senor“. Hann tók utan um hana og. beigði höfuð sitt og aftur lokaði hún augunum og tók við kossi hans, en í þetta sinn var kossinn liengri. Hún reyndi ekki að sjá andlit, hans. „Ég gæti verið Ijótur“, sagði hann. „En ég elska yður“. „Afskræmdur, senorita“ „Sarnt elska ég yður.“ „Hvað getum við vonað?“ „Farið senor áður en fór_ eldrar mínir koma. Ég mun aðieins segja að þér hafið bjargað mér frá kapteinin- um og farið yðar leið Allif munu halda að þér hafið kom ið til að ræna Don Diego. Ger ist heiðarlegur, senor, mín vegna Gerist heiðarlegur ög 'biðjið mín. Ehginn hefur séð andlit yðar og lef þér takið grímuna ofan veit enginn sök yðar. Það er ekki eins og þér séuð venjulegur þjófur. Ég veit að þér hafið stolið — til að hefna hinna hjálpai’lausu, -til að hegna gi'immum stjórri imálamönnum, til að stvðja hina kúguðu. Ég veit að hinir fátæku hafa fengið allt, sem þér hafið stolið. Ó, senor!” „En ég hef ekki enn lokið vei'ki mínu, senorita og ,ég Verð að ijúka því“. „Ljúkið því þá og megi dýrðlingarnir varðveita vður eins og ég veit að þeir gera. Og komið til mín þegar því er lokið. Ég þskki yður, hvérn- ig sem þér verðið klædduFV „Þá dvel ég ekki lengur, senorita, Ég verð að hitta yð- ur, annars get ég ekki lifað“ „Gætið yðai’“. „Það mun ég gera, því nú hef ég ástæðu til þess. Lífið hefur aldrei verið svo indælt“. Hann snéri sér hægt frá renni. Hann leit á gluggann. „Ég verð að fara“, sagði hann. „Ég get ekki ibeðið eftir víninu“. „Það var aðeins átylla til að vera ein með yður“, játaði hún. „Unz Ivið hittumst á ný, sen oi’ita og :megi það ske fljótt“. „Gætið yðar, senor“. „Alltaf, ástin mín. Senorita, adios!“ Augu þeirra mættust og -hann veifaði henni, dró káp- una þétt að sér og þaut að glugganum og út. Myrkrið fyr ir utan gleypti hann. I® eftir Johnston McCulIey 14. Þegar Ramon kapteinn var staðinn upp úr skítnum fyrir framan hús Don Diegos þaut hann að stígnum sem lá til virkisins. Hann logaði af reiði og and lit hans var fjólublátt. Það voru ekki meira en sex her menn í virkinu, því meirhluti hermannanna hafði farið með Gonzales liðsforingja og af þessum sex voru fjórir veikir og tveggja var þörf sem varða. Því gat Ramon ikapteinn ekki sent menn til Vega húss ins til að handtaka stigamann- inn, auk þess vissi hann að Zorro myndi ekki dvelja þar lengi, stigamaðurinn hafði ekki orð fyrir að vera þaul sætinn. Auk þess vildi Ramon kap teinn ekki að það fréttist að Senor Zorro hefði hitt hann í annað sinn og komið fram við hann eins og hann væri þræll. Gat hann sagt að hann hefði móðgað senorituna og Senor Zorro hefði h’egnt hon um vegna þess, að Senor Zorro hefði neytt hann til aö krjúpa á kné og biðjast afsök unar og hefði svo sparkað hon um út eins og hundi? Kapteinninn ákvað að um þetta væri bezt að ræða sem minnst. Hann bjóst við að Senorita Lolita segði foreldr um sínum frá atburðinum og despenseroinn myndi gefa skýrslu, en hann efaðist um að Don Carlos myndi gera nokkuð í málinu. Don Carlos myndi hugsa sig tvisvar um áður en hann réðist gegn yfir manni í hex-num, sérstaklega þar sem hann var þegar í ó náð. Ramon vonaði aðeins að Don Diego frétti ekki allt sem skeð hafði, því ef maður af Vega ættinni legðist gegn hon um, missti hann stöðuna. Á meðan Ramon kapteinn gekk um gólf á skrifstofu sinni óx reiði hans og hann hugsaði um þetta og margt annað. Hann var á undan sinni tíð og hann vissi að landsstjórann og menn hans skorti fé til að sóa í íburð. Þeir höfðu þegar tekið allt af þeim auðugu mönnum, sem minnsti grunur lá á og þeir myndu bjóða nýtt fórnarlamb velkomið. Gætj kapteinninn ekki stungið upp á einu og um leið styrkt stöðu sína? Gæti hann leyft sér að gefa í skyn að Vega fjölskyldan væri ekki eins traust og trygg og lands stjórinn hélt að hún væri? Hann ákvað loks að eitt gæti hann gert. Hann gæti hefnt framkomu dóttur Don Carlos Pulidos og orða henn ar. Ramon kapteinn brosti þrátt fyrir reiði sína er hon um datt þetta í hug. Hann bað um skriffæri og sagði einum af hei’mönnunum að hann skyldi búa sig til ferðar. Ramon gekk um gólf dálítla stund og hugsaði málið og reyndi að ákveða hvernig hon um bæri að orða bréfið sem hann ætlaði að skrifa. Og svo settist hann við skrifborðið og stílaði bréf sitt til hans há- göfgi, landsstjórans í húsi hans í San Fransisco de Asis. Þetta er það sem hann skrif aði: Þetta er svar við fyrir spurnmn yðar uia stigamann inn, Senor Zorro. Þvf miður get ég ekki tilkynnt að hann hafi verið tekinn höndum, en ég vona að þér afsakið það, því kringumstæðurnar hafa Verið mjög óvenjulegar. Ég hef látið mest alla her menn mína elta hann og skip að þeim að handtaka hann eða drepa. En Senor Zorro stendur ekki einn. Hann nýt ur skjóls í nágrenninu, er lejrft að felast þar, er hann iþarf þess með, er gefinn þar matur og drvkkur og án efa óþreyttir hestar. Fyrir degi síðan heimsótti hann Don Carlos Pulido, caballero, sem allir vita að er óvinveittur yðar tign. Ég sendi mann þangað og fór sjálfur. Meðan hei'menn mín ir röktu slóð hans Icom mað urinn út úr skáp í húsi Don Carlosar og réðst á mig. Hann særði mig { vinstri öxl, en ég varðist unz hann varð hrædd ur og flýði. Það sakar ekki að minnast á að ■ Don Carlos hindraði mig í að veita mann inum eftirför. Einnig benti allt, sem ég sá á búgarðinum til þess að maðurinn hefði snætt þar. Það ler mjög gott fyrir stiga menn að felast á Pulido bú- garðinum, þar sem hann ligg ur töluvert frá Þjóðveginum. Ég óttast að Senor Zoirro búi þar, þegar hann er í nágrenn inu og bíð fyrirskipana yðar í þessu máli. Ég get bætt. því við að ekki var hægt að segja að Don Carlos væri kurteis við mig þegar ég var á búgarði hans og dóttir hans Senorita 'Lolita sýndi vel hve mjög hún dáði hinn alræmda stiga mann og hún hæddist að til raunum hermannanna við að handsama hann. Ég hef einnig séð þess merki að fræg og auðug ætt hér í nágrenninu er að linast í tryggð sinni við yður há göfgi, en þér hliótið að skilja að ég get lekki skifað um það í bréfi, sem venjulegur sondi- iboði fer með. Virðingarfylist, Ramon, kapteinn og yfirmað ur virkisins í Reina de Los Angeles. Ramon glottf þegar hann lauk við bréfið. Hann vissi, hvað landsstjóranmn dytti í hug er hann læsi síðustu setn ingu þess. Eina fjölskyldan sem lýsingin gat átt við var Vega fjölskyldan. Og Kap- teinn Ramon gat vel ímynd að sér, hvað kæmi fyi’ir Puli do fjölskylduna. Landsstjór- inn myndi ekki hika við að refsa þeim og þá yrðf Seno- rita Lolita án efa vamarlaus og gæti ekki hafnað kröfura og áleitni kapteins í hernum. Ramon kanteinn hóf að gera afritið, hann braut frura ritið saman og innsiglaði það, bar það inn í setustofu her- mannanna og lét manninn, sem hann hafði válið sera sendiboða fá það. Hermaður inn heilsaði, flýtti sér að hesti sínum og reið ofsahratt í norður, til San Fernando og Sankta Barbai’a og þaðan til Fransisco de Asis, fyrirskip- anirnar, sem hann hafði feng ið hljómuðu enn í eyrura hans. hann átti að flýta sén sem mest hann mætti og heimta hesta í hverju virki á leiðinni í nafni hans há- göfgi. Ramon gekk aftur inn á skrifstofu sína og hellti víni í glas, síðan las hann afritið yfir. Hann óskaði að harni hefði kveðið fastar að orði, en hann vissi að betra var að segja ekki of mikið, ef hann gerði það myndi lands- stjórinn halda að hann ýkti. Hann hætti við og við lestrinum til að bölva Senor Zorro og oft til að huga ura fegurð Senoritu Lolitu og hann lofaði sjálfum sér að

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.