Alþýðublaðið - 10.05.1959, Page 6

*Uw-
.. -y^’
■m
Á
'Í

NiÚ Á DÖGrUM er það
draumur allra stúlkna að
verða flugfreyjur. Starfið
er heillandi á margan hátt.
Þær fá skínandi fallegan
einkennisbúning, þær kynn
ast margs konar fólki og fá
tæfcifæri til þess að skoða
sig örlítið nm í heiminum.
En það er ekki heiglum
hent að verða flugfreyja,
sérstaklega þar sem eftir-
spurnin er mifcil. Skömmu
eftir áramótin auglýsti Flug
félag íslands til dæmis eftir
nýjum flugfreyjum og bár-
ust 40 umsóknir. 33 stúlkur
gengust undir hæfnispróf,
sem fólgið er í prófun á al-
mennri þekkingu, — sögu,
landafræði og ekki sízt við-
burðum iíðandi stundar.
Ætlast er til, að stúlkurnar
kunni ensku og Norður-
landamálin. Af þessum 33
voru 11 valdar til þess að
fara á sjö vikna námskeið,
sem haldið var á vegum
flugfélagsins og er nú ný-
lega lokið.
Það er sitthvað, sem flug-
freyjur þurfa að kunna, —
sennilega meira en marga
grunar. Fyrstu vikuna læra
þær hjálp í viðlögum og
fæðingarhjálp. Það vill oft
brenna við, að konur verði
léttari í flugvélum og er það
talið stafa af loftþrýstingn-
um. Flugfreyjum er því
nauðsynlegt að kunna góð
skiL á öllu, sem að fæðing-
um lýtur, og sömuleiðis er
flugstjórinn vel heima í
þeirn fræðum. Hann gegnir
starfi læknisins.
Almenn framkoma og
framreiðsla eru að sjálf-
sögðu mjög mikilvægar og
nauðsynlegar námsgreinar í
sambandi við daglegt starf
flugfreyjunnar. Einnig læra
þær hið helzta í sambandi
við flugvélar almennt. Ef
einhverjum farþega dettur
til dæmis í hug að spyrja,
hvers vegna hreyfillinn snú-
ist, þá verða flugfreyjurnar
að hafa svarið á reiðum
höndum!
Ef hættu ber að höndum
ríður á að flugfreyjurnar
missi ekki kjarkinn og sýni
þolgæði og stillingu. Þær
læra eins og nærri má geta
allt, sem þessu viðkemur.
Áður er minnzt á hjálp í
viðlögum, en þar við bæt-
ist meðferð björgunarbáta
og björgunarbelta. Enn er
margt ótalið: saga flugsins,
, landafræði, þjálfun í að tala
í hljóðnema og síðast en
ekki sízt almenn snyrting,
því að útlit flugfreyjunnar
Ef hættu ber að höndum, ríður á að flugfreyjurnar sýni þolgæði og stillingu. Þær
læra eins og nærri má geti allt, sem þessu við kemur. Á myndinni sjást þær læra
meðferð björgunarbáta og björgunarbelta í Sundhöll Reykjavíkur. Kennari var
Garðar Jónsson.
hefur meira en lítið að
segja.
Námskeiðinu er eins og
fyrr segir lokið fyrir
skömmu og tíu nýjar flug-
freyjur eru byrjaðar eða í
þann veginn að hefja starf
sitt hjá Flugfélagi íslands.
Opnan brá sér út á Rvík-
urflugvöll síðastliðinn mið
vikudag. og hitti þrjár af
hinum nýju flugfreyjum og
spjallaði við þær stutta
stund um starf þeirra og
sitthvað fleira.
’Ú'
SIGURLAUG MAGNÚS-
DÓTTIR hafði flogið sína
fyrstu ferð daginn áður til
Akureyrar. Hún er 20 ára
gömul, ættuð frá ísafirði og
hefur unnið á símstöðinni
þar undanfarin tvö ár. Hún
flaug fyrst þegar hún var 10
ára gömul í Grumman flug
bát og hefur oftsinnis flog-
ið síðan.
— Flugveik?
— Nei, aldrei fundið til
flugveiki.
— Var fyrsta ferðin ekki
erfið?
— Nei, hún var alls ekki
eins erfið og ég bjóst við.
Farþegarnir voru að vísu
nokkuð flugveikir og dálítið
hræddir og ósjálfbjarga, en
þetta gekk allt prýðilega.
Sennilega verður starfið
erfiðara, þegar við verðum
settar í utanlandsflugið, en
það verður ekki fyrr en eft-
ir þrjár vikur eða svo.
— Þú hygg.ur sem sagt
gott til starfsins og ætlar að
ílengjast í því.
— Já, mér lízt prýðilega
á það, og ætli ég verði ekki
í því þangað til ...
— . . . þangað til þú gift-
ist?
— Já, þá verð ég að
hætta. Þeir vilja ekki hafa
giftar flugfreyjur. Þeir eru
hræddir um að umhyggjan
fyrir heimilinu trufli starf
þeirra. Það er sennilega ósk
þeirra og von, að við gift-
umst sehit og síðar meira og
helzt aldr.ei.
— Þú kemur til með að
fljúga til ísafjarðar, er það
ekki?
— Jú, það skulum við
vona. í því sambandi er
eitt, sem mig langar til að
nefna. Það er flugvöllurinn
við ísafjörð. 7. október
næstkomandi rennur út
loftferðarskírteini katalína-
flugbátsins og þá verða
Vestfirðir samgöngulausir.
Vinna við flugvöllinn lá að
mestu niðri í vetur, en er
vonandi hafin á ný. Það er
mjög mikils virði fyrir Isa-
fjörð og ekki sízt flugfélag-
ið, að flugvöllurinn verði
tilbúinn sem allra fyrst.
■— Hvert er helzta áhuga-
mál þitt fyrir utan flugið?
— Að fara á skíði, eins
og góðum ísfirðingi sæmir.
Valgerðu
— ævintýra
VALGERÐUR
DÓTTIR (Gíslas
ara) var að kom:
ferð sinni, til Ak
Húsavíkur, þega
um hana að má
19 ára gömul og'
stofustörf og, ver
áður en hún ge
freyja. Hún he
mikið áður og
lendis bæði í Þýz
Noregi. Hún k
hafa ætlað séi
verða flugfreyja.
dottið í sig allt :
— Þetta er ei
intýraþrá, sem ól
inu, sagði hún.
— Var fyrsta
ið?
— Nei, alls
voru ekki nema
ar og þetta er «
og fljótt ferðalag
nokkrir smákipp
Sigurlaug,
— flugvöll á ísafjörð!
allt og sumt.
Hún kveðst
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
í DÖGUN leggja fimm-
menningarnir af stað. Phil-
ip hefur í huga óljósa á-
ætlun, sem ætti, ef hún
stenzt, að hjálpa þeim út úr
dal.num. En þau vita að elt-
ingarleiknum er ekki lofcið
og það er skynsamlegra að
fara varlega. Nokkrum: sinn
um verða þau að fela sig í
snatri, því þau heyra, að
menn ábótans er
þeim. Loks eft
tíma göngu kor
litlum kofa. Eng:
vera er nokkurs
anleg. Þau ranns
g 10. maí 1959 — Alþýðublaðið