Tíminn - 23.12.1965, Blaðsíða 1

JÓLIN 1965
oTrJ
Þeir ern aS drekka og dominera,
duga því að leika bezt,
sig að hjörtum sumir gera,
sumir fara að ríða hest,
eins og þeir vilji ásýnd bera
annarra kinda heldur en sín
hjá hönum Jóni Hjaltalfn,
hvell og snjöll upp hljóðin skera,
hvörgi vanir að stanza,
allan veturinn eru þeir eru að dansa
Þar er farið f vikivaka,
vita bæði frúr og menn,
sínum höndum saman haka,
sumir byrja dansleikinn,
eftir þetta kveða oq kvaka, f
kvenfólkið í silfri skin
hjá hönum Jóni Hjaltalín,
eins og fónn sem af skal taka
útbúnir með kransa,
allan veturinn eru þeir að dansa.
Frá þeim vetrar fyrstu nóttum
fram það gengur undir jól,
liggi ei menn í sárum sóttum
so sem skildir heims við ból.
Hartnær allt að hanaóttum
háreystið ei fyrir þeim dvín
hjá hönum Jóni Hjaltalín.
Þar er ekki haft mjög hljótt um,
þá höldar sig til fansa,
allan veturinn eru þeir að dansa.
Nóttina eftir nýársdaginn
nokkuð trúi ég að haft sé við,
fellur mönnum flest í haginn
fullum upp með gamanið.
Þá er á ferðum engin aginn.
allir ráða gjörðum sín
hjá hönum Jóni Hjaltalín,
fagur kyrtill, fullur maqinn,
fallega þeir sér anza,
allan veturinn eru þeir að dansa.
Annarsdags kvöld eins í jólum
og affaranótt þrettándans
leika menn sem hlaupi á hjólum,
hvörgi verður gleðhmar stanz
Hætt er við þeir hringi tólfum,
hegðun sú má kailast ffn
hjá hönum Jóni Hjaltalin.
Gaman er að soddan sjólum,
sér þó stofni vansa,
allan veturinn eru þeir að dansa.
Hafa menn þá hjátrú sterka,
hvenær sem það fellur úr,
að eitthvað muni illt þeim verka
óhamingju bylgjan súr.
Slíkt fyrir utan kenning klerka
komið er þeim i hyggjs skrin
hjá hönum Jóni Hjaltalin.
Þar með skútu Litars lerka
læt ég þagnar skansa,
allan veturinn eru þeir að dansa.
Ofö/