Tíminn - 23.12.1965, Blaðsíða 10

FIMMTUDAGUR 23. desember 1965
10 _____________________________
BALTHASAR
Framhaid aí 9. síðu.
agene-konungur og brosti, ef við
elskumst?
En sérð Þú ekki, hvað þessi
maður hefur gert á hluta minn?
Nei, svaraði konungur, ekki fæ
ég séð það.
Hún rak hann á brott með háðu
legu orSbragðí og bauð stór-
'>°7Ír sínum að undirbúa Blálands
för.
Við förum þegar í nótt, sagði
hún. Eg læt hálshöggva þig, ef
allt verður ekki tilbúið fyrir sólar
lag. — Síðar, þegar hún var ein
fór hún að snökta.
Eg elska hann. Hann elskar mig
ekki lengur, og ég elska hann, and
varpaði hún í einlægní hjarta síns.
Og eina nótt, er hann var uppi
1 turni sínum til að skoða hina
undursamlegu stjömu varð Balthas
ar litið til jarðar og sá langa
svarta rák, sem hlykkjaðist í
fjarska á sandi eyðimerkurínnar
eins og maurahópur. Smám sam
an stækkaði það, sem líktist maur
um, og Vjarð nógu skýrt til þess,
að konungurinn þekkti hesta úlf
alda og fíla.
Lestin var komin að borginni,
og Balthasar greindi blikandi
sverð og svart hár liðsmanna
drottningarinnar af Saba. Hann
kom auga á hana sjálfa. Og það
fór skjálfti um hann allan. Hann
fann, að nú mundl hann fara að
elska hana aftur. Stjaman lýsti
í hvirfilsviði með dásamlegu skini.
Níðri sat Balkis í burðarstól úr
purpura og gulli, lítill og blikandi
eins og stjaman. Balthasar fannst
hún draga sig til sín með ógurlegu
afli. Samt tókst honum með mikl
um erfiðismunum að slíta sig
frá henni og leit upp og sá
stjörnuna. Pá talaði stjarnan og
sagði:
,,Dýrð sé Guði í upphæðum og
friður á jörðu f>eim mönnum, sem
hann hefur velþóknun á. — Taktu
mirra. Ijúfi konungur og fylg
þú mér. Eg mun leiða þig að
fótum lítils barns, sem mun
fæðast í jötu, milli asna og nauts.
Og þetta litla bam er konungur
konunganna. Hann mun hugga
þá, sem þurfa huggunar víð.
Hann kallar þig til sín, ó þú
Balthasar, sem ert jafn myrkur í
hug Þínum og þú ert í framan, en
hefur hjarta eins hreint og í
barni. Hann hefur kosið þig, því
þú hefur þolað, og hann gefur
þér auðæfi sín. Hann mun segja
þér: vertu fátækur án þess að
æðrast, Það eru hin sönnu auðæfi.
Hann mun og segja þér: Hin
sanna gleði er að afneíta gleðinni.
Elskaðu mig og elskaðu ekki
heiminn nema í mér. þvi að ég er
kærleikurinn.i Við þessi orð
kom himneskur friður eins og
ljós yfir híð myrka andlit kon-
ungsins. Balthasar hlustaði &
stjörnuna frá sér numinn. Hann
fann, að hann varð nýr maður.
Sembobítis og Menkera, sem
hneigðu höfuð sín niður í gólf,
sýndu lotningu við hlið hans.
Balkis drottning fylgdist með
Balthasar. Hún skíldi, að nú mundi
ekki finnast nein ást á henni í
þessu hjarta, sem var fyllt af
guðlegum kærleika. Hún varð föl
af gremju og gaf lestinni fyrir-
mæli um að snúa aftur til Saba-
lands.
Þegar stjarnan hafði talað gengu
þeir konungurínn og fylgdarmenn
hans niður úr turninum. Síðan
tóku þeir mirru, bjuggust til ferð
ar og héldu þangað sem stjarnan
vísaði þeim. Þeir ferðuðust lengi
um ókunn lönd og stjarnan fór
fyrir þeim. Dag nokkurn komu
þeir að, þar sem þrír vegir lágu
saman og sáu tvo konunga, sem
fóra með miklu fylgdarliði, ann
ar var ungur og bjartur yfirlitum.
Hann heílsaði á Balthasar og sagði
við hann:
Eg heiti Gaspar, ég er konungur
og ætla að færa barninu sem fæð
ist í Betlehem gull að gjöf. Hinn
konungurinn gekk og fram. Það
var öldungur með hvítt skegg,
sem náði niður á bringu.
Eg heiti Melkior, sagði hann.
Eg er konungur, ég kem með
reykelsi handa Guðsbarninu, sem
mun boða mönnunum sannleikann.
Eg fer þangað eins og þið, svar
aði Balthasar. Eg hef sigrazt. á
munaði mínum og því hefur stjarn
an talað til mín.
Eg, sagði Melkíor, hef slgrazt
á hroka mínum, og því er ég
kallaður.
Eg, sagði Gaspar, hef sigrazt á
grimmd minni, og Því fer ég
með ykkur.
Og vitringamir þrír héldu á-
fram ferð sinni saman. Stjarnan,
sem þeir höfðu séð í austrí, fór
fyrir þeim unz hún stóð kyrr yfir
þeirn stað sem barnið var. Er þeir
sáu, að stjarnan stóð kyrr, fyllt
ust þeir miklum fögnuði.
Og þeir gengu inn í húslð og
fundu þar barnið ásamt Maríu móð
ur Þess, og þeir krupu á kné Jg
sýndu því lotningu. Og þeir opn
uðu sjóði sína og færðu því gull,
reykelsi og mirru eins og segir
í guðspjallinu.
(Þýðing: Kristján Árnason).
MIKIÐ STARF
Framhald af bls. 7
legt, því að þá er svo margt,
sem glepur og margar nýjar
leiðir ljúkast upp fyrir þeim.
Þegar þeir fara svo að þrosk-
ast meira og verða fullorðnir
hverfa þeir aftur til kirkjunn-
ar.
— Þið hafið öflugt safnaðar
starf hér sókninni?
— Já, það er mikil gróska í
því og yfirleitt er alltaf eitt-
hvað að gerast hér safnaðar
heimilinu frá morgni til kvölds
alla daga vikunnar. Við höfum
kvenfélag, bræðrafélag, og
æskulýðsfélag, sem starfar í
tveimur deildum, og þessi fé-
lög era með alls konar tóm-
stundastarfsemi, sem fer fram
TÍMINN_________________
hér í félagsheimilinu, enda er
það mjög hentugt til slíkra
hluta. Alls konar föndur og
klúbbastarfsemi þrífst vel
hér innan vébanda kirkj-
unnar og við erum jafnvel með
spilakvöld hálfsmánaðarlega
og bráðlega verður tek-
in hér upp danskennsla, já og
svo fær eldra fólkið fótsnyrt-
ingu hér vikulega.
— Hvernig mælist það fyrir
hjá strangtrúuðu fólki, að þið
séuð með svona starfsemi, sem
í fljótu bragði virðist ekkert
minna á kirkjustarf í orðsins
fyllstu merkingu?
— Það fordæmir það eng-
inn, sem hefur kynnzt því að
ráði. En ég hef heyrt suma
kaila þetta félagsheimili dans-
búlu. En það er sama, hvaða
starfsemi fer hér fram, það
er ævinlega haldin helgistund
á eftir. Með þessari starfsemi,
sem við höfum hér með hönd-
um erum við að kynna kirkju-
starf fyrir fólki og glæða áhuga
þess fyrir Því, og það hefur gef
izt mjög vel.
— Hvenær stendur til að
reisa kirkju safnaðarins?
— Eins fljótt og auðið er
en það stendur á fjármagni.
Annars er félagsheimilið alls
ekki fullbúið enn, og það er
stöðugt verið áð vinna í því,
og gengur það vel.
TALSVERT BINDANDI
Framhald af bls. 7
nokkuð góð miðað við það, sem
almennt gerist, en safnaðar-
starfið hér er mjög öflugt og
sóknin hagnýtir kirkjuna sum
part sem félagsheimili, niðri
era tveir salir og eldhús og
skapar þetta ágæta aðstöðu til
alls konar félagsstarfssemi inn
an safnaðarins. Bræðrafélag
Nessóknar hefur hér biblíu-
lestra vikulega, en öllu öflugra
er kvenfélagið, það efnir oft
til skemmtifunda, kaffisölu og
bazara og það hefur gert mikið
fyrir kirkjuna meðal annars
hefur það gefið henni pípuorg
el. Sr. Frank Halldórsson held
ur hér vikulega æskulýðsfundi,
sem era vel sóttir.
— Hefur þú eitthvað aðstoð
að við þessa starfsemi?
— Nei, þð hefur nú lítið
farið fyrir því, ég hef lítils
háttar aðstoðað sr. Frank við
vanaguðsþjónustur en Það er
allt og sumt.
— Hvers konar kirkjuathafn
ir era algengastar í Neskirkju?
— Brúðkaup og skírnir eru
algengustu athafnirnar hér.
Kirkjubrúðkaup era mjög
að færast í vöxt, og mér
þykir þau einkar skemmtileg
og falleg, einnig ei það að
verða algengt, að fólk láti
skíra börn sín i kirkju, annað
hvort við messu eða á eftir.
Útfarir era fremur fátíðar
hér.
— Þú þarft auðvitað að vera
viðstaddur hverja athöfn?
— Já, ég þarf bæði að
hringja klukkunum fyrir og
eftir messu eða athöfn og svo
þarf ég líka að sjá um að allt
sé hér hreint og þokkalegt.
Eins og ég sagði áðan, er þetta
alls ekki erfitt starf en það er
leiðinlegt að geta aldrei átt
frí um helgar, eftir að hafa
unnið alla vikuna.
— Þú segir, að hringjarar
og kirkjuverðir verði að vera
trúaðir menn?
— Þeir verða að minnsta
kosti að hafa áhuga á kirkju-
starfi, að mínum dómi, ef ég
hefði meiri áhuga á því, mundi
ég kannski halda áfram, en
ég er nú þannig gerður. að ég
legg meira upp úr því að fólk
sé gott og hegði sér fallega.
heldur en það fari í einu og
öllu, eftir því. sem kennt er i
hihlíunni.
SKEMMTILEGAST
Framhald af bls. 7
ég kirkjuvörður, meðhjálpari
og hringjari. Um síðir var
þetta þó of mikið fyrir mig,
og árið 1962 var ráðinn hér
meðhjálpari, sem einnig hring-
ir kirkjuklukkunum.
— Það hefur sem sagt ekki
verið þinn trúarlegi áhugi, sem
varð til þess, að þú gerð-
ist kirkjuvörður. Ertu samt
ekki trúhneigður?
— Ja, ekkert fram yfir það,
sem gengur og gerist, jú ég «r
náttúrlega trúaður, en hven«r
veit maður, hvort maður er á
réttrí línu. En ég hef alltaf
haft unun af safnaðarstörfum,
og mér finnst mjög ánægjulegt
að starfa við kirkju. Stemmn-
ingin í kirkjum er alltaf svo
hátíðleg og falleg, og það er
einhvern veginn öðruvísi að
vinna í kirkju en annars stað-
ar.
— Hvað finnst þér skemmti
legast í starfi þínu, Friðrik?
— Mér finnst stórhátíðarnar
sérstaklega jólin ánægjulegust.
Þá hefur fólkið miklu meiri
áhuga á kirkjumálum en venju
lega, og einkum er gaman að
sjá hátíða og ánægjusvipínn á
blessuðum börnunum á að-
fangadagskvöld, þá er eins og
maður verði barn í annað
sinn. En hátíðlegustu og feg-
urstu kirkjuathafnirnar finnst
mér altarisgöngur, þegar þær
eru sérstakar athafnir.
— Það eru talin mikil brögð
að því að almenningur og þó
sérstaklega fermingarbörn
skilji ekki hátíðleika kirkjuat-
hafna, hvað finnst þér um
þetta?
Þetta er alveg satt því
miður, en fullorðið fólk, er
engu betra en unglingarnir í
þessum efnum. Ég varð einu
sinni vitni að því að foreldrar
telpu nokkurrar sátu skelli
hlæjandi, og horfðu á, þegar
hún var tekin til altaris. Slíkt
og Þvílíkt má alls ekki eiga
sér stað.
— Er kirkjuvarðarstarfið
tímafrekt?
— Nei, ekki er nú það. Ég
þrífa kirkjuna og þarf að vera
viðstaddur hverja athöfn, og
messu. Auk þess að vinna hér
í kirkjunni er ég eftirlitsmað-
ur í Iðnó og svo geri ég við
þvottavélar.
— Ef þú værir nú ungur
maður og ættir allt lífið fram
undan, hvaða starf mundir þú
þá velja þér?
— Ég mundi hiklaust vilja
búa í sveít, enda er ég fæddur
og uppalinn í sveit. Þegar ég
fór að læra bifvélavirkjun,
gerði ég það ekki af áhuga,
heldur vegna skorts á verkefn
um. Faðir minn var lengi for-
maður í Grindavík, en ég virð
ist ekki hafa hreint sjómanns
blóð í æðum, því að ég hef alla
tíð haft óbeit á sjó. En ég er
þeirrar skoðunar, að vinnan
göfgi manninn. Ef ég væri ekki
sívinnandi, væri ég löngu lagst
ur í kör.
BOÐAR JÓLIN
Framhald af bls. 7
starf er ekki mikið sem stend-
ur, en nú hefur söfnuðurinn
fengið hina fyrstu íslenzku
safnaðarsystur í sína þjónustu,
og mun hún taka þennan þátt
að sér. Hún er nú þegar farin
að halda hér banraguðsþjónust
ur á vegum sr. Jakobs Jóns-
sonar. og tveir ungir piltar úr
K.F.U.M. sjá um þær á vegum
sr. Sigurjóns Þ. Árnasonar.
— Hefur þú lengi verið starf
andi kirkjuvörður hér?
— í fimm ár. Ég var bakara
meistari hér í bæ í 45 ár, en
heilsan var farin að gef» sig,
svo að ég hætti og tók í þess
stað að mér þetta starf, sem
er bæði rólegt og þægilegt.
—Hafðir þú áður verið
starfandi f söfnuðinum?
— Nei, ég var nú að vísu
í Hallgrímssókn, en ég hafði
ekki starfað annað í þágu
kirkjumála en það, að ég var
um tíu ára skeið í kirkjukór
hjá Páli ísólfssyni.
— Hvernig er kirkjusóknin
hjá ykkur?
— Hún er nokkuð góð, og
það bendir ýmislegt til, að
áhugi fólks á kirkjumálum sé
sífellt að glæðast. Mér finnst
hin vaxandi æskulýðsstarfsemi
kirkjunnar mjög athyglisverð,
það er nauðsynlegt að mínum
dómi að kirkjan taki að sér
einhvern þátt í uppeldi barna
og unglinga.
— Hvers konar fólk sækir
bezt kirkju hér?
— Roskið fólk er í meiri-
hluta, en einnig er mjög fjöl-
mennt við barnaguðsþjón-
ustumar.
— Eru daglegar athafn-
ir hér í kirkjunni?
— Nei, það er langt frá því,
en ég þarf alltaf að vera við-
staddur, þegar eitthvað er hér
á seyði, og hafa umsjón með
kirkjunni. Frá áramótum og
fram á vorið eru hér daglega
spurningar fermingarbama og
þá þarf ég alltaf að vera við-
staddur.
ÁNÆGJULEGT
Framhald af 6. síðu.
einkum þó eldra fólk, en það
er oft talsvert af unglingum.
— Ekki þó unglingum með
bítlahár?
— Nei, það væri nú varla
hægt að tjónka við þessa bítla
í guðshúsi frekar en annars
staðar, það eru svoddan ógur-
leg læti í þeim. Annars finnst
mér út af fyrir sig allt í lagi,
þótt unglingar séu dálítið há-
vaðasamir hversdagslega, ungl
ingar eru bara unglingar og
það er eðlilegt að það fari dá-
lítið fyrir þeim. En þessir
bítlaungljngar ættu bara
að klippa sig og reyna að stilla
sig dálítið, það er engin hemja
hvernig þeir láta.
— Heldurðu ekki að kirkj
an geri of lítið fyrir þennan
aldursflokk?
— Það getur vel verið, en
prestarnir hafa svo mikið að
gera, að þeir geta víst ekki
sinnt þeim em skyldi. Það
væri náttúrulega æskilegt, að
ungt fólk menntaði sig til þess
að taka sér æskulýðsstarf-
í þágu kirkjunnar eins og día-
konissan þarna í Hallgríms-
sókn.
— Þú ert í Frjkirkjusöfnuð
inum Gunnlaugur, er mikið
safnaðarlíf þar?
— Já, við höfum bræðrafé-
lag og kvenfélag og það er
ágætt samkomulag á milli okk
ar. Enn er engin æskulýðsstarf
semi hjá okkur, en það verður
væntanlega áður en langt um
líður.
— Hvenær er nú mest gam
an að vera hringjari, Gunn-
laugur?
— Það er náttúrulega, þegar
kirkjusókn er m«st, á stórhátíð
um og við fermingar. Annars
er þetta ósköp gott starf ró-
legt og þægilegt.
—'- Þú gerir ekkert annað
héma en að hrlngja klukkun-
um?
— Eg á nú eiginlega að
heita dyravörður líka en ég
annast ekki ræstingu og dag
lega umsjón með kirkjunni,
Það gerir kirkjuvörður. Mitt
starf er ólaunað, enda krefst
ég engra launa fyrir það. Ég
finn bara ánægjuna af því a<
inna af hendi starf í þági
kirkju minnar og safnaðar.
Beztu óskir um
GteMeg jót
og farsælt komandi ár
Þökkum viðskiptin á líða..di ári.
HAFNARBÚDIR