Tíminn - 23.12.1965, Blaðsíða 6

FIMMTUDAGUR 23. desombcr 196S
6
TÍMINN____________
■HBBnMMfMMMMMMMMMK
Jón Magnússon v!3 hringjaratækin. (Liósmyndir TÍMINN—GE)
JÓN MAGNÚSSON:
KIRKJAN SÆTIR MIKILLI
' TlMUM
messur, því að ég hélt að
kirkjusóknin væri miklu dræm
ari. Ég hef það á tilfinning-
unni, að sumir komi aðeins til
að hlýða á messur í því skyni
að gagnrýna. Kirkjan sætir yf-
irleitt mikilli gagnrýni á þess
um tímum.
— Finnst þér fólk almennt
taka kirkjulegar athafnir alvar
lega?
— Ég hygg, að margir láti
slkíra, ferma og gifta við kirkju
legar athafnir án þess
að hugsa nokkuð út í það alvar
lega. Þetta er orðið að gamalli
hefð og þykir sjálfsagt.
— Varst þú kirkjuræk-
inn maður áður en þú tókst
að þér þetta starf.
— Nei, það er ómögulega
hægt að segja það, ég held,
að ég hafi farið til kirkju í
hæsta l'agi einu sinni á ári.
— Hvers vegna ætli fólkið
fari frekar til kirkju á jólum
og öðrum stórhátíðum frekar
en venjulega.
— Það getur verið, að þá
gefi það sér loks tíma til að
staldra við og hugsa um and-
legheitin, en ég held þetta sé
bara orðið að venju og sjálf
sögðum hlut.
CACNRYNI NU A
Starf hringjarans við Dóm-
kirkjuna hlýtur að vera ærið
umsvifamikið, því hann er jafn
framt meðhjálpari og eftirlits-
maður og daglegar kirkjuat-
hafnir í Dómkirkjunni eru vafa
laust miklum mun fleiri en í
öðrum kirkjum borgarinnar.
Við Jón Magnússon hringjari
ræddum saman nokkra
stund niðri í hinni öldnu
kirkju síðdegis snemma í jóla-
föstu.
— Hvernig er hringingum
háttað í Dómkirkjunni, Jón?
— Það er mjög einfaldur
háttur hafður á þeim, ég styð
bara á hnapp og þá fer allt
saman í gang, kirkjuklukkurn
ar eru sem sagt rafknúnar og
hafa verið _það um nokkurra
ára skeið. Áður fyrr þurfti að
príla upp marga stiga upp í
tuminn, en sem betur fer er
það ekki lengur.
— Hefur þú gegnt þessum
starfa lengi.
— Nei, ég byrjaði síðastlið-
ið vor. Ég var húsgagnasmiður
um 40 ára skeið, en heilsan
þoldi það ekki lengur, svo að
ég skipti um.
— Er ekki dálítið erfitt að
vera allt í senn meðhjálpari,
hringjari og eftirlitsmaður?
— Nei, ekki er hægt að
segja að það sé erfitt, en hins
vegar er starfið talsvert bind-
andi. Ég er hérna frá níu til
fimm daglega eða jafnvel leng
ur, eftir því á hvaða tíma at-
hafnirnar eru, en ég þarf vit-
anlega að vera viðstaddur
hverja athöfn.
— Finnst þér ekki kirkju-
legu athafnirnar verða nokkuð
hversdagslegar, þegar þú þarft
að vera við þær mörgum sinn
um á dag.
— Ekki get ég sagt, að mér
finnist þær beint hversdagsleg
ar, en þetta kemst allt upp í
vana eins og allt annað og það
er eðlilegt að mér finnist
minna til um til dæmis kirkju-
brúðkaup en öðrum, sem ekki
eru við þau nema nokkrum
sinnum á ævinni. Hins vegar
get ég ekki neitað því, að það
er oft átakanlegt að vera. við
útfarir og sjá syrgjandi ást-
vini hins látna.
— Hvernig finnst þér kirkju
sóknin almennt?
— Hún er auðvitað lang-
mest á stórhátíðum, en ann-
ars var ég undrandi yfir því
hvað fólk sækir vel venjulegar
Gunnlaugur Bárðarson:
ÁNÆGJULEGT AÐ STARFA
FYRIR SÖFNUÐ UG KIRKJU
Hringjarastarfið í Fríkirkj-
unni er sjálfboðastarf, og
GunnLaugur Bárðarson hringj-
ari er hversdagslega verkstjóri
hjá bænum. Hann hefur hringt
kirkjuklukkum Fríkirkjunnar í
um það bil tvö ár.
— Hvað kom þér til að ger-
ast hringjari, Gunnlaugur?
— Það vantaði hringjara
hjá kirkjunni, og þar sem ég
var vanur að sækja messu
hvern sunnudag, fannst mér
mig engu muna að hringja
klukkunum auk þess sem ég
hlýddi á messu. Það er engin
erfiðisvinna að hringja kirkju
klukkum, maður styður bara
á hnapp, það er allur galdur-
inn.
— Þú hlýtur að vera mjög
trúaður maður, fyrst þú hefur
alltaf sótt kirkju hvern sunnu-
dag.
— Ég er ekkert trúaðri en
gengur og gerist, ég trúi auð-
vitað á guð, en ég held að allir
hljóti að gera það. Það er frum
skilyrði fyrir hamingju manna
að þeir trúi á guð og hið góða
og reyni að kasta hinu illa frá
sér.
— Hvers konar fólk sækir
bezt messur í Fríkirkjunni?
— Það er fólk af öllu tagi,
firamhald á 10. síðu.
Gunnlaugur BárSarson, verkstjóri.