Alþýðublaðið - 14.06.1959, Page 6

. VERKFALL PRENTARA
stóð yfir í rúma viku og
þar af leiðandi komu engin
blöð út þann tíma. Gripið
var til ýmissa ráða til þess
að bæta mönnum upp blaða
leysið. Nokkur dagblað-
anna hér í höfuðstaðnum
gáfu út „gluggablað" —
stilltu út í glugga sína nýj-
ustu fréttum og iðulega
staldraði fólk við gluggana
og gleypti í sig fréttirnar.
Með þessu móti komust
fréttirnar jafnvel fyrr til
lesenda en meðan dagblöð-
VIGGÓ
— fær ekki sannleikann
út úr þeim.
in komu ekki út, lagðist ég
í bókalestur og las m a. í
annað sinn samtalsbók Þór-
bergs og Matthíasar.
☆
Á gömlu Hótel ísland-
lóðinni er fyrir skömmu ris
ið upp lítið glerhús og inn-
an í því situr maður í gul-
um slopp með einkennis-
liúfu, sem ber áletrunina:
stæðisvörður. Þetta mun
vera nýtt embætti hér á
landi og eru tveir menn,
sem gegna því og vinna til
skiptis á vöktum. Við lit-
um inn til Viggós Natana-
elssonar og lögðum fyrir
hann spurninguna.
— Jú, ég saknaði þeirra
tvímælalaust, sagði hann.
— Við höfum ekkert útvarp
hér í skýlinu og þar af leið
andi fékk maður engar
fréttir meðan blöðin komu
ekki út.
— Hvernig lízt þér á
stjórnmálaskrifin í blöðun-
um þesssudagaria?
•— En hvað um nýjustu
fréttir?
— Þær fær maður úr út-
varpinu, og þó getur það
líka orðið þreytandi til
lengdar. Bezt að vera laus
við þetta allt saman!
FLOSI
— lifi eins og blóm í eggi.
eru eins og eifurlyf
E R ■
— Æ, ég hef ekkert gam
an af þeim. Ég renni yfir
fyrirsagnirnar og gríp nið-
ur í þetta öðru hvoru, —
en maður fær ekki sannleik
ann út úr því, — það hlýt
ég að viðurkenna.
Við gengum út úr Thor-
valdsensbazarnum og beint
í fangið á Flosa Ólafssyni
leikara. Og auðvitað skellt-
um við spurningunni fram-
an í hann.
— Ég er viss um að allir
svara ykkur neitandi, sagði
hann, — Þess vegna ætla ég
að svara játandi. Jú, ég
saknaði blaðanna alveg
agalega mikið. Ég les allt í
blöðunum, les þau spjald-
anna á milli: framhaldssög-
urnar, maður, kvennaþætt-
ina og dagbókina. Ég kaupi
svo mikið af blöðum, að
það kemur til með að ríða
mér að fullu fjárhagslega.
En síðan verkfallið leystist
lifi ég eins og blóm í eggi.
Ég fæ öll blöðin send heim
gratís. Ég er að hugsa um
að gjalda þeim þakklæti
mitt og kjósa þá alla!
☆
Á Austurvelli sat Jóhann
es Helgi, rithöfundur, á
bekk og var að Íesa Frjálsa
þjóð. Hann var fljótur til
svars:
— Nei. Ég Ias bækur í
LÁRUS
— tilvalið að gefa þeim frí.
in komu út, og þótti mörg-
um gaman að þessu — ekki
sízt blaðamönnunum sjálf-
um. Okkur fannst þetta í
fyllsta máta nýstárleg ag
skemmtileg blaðamennska.
Auk þess losnuðum við við
kvöldvaktirnar, sem eru
mestu kvaðirnar í starfinu.
Nokkrir náungar, bæði inn
an stéttarinnar og utan, sáu
grilla í gróðavon, ef verk-
fallið héldist lengi: Þeir
hófu útgáfu fjölritaðra
fréttablaða, sem voru seld
almenningi dýru verði. Við
munum í svipinn eftir sex
slíkum blöðum — sum voru
reyndar aðeins ein blað-
síða og vægast sagt heldur
ómerkileg, — en fólkið
gleypti við þessu.
í tilefni af öllu þessu
lagði Opnan af stað í svo-
lítinn leiðangur í sólskins-
veðri síðastliðinn föstudag.
Tilgangurinn var að leggja
eftirfarandi spurningu fyr-
ir nokkra blaðalesendur:
Saknaðir þú blaðanna með
an á verkfallinu stóð?
Og hér koma syörin:
☆
Fyrst lá leið okkar inn í
Vesturver og þar hittum við
Lárus Blöndal bóksala.
Hann var í óða önn að selja
blöð innlend sem erlend.
Hann var fljótur til svars,
er við bárum fram spurn-
inguna;
— Nei, ég saknaði ails
ekki blaðanna. Hreint ekki.
— Og ástæðan?
— Fyrst og fremst vegna
stjórnmálanna og áróðurs-
ins núna fyrir kosningar.
Mér fannst tilvalið að gefa
þeim frí og losa okkur við
ÖU ósköpin. Verkfallið
hefði þess vegna mátt
standa lengur. Meðan blöð-
JÓHANNA
— mundi ekki að þau
væru til.
Á Thorvaldsensbazarnum
hefur andrúmsloftið gjör-
breytzt frá því sem áður
var. Innréttingar eru allar
eftir nýjustu tízku og kon-
urnar, sem afgreiða, eru
ekki lengur í þjóðbúningi.
Það er nú af, sem áður var,
en nútíminn lætur ekki að
sér hæða. Við komum að
máli við frú Jóhönnu Stef-
ánsdóttur. Hún svaraði
spurningu okkar þannig:
— Nei, alls ekki. Ég
mundi ekki einu sinni, að
þau væru til.' Þau mættu
mín vegna aldrei koma út.
JÓHANNES HELGI
— eins og eiturlyf.
staðinn. Þessi dagblöð eru
eins og eiturlyf. Maður les
það sama í þeim öllum og
það fer óheyrilegur tjmi í
þetta.
— Pólitíkin?
— Ég les hana ekki. Hef
engan áliuga á henni.
☆
í Bankastræti sat maður
á fjórum fótum og var að
mála grindverkið fyrir ut-
an stjórnarráðshúsið. Hann
heitir Kristján Mágnússon
og við lögðum fyrir hann
spurningu dagsins:
— Jú, ég saknaði þeirra,
sagði hann, — ekki af því,
að maður taki neitt sérstak-
lega mark á því, sem stend-
ur í blöðunum. En mér
fannst eitthvað vanta, með-
an þau komu ekki út. Senni
lega gætu blöðin gert meira
gagn en þau gera. Þau eru
kristjá:
— veit ekki I
trúa skal
G U Ð R U N
alltaf myndasögurnar,
FRANZ
TÝNDI
GIMSTEINNINN
leigubifreið hjóna
reglan hefur gi
segir Frans, „að
staðar í London
FRANiS hefur þrauthugs-
aða áætlun til þess að fara
eftir og ungfrú Pasman ætl
ar að aðstoða hann. Þau
eiga fyrst og fremst að fylgj
ast með hverri hreyfingu
Dekkers-hjónanna. Frans
fær sér leigubíl og skipar
bílstjóranum að aka á eftir
6 14. júní 1959 — Alþýðublaðið