Alþýðublaðið - 02.07.1959, Blaðsíða 11

Hún starði skelfd á frönsku
gluggana. Var það ímyndun,
eða höfðu Þeir hreyfst? Hafði
Sally séð það?
Án þess að segja rneira
liljóp Sallly til dyranna og
hvarf fram í ganginn. Lyn og
Sis störðu á eftir henni. Svo
rétti Sis höndina eftir sígar-
ettu á náttborðinu. en hún
skalf svo að hún gat varla
kveikt.
„Heldur þú ekki að bezt sé
að slökkva og loka hurðmni,“
sagði hún loks. „Ef á að
myrða nxig —■“• hún hló stutt-
lega, en .hláturipn þagnaði
fljótlega. Lyn vorkenndi
herini,
Lyn læsti dyrunum Og lok
aði gluggunum og setti hler-
ana fyrir og þegar því var
lokið fór Sis að jafna sig. En
hún var ennþá kríthvít og í
fyrsta sinn leit' hún út fyrir
að vera þrítug.
„Þetta er viðfojóðslegí,“
sagði hún loks. „Ég veit ekk-
ert. Mig grunar það bara og
þess vegna talaði ég svona
við Raoul. Þetta er allt svo
ótrúlegt, en það er eina ástæð-
an fyrir öllum látunum, þeg-
ar ég tók skrautið af hattin-
um. Þeir hefðu átt að heimta
borgun fyrir ihattinn, en það
gerðu þeir ekki og þá fór mig
að gruna þá? Jfú manst kann-
ske að ég hélt einni hnetunni
eftir. Ég leit á hana, þegar ég
var að láta niður daginn eftir
Og þá fannst mér hún eitt-
hvað skrítin í laginu. Ég setti
hælinn á hana. og braut hana.
Hún var full af hvítu dufti.
Ég tók það upp og þeíaði af
því. Ég — ég hef aldrei neitt
eiturlyfja, en manstu hvað ég
var uppriíin og glöð þegar við
fórum, frá Honolulu? Og svo
var é^ svo hræðilega þreytt,
ég vildi bara sofa. En þegar ég
loks vaknaði var ég ekki út-
sofin, en hræðilegt þreytt og
ergileg. Ég fór - meira að
segja að 'rífast Við Donnie! Ég
held að þessi stúlka, Sally,
hafi á réttu að starida, að þeir
hafi réynt að drepa mig —“
Lyn viðurkenndi það. „En
það er svo furðulegt að það
skuli hafa verið citurlyf í
hnetunum. Þær voru bara
hattaskraut,“ sagði hún
dræmt og efandi.
,,Já,“ Sis kinkaði svörtum
kollinum.. „En sé það satt, er
það sniðugt. Hverjum held-
urðu að detti í hug að eitur-
lyfjasmyglarar feli vörur sín
ar í höttum? Það er ágætis
leið til að koma vörunum á
framfæri. Konu er sagt að
kaupa ákveðinn hatt. Ég tel?
ofan fyrir þeim, ef það er
satt,“ sagði hún og reyndi að
hlæja.
Lyn stóð á fætur. „Ég held
ég fari og leggi mig. Það er
allt í lagi með þig.“
„Ó, nei, ekki fara, Lyn! Ég
—• ég er hrædd. Getur þú ekki
sofið hérna? Þú getur lagzt á
sófann Og breitt kápuna mína
yfir þig. Gerðu það!“
Lyn vissi ekki hvers vegna
hún samþykkti það. Að vísu
var hún enn hrædd urn að
eitthvað kæmi fyric Sis, en
hún var reið yfir að Sis
fannst það sjálfsagt að hún,
Lyn, lægi á hörðum, dæld-
óttum sófanum.
Það færi bráðum að birta.
Lyn slökkti ljósið, en hún gat
ekki sofið. Loks hlaut húri að
hafa dottað, því hún hrökk
upp við að barið var á dyrn-
ar.
Hún vafði kápunni um síg
og lagði af stað til dyra, þeg-
ar Sis sagði lágt: „Ekki opna!
Spurðu hver það sé!“
„Hver er það?“ kallaði
Lyn.
„Afsakið ónæðið,“ hún
þekkti rödd Sandersons. „En
er Sally hjá yður?“
„Nei.*1
„Eruð þér viss?“
„Yitanlega. Hér er bara
við frú Haverly."
„Og hefur hún ekki heldur
séð haná?“
„Nei, við höfum ekki séð
hana.“
En Sandersson stóð samt
fyrir utan.
„Hvers vegna fer hann
ekki?“ hvíslaði Sis. Hún var
náföl og hræðsluleg.
Húnninn hreyfðist. „Hleyp-
ið mér inn til að éa geti séð
það sjálfur. Við verðum að
finna Sally. Við höfum leitað
hennar alls staðar.“ Rödd
hans var hörð, næstum rudda
leg.
Sis svaraði honum.
„Okkur kemur ekki til hug-
ar að opna fyrir yður. Við
segjum að hún sé ekki hér,
Þér verðið að trúa okkur. Far
ið og leyfið okkur að sofa.“
Það leið smástund, svo
heyrðu ,þær að hann barði' á
dyrnar við hliðina á þeirra
og fór þegar enginn syaráði.
Það var til einskis að reyna
að sofna aftur. Lyn fór inn til
sín og baðaði sig og klæcldi.
Það var dásamlegt veður, en
hún hafði enga ánægju 'af
því. Hún gat ekki.hugsað um
annað en hvar Sally væri.
Hún fékk eina herbergis-
þernuna til að sýna sér her-
bergi Sallyar, en það sáust
engin merki um að neinn
Borða þú bara vatnsgrautinn þinn
og látíu þá litlu borða pylsurnar
sínar! Hún borgaði þær sjálf!
GRANNARNIB
hefði sofið þar og taskan
hennar var horfin.
Lyn fór ut í garðinn og
eftir veginum, sem þau Ted
jhöífðu gengið kvöldið áður.
Hún bankaði á dyrnar á kof-
anum og Ted opnaði sjálfur
fyrir henni >og flýtti sér 1
greiðsluslopp, þegar hann sá
hver var komin.
„Nei, sko hver er komin!
Komdu inn, komdu inn! Það
er greinilegt að sumu fólki
finnst gaman að koma í morg
unheimsókn!“
Lyn gekk inn. „Hefði ég vit
aðað þú kæmir hefði ég lag-
að til,“ sagði hann og leit
kringum sig. „Þegar hinir
dauðhrædd,“ greip Sis fram í.
,,Ég bað hann um að koma
mér héðan. Sally hafði á réttu
að standa. Þeir —þeir myrða
mig!“ Það var greinilegt að
hún var að missa stjórn á sér. I
Ted bað um mat fyrir þau
Lyn.
„Allir v*sir okkr/’ eru horfn
ir,“ sagði' hann við Sis. „All-
ir!“
„Hvert skyldu Þau hafa far
ið?“ sagði Don íhugull.
„Það er ekki um marga
staði að ræða,“ svaraði Ted.
„Þau komast ekki héðan án
flugvélar. Ég býst við að þau
séu í Suva.“
„Finnst ykkur ekki að við
Maysie Greig:
Orlög
ofar skýjum
flug^eiaraari
Flugfélag- íslands:
Millilandaflugvélin ,.Hrím-
faxi“ fer til Glasgow og Kaup<
mannahafnar kl. 08.00 í dag.
Væntanleg aftur til Rvíkur
kl. 22.40 í kvöld. Flugvélin
fer til Glasgow og Kaupm,-
hafnar kl. 08.00 í fyrramálið.
I dag er áætlað að fljúga til
Akureyrnr (3 ferðir), Egils-
staða, ísVfjarðar, Kóþ'dskers,
Patreksfjarðar, Vestmanna-
eyja (2 ferðir) og Þórshafnar.
Á morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
ilsstaða, Fagurhólsmýrar,
Flateyrar, Hólmavíkur, fsa-
fjarðar, Hornafjarðar, Kirkju
bæjarklausturs, Vestmanna-
eyja (2 ferðir) og Þingeyrar.
Skiplns
Ríkisskip.
Hekla fer frá Kaupmanna-
höfn í kvöld áleiðis til Gauta-
borgar. Esja er á Austf jörðum
á norðurleið. Herðubreið er
á Austfjörðum á suðurleið.
Skjaldbreið er á Húnaflóa á
leið tiL Reykjavíkur. Þyrill
er í Reykjavík. Helgi Hélga-
son fer frá Reykjavíkmorg
un til Vestmannaeyja.
voru hér var mér alveg
sama.“
„Hverjir hinir?“
„Félagi Sandersson og okk-
■ar elskulegi Raoul. Þeir vildu
að ég legði af stað eins og
flugvélin væri og reyndi að
komast til Astralíu strax.
Þeir voru frekir!“ Hann var
harðlegur. „Ég varð að reið-
ast við Þá. Ég sagði þeim að
22. dagur
ég vildi ekki drepast, þó þeir
vildu það.“
„Hvað gerðu þeir þá?“
„Það veit ég ekki, en ég sá
að þeir flýttu sér héðan.“
„Vnr Sally með þeim?“
„Það veit ég ekki.“
Þá tók Ted eftir svipnum
á Lyn.
„Iivað er að, Lyn?“ sagði
hann hvasst.
Lyn sagði honum frá Sally
og næturheimsókn hennar til
Sis og að Jerry Sandersson
hefði komið seinna og spurt
um hana.
Ted hlustaði á hana án þess
að grípa fram í fyrir henni.
„Við skulum finna Frank,“
sagði hann, þegar hún hafði
lokið máli sínu. „Mér finnst
þetta koma honum á einn eða
annan hátt við. Farið Þér út
augnablik, ungfrú, og leyfið
mér að fara í buxurnar.“
Ted lét. hana ekki bíða
Iengi. Þau fóru aftur til hót-
elsins. Ted spurði hvar her-
bergi Franks væri og þegar
þau komu þangað var það
tómt og rúmið óhreyft.
„Hann virðist horfinn líka,“
sagði Ted. „Geta þau hafa
farið saman?“
„Það vona ég,“ sagði Lyn
innilega.
„Við skulum vekja Don,“
lagði Ted til. „Við f jögur virð
umst vera þau einu, sem eftir
eru.“
En Sis var búin að vekja
hann. Þau sátu úti á svölun-
um og átu morgu.nverð. Sis
var ekki sérlega hrifin yfir
komu þeirra, en Don var á-
nægður. „Borðið þið með okk
ur,“ sagði hann. „Sis var að
segja mér ótrúlega sögu.“
„Ég sagði honum að ég er
ættum að elta þau og láta
taka þau föst?“ spurði Don.
„Já, en hvað eigum við að
láta taka þau föst fyrir?“
Don Jeit á Sis. „Áttu það,
sem eftir varð af hnetunni,
Sis?“
„Já, ég pakkaði henni inn í
vasaklút og faldi hana í tösk-
unni minni. Það er eitthvað
eftir af duftinu. Ég skal
sækja það.“
Þegar hún var farin, sagði
Don áhyggjufullur: „Hún er
mjög slæm á taugum. Ég held
að hún hefði bezt af að fara
með fanþegaflugvélinni á
morgun. Ég held að það sé
bezt að við förum með öll
þrjú, ég, hún og þú, Lyn, ef
mér tekst að fá far.“
„Já, ég býst við Því,“ sam-
þykkti Ted.
„En iþú, Lyn?“ Það var
Don, sem spurði.
„Hvað finnst þér, Ted?“
Hún hugsaði um það seinna,
hve furðulegt það var að hún
skyldi spyrja Ted ráða.
Ted leit yfir flugvöllinn.
„Ég sagði að það væri skyri-
samlegt. Það er bezt fyrir
ykkur ölþ Lyn.“ Það var sem
hann reyndi að gefa orðum
sínum dulda mierkingu og Lyn
tók það sárt.
Sis kom ihlaupandi til
þeirra.
„Hnetan er horfin,“ stundi
hún. „Ég vissi, hvar ég setti
hana, en hún er þar ekkl!“
„Þér skjátlast," sagði Don
rólégur.
„Nei. Ég sver það. Ég leit-
áði alls staðar, en einhver hef
ur stolið henni. Ég1 sagði ykk-
ur að hun er þjófur!“
„Ja, já, sé hnetan farin er
ekkert til að fara með til lög-
reglunnar,“ ^agði Don dræmt,
Honum virtist hafa létt.
„Kannske þið hafið ekki
lengur áhuga á að fara með
sjóflugvélinni eftir þetta“,
sagði Ted til að skipta um um-
ræðuefni.
„Ég veit það nú ekki. Flug-
vélin fer ekki fyrr en seinni-
partinn á morgun“, sagði
Don. „Mig langar til að fara
og það er ekki til neins að
hanga hér Iengur. Kannske
getum við farið til Suva?“
„En ef þau eru í Suva“, vein
aði Sis.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Vesfmanna
eyjum 28.6. til Kaupmanna-
hafnar, Málmeyjar og Rúss-
lands. Fjallfoss fer frá Kefla-
vík síðdegis í gær til Akra-
ness og Hafnarfjarðar. Goða-
foss fer frá Hull_3.7. til Rvík-
ur. Gullfoss fór frá Leith 29.
6. Væntalegur til Rvíkur £
fyrramálið 2.7. Skipið kem-
ur að bryggju um kl. 08.30.
Lagarfoss fró f>«. Reykjavík
30.6 til New York, Reykja-
foss fór frá Reykjavík 30.6.
til Antwerpen, Rotterdam,
Haugesund, Flekkefjord og
Bergen, og þaðan til íslands.
Selfoss íer frá Hamborg 1.7
til Riga. Tröllafoss fór frá
New Yorlc 24.6. til Rvíkur.
Tungufoss fór frá Haugesund
30.6. til Eskifjarðar. Dranga-
jökull fer frá Rostock 3.7. til
Hamborgar og Reykjavíkur.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er í Reykjavík.
Arnarfell er á Alcureyri. Jök-
urfell átti að fara frá Hull 30.
f.m áleiðintil Rvíkur. Dísar-
fell er í Vestmannaeyjum.
Litlafell iosar á Norðurlands-
hófnum. Helgaf er á Húsa-
vík. ILimrafelj eir væntaniegt
til Arúba 4. þ.m.
Borðstofuhúsgögn
Svefnherbergishúsgögn
Dagstofuhúsgögn
Svefnsófar
Sófaborð
Svefnstólar
Ruggustólar
Sfcrifborð
Innskotsborð
Margar gerðir af stökrnn
stóluin. —
Húsgagnaverzlun
Axels Eyjólfssonar
Skipholti 7. Sími 10117
Alþýðublaðið — 2. júlí 1959 JJ,