Alþýðublaðið - 03.09.1959, Síða 6

Höfuðverkur, magapína, ákafur
hjartslátfur og margt fleira geta
stafað af einu litlu rifrildi
þeirra: Hvorugt gerði
minnstu tilraun til þess að
setja sig í spor hins. Þess
vegna fór það í taugarnar
á honum, þegar hún byrjaði
að spyrja hann þessara
hversdagslegu spurninga:
Hvernig var í vinnunni í
dag . ..? Gerðist ekki neitt
skemmtilegt. . .? Varstu
ekkert svangur..? og hún
varð reið, þegar hún fékk
engin svör nema: Hmmm . .
Já . . . og Nei . . .
Bæði voru yfirspennt og
þess vegna þurfti ekki mik-
ið til þess að þau færu að
rífast. Enda var deiluefnið
hjá þeim ekki merkilegt:
Skrjáfið í dagblaðinu hans.
Allt hefði farið vel, ef
hann hefði hugsað sem svo:
Hún hefur verið ein heima
í allan dag og hefur senni-
lega unnið eins og þræll við
húsverkin. Kannski er hún
ekki síður þreytt en ég.
Kannski hún þarfnist dálít-
illar uppörvunar og samúð-
HANN kemur heim ú.r
vinnu sinni eftir erfiðan
dag, fer í inniskóna sína og
sezt við matverðarborðið.
Hann er feginn að vera
kominn heim og geta hvílt
sig frá erli dagsins, og hún
er ánægð yfir því að hann
skuli nú loksins vera kom-
inn.
En eftir kvöldverðinn
,,hvarf“ hann á bak við
blaðið sitt og samtai þeirra
varð eitthvað á þessa leið:
— Hvernig var ' vinn-
unni í dag?
— Hmmm. . .
. — Blessaður lattu ekki
skrjáfa svona í blaðinu!
— Það skrjáfar ekkert í
því.
— Jú, það gerir það víst.
ar í för með sér. Skyndi-
lega stóð hann >ipp, sló í
borðið, svo allt lauslegt á
því lék á reiðiskjálfi. Hann
greip fekönnuna og þeytti
henni út í horn, — þar sem
hún brotnaði mélinu
smærra. Að því búnu tók
hann hatt sinn og yfirgaf
heimilið með þessum orð-
um:
— Ég er orðinn dauðleið-
ur á þess.u öllu saman.
Og hún svaraði:
— Ég yildi óska að þú
kæmir aldrei aftur.
-o-
Þessa litlu svipmynd úr
daglega lífinu notar brezk
kona, Audrey Whiting, sem
dæmi upp á rifrildi hjóna
út af engu tilefni, rifrildi,
sem í þessu dæmi leiddi til
öðru og fleygia tekönnum í
gólfið („Eitthvað hefði nú
verið sagt við mig, ef ég
bryti svona fínan vasa“
sagði lítill snáði eitt sinn,
er hann varð vitni að rifr-
ildi ekki ósvipuðu og lýsí
var áðan).
„Það er hægt að koma í
veg fyrir öll rifrildi", segir
Audrey og það er í raun-
inni höfuðniðurstaðan, sem
hún komst að eftir sínar víð-
tæku rannsóknir. En hvern-
ig er það hægt?
Við skulum halda okkur
við hjónin, sem minnst var
á í upphafi þessa greinar-
korns og athuga ástæðurnar
til rifrildis þeirra.
Hann hafði átt mjög
annríkan og erfiðan dag í
— Hvað gerir það svosem
til?
— iVi.dr finnst uað gera
til.
— Meinið við þig er, að
þú ert alveg eins og hann
pabbi þinn.
— Hvað var í veginum
með hann?
— Það veiztu ósköp vel.
Það ga-t enginn lynt við
hann.
— Hann var samt ekki
eins hræðilegur^og mamma
þín.
Fýrr en varði voru þau
farin að rífast heiftarlega
og rifrildi þeirra átti eftir
að hafa alvarlegar afleiðing
hjónaskilnaða^-. Audrey hef
ur að unrjanfö'rnu' kynnt sér
allt, sem hún hefur komizt
í tæri við í sambandi við
hjónabandið — sérstaklega
hefur hún rannsakað fyrir-
brigði, sem við þekkjum öll
oghöfum sennilega öll upp-
lifað einhverntíma: RIFR-
ILDIÐ.
Audrey bendir réttilega
á, hversu rifrildi hjóna
geti haft skaðvænlegar af-
leiðingar, bæði fyrir hjón-
m sjálf og ekki síður fyrir
vesalings börnin, sem þurfa
að horfa upp á íoreldra sína
(sem þau eiga að elska og
virða) rífa í hárið hvort á
vinnunni og var dauðþreytt
ur þegar hann kom heim.
Hann var skrifstofumaður
og'var búinn að tala allan
liðlangan daginn. Þess
vegna langaði hann ekki til
þess að tala, þegar heim var
komið.
Hún hafði verið ein all-
an daginn. Vinkonur henn-
ar unnu úti og þess vegna
hafði hún ekki einu sinni
getað hringt í þær til þess
að létta svolítið á hjarta
sínu. Þegar maður hennar
kom heim, vildi hún gjarn-
an tala svolítið við hann.
Ástæðan til rifrildis
cxx .
Og allt hefði farið vel, ef
hún hefði hugsað sem svo:
Hann er dauðþreyttur. Það
er bezt að lofa honum að
borða í friði og lesa sitt blað
í ró og næði. Bezt að lofa
honum að slappa dálítið af.
Þá talar hann elskulega við
mig á eftir.
En þessu var ekki að
heilsa. Þau skildu og ástæð-
an, eins og fyrr hefur verið
sagt: skrjáf í dagblaði.
Það er ein staðreynd, sem
menn skyldu liafa í huga:
Rifrildi getur ekki haft gott
í för með sér. Það er ævin-
lega til ills eins. Og annað
atriði mætti hugleiða: Rifr-
ildi fá mjög á flesta menn.
Þeir eru lengi að ná sér eft-
ir þau. Eiginmaðurinn okk-
ar hefur því að öllum lik-
indum verið til lítils gagns
á skrifstofunni daginn eftir
rifrildið. Og hún hefur
sennilega ekki snert á hús-
verkunum.
Frægur læknir hefur
sagt:
— Fólk er alltaf að koma
til mín og kvarta yfir höf-
uðverk, magapínu og áköf-
um hjartslætti. Og það
kvartar yfir því, að börnin
vilji ekki borða. Hvað eftir
annað hef ég komizt að raun
um, að allir þessir sjúkdóm-
ar hafa byrjað eftir rifrildi
á heimilinu.
★
SKRIFSTOFUMAÐUR í
Köln á eitthvert merkileg-
asta safn í heiminum á sínu
sviði. Hann hefur um
fimmtán ára skeið safnað
flugritum hvaðanæva úr
heiminum og er safn hans
talið hið merkilegasta, sem
til er af slíkum blöðum.
Mörg söfn hafa gert hon-
um tilboð í safnið en Josef
Beyer vill ekki selja, enn
sem komið er.
Beyer hóf söfnunina í
heimsstyrjöldinni síðari.
Hann á nú 2100 flugrit.
Hann var 10 ára er hann
byrjaði og í fyrstu varð
hann að fara varlega með
flugritin, einkum þau, sem
bandamenn sendu til jarðar
í Þýzkalandi. Meðal rit-
anna er eitt, sem hersveitir
Sameinuðu þjóðanna
FYRSTA afslöppunar-
þing veraldarinnar var ný-
lega haldið í Kaupmanna-
höfn. Það fékkst aðeins við
vöðvaspennu og sálrænar
orsakir hennar en ekki
spennu í alþjóðamálum. Af-
slöppunarþingið sóttu 300
sérfræðingar frá tuttugu og
einu landi.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
dreifðu yfir Norður-Kóreu
í byrjun styrjaldarinnar
þar. Þar er heitið tveggja
milljón króna verðlaunum
til þeirra, sem fyrstir komi
með MIG-flugvél í heilu
lagi til Suður-Kóreu.
í styrjöldinni sendu
Bretar flugrit yfir ftalíu
þar sem sagt var: Þjóð-
verjar munu berjast til
síðasta ítala. En Þjóðverj-
ar áttu reyndar hugmynd-
ina. Þeir höfðu nokkru áð-
ur dreift flugriti yfir
Frakkland, þar sem íesa
mátti: Bretar munu berj-
ast til síðasta Frakka.
Þing afslöppunar
legra líkamshreyfi
slíkt var hið opinb*
þingsins. Stærstan ]
koma því á lagí
þýzk kona, sem bú
í Danmörku í þre
Hún heitir Gerda /
er og það er trú he
vissa, að maðurinn
verða sér meðvits
líkama sinn og gf
vöðvana starfa eftir
um hugans, þannig
á öllum óeðlilegui
dr.ætti þeirra og sj
staðinn fyrir óeðll
slöppun nokkurra v
of mikla spennu
staðar, sé mögul
slappa algerlega af c
þannig hvíld fyrir
og sál. Og Gerda A1
hefur sýnt fram á,
konar líkamlegir sj
ar af völdum lömun
astma og því um líl
læknazt, ef réttum
unaræfingum ér bei
Ýmis konar andl
líkamlegir sjúkdómc
ast í hreyfingum
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
MEÐAN Filippus flýgur
iágt yfir stáðinn, fer Frans
úr, flugstjóraklefanuru, tek-
ur fram gúmbjörgunarbát
og opnar inngöngudyrnar.
Hann er neyddur til að
kasta þessum báti út til
þess að freista þess að
bjarga vini sínum, Georg.
Til allrar hamingju er slétt-
ur sjór og næstum logn.
Þegar hann hefur 1
um undirbúningi
hann Filippusi mer
flýgur hann eins
hann getur. Fran
wm
vmmmsmsam mm • mmmmmsm
0 3. sept. 1959 — Alþýðublaðið