Alþýðublaðið - 16.10.1959, Qupperneq 6

■I
Ú VAR tíðin, að
Sophia Loren var
aðeins ung og fá-
tæk stúlka í Nea-
pel. Eins og stúlk-
ur yfirleitt,
dreymdi hana
marga rómantíska drauma
um frægð og kvik-
myndaleikara. Átrúnaðar-
goð hennar og hinn full-
komni elskhugi í manns-
mynd var að sjálfsögðu
Clark Gable og Sophia varð
sér eitt sinn úti um mynd-
skreytt kvikmyndablað. í
blaðinu fann hún mynd af
Clark Gable og klippti hana
út og hengdi hana upp fyrir
ofan rúmið sitt. Dreym-
andi augum horfði hún á
Clark Gable með skeggið,
þar til hún sofnaði.
Hana grunaði sízt af öllu
á þessum tíma, að hún ætti
sjálf eftir að verða fræg
kvikmyndastjarna og fá lit-
prentaðar heilsíðumyndir af
sér í blöðum um allan heim.
Og því síður hefur hana
grunað, að hún ætti eftir að
leika ástmær „draumprins-
ins“ síns.
En það ber ekki allt upp
á sama daginn og nú fyrir
skemmstu hefur Sophia Lor
en upplifað það, að kyssa
Clark Gable fyrir framan
kvikmyndavélarnar. Hún
hló dátt og lengi, þegar hún
frétti að hún ætti að leika á
móti Clark, og á fyrstu æf-
ingunni, skensaði hún herra
Gable með því að minna
hann á, að hann hefði ný-
lega lýst því yfir, að hann
væri loksins hættur að leika
elskhuga, og engum þótt
mikið. Maðurinn er enda
kominn hátt á sextugsaldur
og hlýtur að vera orðinn
leiður á þessari eilífu ástar-
vellu.
Eitt atriði þessarar nýju
myndar Sophiu var tekið í
„Bláa hellinum“ á Capri, —
sem enginn ferðamaður
sleppur við að skoða, ef
hann gisfir þann stað. Þetta
var einmitt éitt rómantísk-
asta atriði myndarinnar og
fjallaði um ástir Sophiu og
Clark Gable. Blöðin notuðu
tækifærið og tóku myndir
af leikurunum og rifjuðu
um leið upp söguna um
draum Sophiu Loren, og við
brögð hennar, þegar hann
rættist mörgum árum síðar.
Hvort sem Clark Gable
hefur meint nokkuð með yf-
irlýsingu sinni hér á dögun-
um, þá er mjög sennilegt
að hann sé ákveðinn í að
standa við hana hér eftir.
Og það er Sophiu Loren að
kenna (eða þakka). Hún
vildi helzt ekki um annað
tala við blaðamenn á Capri
en það, hversu leið hún væri
orðin á þessu eilífa leik-
standi. Sérstaklega kvað
. Meðfylgjandi myndir eru
frá kvikmyndatökunni í
„Bláa héllinum“ á Capip. —
kmyndir eins
í taugarnar á
ser. iáiaöamennirnir minntu
hana þá á, að sennilega væri
Clark Gable búinn að leika
í fimm sinnum fleiri ástar-
kvikmyndum, en héldi þó á-
fram.
— Já, sagði Sophia. Karl-
menn eru alltaf jafn barna-
legir, hvað sem þeir verða
gamlir!

REGLULEG veiðisaga
þarf helzt að vera ósönn, en
samt grunar okkur, að eftir
farandi saga sé dagsönn, og
telst hún þó fyrsta flokks
veiðisaga.
Fjórir Kaupmannahafnar
búar fóru í veiðiferð í Köge
héraðið. Allan liðlangan dag
inn voru þeir á ferli fram
og aftur en urðu ekki varir
við eitt einasta lifandi kvik
indi. Það var farið að rökk-
va og þeir neyddust til að
hætta og fara heim, en voru
skiljanlega í slæmu skapi.
Þeir settust þegjandi inn
í bíl eins „veiðimannsins“
og varla voru þeir komnir
nokkra metra heim á leið,
þegar þeir sáu dauðan héra
á veginum. Þeir stönzuðu og
hugðu að héranum. Hann
hafði ekki orðið fyrir bíl-
slysi, heldur hafði hann
sennilega fallið af bíl ein-
hvers veiðimanns. Þeir tóku
hann og óku áfram. Eftir
tveggja mínútna keyrslu
stökk héri þvert yfir göt-
una og hrasaði við vegar-
brúnina. Einn af ,,veiði-
mönnunum“ greip í hend-
ingskasti riffil sinn og skaut
hérann.
Þeir óku áfram og eftir
stutta stund stökk refur yf-
ir veginn. Þeir voru nú orðn
ir þessu vanir og varð þess
vegna ekki skotaskuld ur
því að skjóta rebbann.
Þá voru komin þrjú kvik-
indi og þar af leiðandi upp-
hófst eitt allsherjar vanda-
mál, þar sem ,veiðimenn-
irnir“ voru fjórir. Loksins
sættust þeir á, að láta hlut-
köst ráða því, hver skyldi
koma tómhentur heim til
konu sinnar og þola allar
þær grunsemdir, sem því
fylgir.
Það er af þeim óhamingju
sama að segja, að hann lét
bílinn stanza fyrir utan mat
vælaverzlun strax og þeir
voru komnir til borgarinn-
ar — og keypti sér einn
héra!
verður þess vegna ac
schweig.
UNGUR leikari kou
cho Marx og bað
hjálparhönd. Hann
neitt að gera, þrátt
raunir í þá átt. Nokl
arinn dálítið hlutvei
sem Marx stjórnaði.
varð himinlifandi vi
taldi, að þarna hefð
azt tækifæri til þess ;
ið til frægðar og fra
— Hvernig mun é;
þakkað yður þetta,
— Ja, svaraði Grc
peningum!
o
fyrir sér upp á eigi
‘júgóslavneska herin:
það svar, að júgósls
ur en að leika í amc
af þessu máli hljóð;
„Spartaeusar“ tekið
herinn aðstoði við tc
KVIKMYNDALEIK.
hefur hátíðlega kvat
því við, að sér finn
að leikari sé í sam
sig.
— Ég er kvikmj
rann allt í einu uPE
fáránlegt það er að
merkilegum sjónv
milljónir manna ho
tíma eru kannski bí
hverja af myndum i
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
TÖFRAMAÐURINN dansar
stö'ðugt'nær og nær staurn-
um’og rekur upp óskiljan-
leg hljóð. Óskiljanleg?
Frans leggur eyrun við og
heyrir ekki betur, en rnað-
urinn tali bjagaða ensku.
Eftir andartak rennur upp
ljós fyrir Frans og hann
sér, að sá, sem hann
væri töframaðurinn
inn annar en Tom 1
bo. Tom kallar til Fj
hann skuli vera óhi
g 16. okt. 1959. — AlþýðublaðiS