Skírnir - 02.01.1846, Qupperneq 9

XI
o" ver5a gott hjálparineSal til Islands lýsíngar í
|ní tilliti.
þetta uú framtalda sýnir aÖ minni meining
Ijúslega, að Jónas heitinn Hallgrimsson, síéan hann
í seiuasta sinn kom híngab til Ilafuar, vel haii
veröskuldaö þau lann, er fblag vort veitti lionum
fyri störf þau, er honuin voru ætluð af þess hálfu,
þótt ske mætti, ab þab heilsuleysi og einskonar
sinnisveiki, er hann á síðustu árum æfi sinnar
hafbi viö að stríða, að nokkru leiti hafi tafíð og
sljófgað viðleitni hans til að leysa þau margbrotnu
verkefni sem fljótast af hendi.
þab er alkuiinugt, að Jónas heitinn var gott
skáld ; þau Ijóðmæli, sem fundust eptir hann, meb-
tókn þeir tveir hans fyrriiefndu vinir, er fyrst ná-
kvæmlega skobubu hans eptirlátnu skjöl og handrit.
Ilann var sá einasti orðnlimur vorrar deildar er
ietst á næstliöuum árstíma. >
Af heiðurslimum fblagsins önduðust tveir, sem
mörgnrn Islendingum varð söknuöur aðj fyrst Kon-
ferenzráð Kristjdn Lund, forstöðumabur Islands
máiefna t hinu konúnglega Reiitukammeri; haun
var þess sannur vinur, raiklum dnguabi og mann-
kostum búinn.
Annar heiðiirslimnr fblagsins, kjörinn af Reyk-
javíkur-deildinni, varð öllum Islendingum harra-
daubi. Islaiuls biskup, Steingrímur Jónsson, sýndi
sig ávallt slíkan mann í daglegu líferni og era-
bættisforstöðu til löta aldurs árs, að fáir hans
makar ab góðgirni, mannelsku, ibnum og ráðvendni
hafa fæðst, eður munu hfer eptir fæddir verða.