Ármann á Alþingi - 01.01.1831, Page 64
64
tefia fíg eífi uib fetta ðóba fáboeef, eg »ií affra
þeíjt fomaff l;iá $>»{?
^ónöafon. gf fiú viáftr $ab fprir ví|í
ab eimur einna rceri einé ábatafem, fó gœtiv
fiu gért beert $ú þeíbv uilbir. <Stt nö vi[ eg
fánna £ér annab ráb, 09 muit f>ér íítafl vel ó
jpab j berbu fiig ab bæta garbuinnunni á fifl 03
foennfálfib/ auf í;iné fem fiú fmtbir ábr ab fíarfa^.
00 láttu foo oinnumanninn gánga frátafalaufi
ab flnu oiféa oerfi, bá ferr bú fwrttoeggja, beebi
áoejrtinn af £t>{ 00 garbinum, án £efð ab fojla
meiru tií.
fþiáöclfc* Sarna oar éfFaráb, já petta
ffaí cg upptafa, eg ffal láta foenitfólfib píauipa,
far géra effi aitnab parfara góeu fonur.
Bónðafou. Salabu fómafamliga uui foentt*
fóífib, fþfóöólfc minn! ©att er bejt, bar bjáípa
offr fjérna f Ssíanbi beab far géta, og píer
gérbu $ab betr, cfbar gœtu, en oib niegum effi
glepnta poi ab fxcr eru oeifari ettn oér, og attís
abar til ab bera fleira entt ofé er áffapab.
fþiðöólfr. (f bálfum bljóbum) (£g |fal fara
fem nafi um bab; (bátt) fú fegir fatt, 2)ónöafou!
#nunör. fþó eg effi er foeitabónbi, fiá bflb
eg $ab er allt- for foert ab leggja oinb ttppá
íioprttoeggja; menn mega effi útpíjfa fig fírajr.
Sþj'óöólfc. fþar fémr fsú nteb tólf fónga