Ármann á Alþingi - 01.01.1831, Page 66
66
famt ab eera araébreflr í ebru, jó $ab faun ab
fpretta »el &jó ftér oð fíla í;jó fjenum nógranua
pínum.
Cþjóöólfc. 3ó, fab er fatt; jó, |íú fegtr fatt.
2>ónö«fon. SlíItaC'eittu erum maturta aarba
ana, fieir fpretta effí allténteiné, og effi aH|fab=
ar einé, og eigi belbr funna menn ab nota fér pab
einé wel all|fabar, fent í peim fprettr. Jjéraf férbu
pó, jþjáöólfo mimt! ab reifníngarnir géta orbib
marflotéíigir.
fþjóöótfo. 3ó, ftúfegir fatt! £ab er ómegus
Iigt ab géra einn fajfann reifníng pfir jlífc; eg
fé fab núna. 2Rú ffuíum oib fió jleppa poí; en
fegbtt mér, gétr maturtarÆftin orbib aílltabar ab
gagni ó íanbinu og f ellum árum ? þér funna ab
oera einboerjír ó finginu fíeiri enn eg, fem oilja
eita fab.
2$ónörtfon, 2>eí er fpurt, fþjóöótfo tnintt!
en íúttgt er úr ab lepfa.
§. 8.
Um prtb fm#tt gftröyt;Cj«n irmnt gétrt orðtö rtö
notum rtliffftörtc á l«nötnu, og f oíium átum,
2>ib ranfofn eora um qarbprfjuna á Ssíanbi
í fprra, uirbtijí ofá fab iifíigaii, ab forn mitnbí
géta eapib ó flejium jiebum í lanbinu f góbum
órum; nú oapa flefíar maturtir betr og lífligar