Ármann á Alþingi - 01.01.1831, Page 140
140
3 fovntíb gilfctu í»f penfttgar, fem futmuðt er,
rnéti lunfcourum, miflu mciro enn nð, fsoí á
fieim tfmum »nr mifíu mittna til of penfngutn *)
en máfle meira af ftittum auvuttum; foo pcnfnga
cerfc fcefttr fífcan fallifc en íanfcaurattna wapifc.
gcfi $nrf íángt tií fcafa afc Iíta, fsin' atft tií pefá
fjárfcúngr liffci tnrrftlifcinnar i8fcu alfcar, war
ölgeírtðifc werfc á gilfcri og gófcri fú 4 til 5 fpe*
cfur, ettn nú á tt'mum f«ff gáfc íýr ei fprir mintta
en 8 til 10 @p„ og úngur I)e|l:ur fprir 6 til 7,
fem a'fcur fe'fff fprir 2 @p„ og eru pí ©peciitr
f<er fem nú ð>útð<» fcóravi í fjáífum fár, enn $<rr
ðemíu; foo nú er fá fem á 100 flffar oart foo
rífur, fem fá 40 átti áfcur.
@ama er afc fegja um útíenjfar öprttr móti
petttngum; aflt fram á ftfcar|ía fcíuta mrrfííifc.
alfcnr, famgilfcti 1 rúgméíétttnna effi fuHt if
@p„ nú fspfir gott ef 1 rúgtuttna ftrfl fprir 3
til 4, og fr>o er um morgt fmafc annafc. ®n
fpnligofí ppfír pó fálfi fafc á peféum tíntum,
Itoerfu oerfc penfnganna otfcifc er margfcrotifc, og
íor á ofan foo fcoerfuít, ofc pab er mrrri fttt á
feoerjunt flafc, og fttt á fcoerjum tfma. Sn petta
er fsé í ratminni ecfi foo jtór fttvba, fffcan fá
máti oar tefinn upp, ab láta anttatt mifíu ps
*) Sjc' ritgj^rís utn jafnwtrgi fcufcrýginfca,
Kpt,. 1807, p, 30,