Ný félagsrit - 01.01.1847, Blaðsíða 3

VII
af þeim og laut konúngi, og kva&st albúinn aí> flytja
ræðuna, ef liann vildi leyfa; lagíii liann þá frá sér
vopn sín og hermanna-klæ&i, og tók annan búning,
þann er sómdi, síðan steig hann í stól, og hélt
skörulega ræöu; líkafei konúngi þa?> svo vel, a&
hann spurbi liann aö nafni og leyfbi honum at>
bibja sig einhverrar bónar; en Jón þorkelsson
beiddi liann aö veita sér lausn úr herþjónustunni,
og orlof til Islands, en sumir segja, aí> þá hafi
verib biskupslaust í Skálholti, og hafi konúngur
veitt honum biskupsdæmib í sama sinn.
Vér látum ósagt, hvort nokkub tilliæfi sé til
sögu þessarar eba ekki, en þab er sögn Jóns pró-
fasts Halldórssonar, ab Kristoffer Heidemann, land-
fógeti, hafi leyst Jón þorkelsson met> 24 eba 30
dölum úr herþjónustu, fyrir bón náúnga hans og
einkum móbur hans, og komib honum til Islands
um vorib 1691; var hann þá um sumarib hjá mób-
ur sinni og nokkrum vinum sínum, en um haustib
tók þórbur biskup þorláksson liann til Skálholts,
og veitti honum þar um veturinn.
Ariíi eptir (1692) varb liann heyrari (conrec-
tor) í skólanum, og 1693 dómkirkjuprestur; árib
þareptir losnubu Garbar á Alptanesi, sókti hann um
þab braub til Miillers amtmanns, en fékk ekki, því
amtmafeur veitti braubib Olafi nokkrum Péturssyni,
sem þá var nýorbinn prestur í Glaumbæ, og var
giptur þjónustukonu amtmanns, ættabri úr Holseta-
landi. Jón þorkelsson ritafei þá til konúngs, meb
rábi þórbar biskups, og veitti konúngur honum