Alþýðublaðið - 27.01.1921, Side 1
Öefid At al A.lþýftufloU knum.
1921
C-listafundur.
Vísis fslandsbanka- listinn hélt
IfvenUjósendafund f gærkvöldi
Talaði fyrstur Magnús J^ns'On
(„óskrifaða blaðið") og var ekki
nema röskan hálftinaa að skýra
frá því, að hann skoðaði ekki
lcvenfólkið sem sérstaka mannteg
und. Alls talaði hann í meira en
klukkutima, og þó ótrúlegt sé, þá
var þessi ræða hans ennþá vatns
icendari en hinar fyrri ræður hans.
Á eftir honum muldraði Jón Ólafs-
son eitthvað f klukkutfma, en að
eins þeir sem næstir vo*u heyrðu
hvað það var, en sennilega hefir
það þó ekki verið verra en hjá
Mignúsi Meðan Jóts Óiafsson var
að muldra þetta, áttu þeir kjós
endur, sem hö'ðu sæti, bágt með
að verjast svefni, og ættu þeir,
sem þjást af svefnleysi, að sækja
fundi C listans. Þá talaði Þórður
Bjarnason og var mjög ánægður
nr.eð sjálfan sig, er hann hafði
•sagt dæmisögu, sem hann hélt að
sannaði að jafnaðarstefnan væri
óbrúkleg, en sem sannaðj það eitt,
að þessi háttvirti meðlimur fisk-
hringsins veit ekki hvað jafnaðar-
stefna er, því hún gengur ekki út
á að allir fái hnffjafnt, heldur að
allir, sem vilja vinna, fái nóg til
þess að lifa af, Meðan þessu fór
fram, höfðu þeir Vog Bjarni og
Þórður á Kleppi labbað fram og
aftur fyrir framan pallinn, til þess
að halda sér vakaadi, en Jakob
Möller stóð og horfði reiðilega út
yfir söfnuðinn, sem tók C-lista
frambjóðendunum með svo mikl-
um kulda.
Á eftir Þórði Bjarnasyni tók
Bjarni frá Vogi til máls, en á
eftir honum Þórður á Kleppi.
Datt þá doðinn af mönnum, þvf
ÞÓrður var svo æstur yfir þvf, að
hana :slcyldi vera kendur við
Tímaflokkinn, að Bjarni frá Vogi
fór til hans og hvíslaði einhverju
að bonurn, en Þórður svaraði
hátt: „Eg er ekki órólegur!"
Fimtudaginn 27 janúar.
Endaði Þórður ræðu fina á þvf
að segja að hann segði aldrei
ósatt, og var þvf tekið með
miklum fögnuði Jakob Möller
flýtti sér þvf upp á palHnn og
naði f leyfarnar af klappmu
Lenti Jíkob brátt í stælu við Vog-
Bjama og annan mann, sem eg
þekti ekki, og varð Jakob bratt
svo reiður, að hann vísaði mann
inum á dyr, En maðurinn fór
hvergi, og stóð f Jakob að svara
honum. Talaði Magnús Jónsson
nú aftur og s!ó þá felmtri á menn,
því þeir óttuðust að Jón Ólafsson
lcæmi á eftir, en svo varð þó
ekki, heldur kom óiafur Thors
upp á pallínn. Sýndi hann þar
gullarmband sitt og sagði frá því,
að „heili heilanna" væri veikur,
en mintist ekkert á hvort sement
og þakjárn væri lækkað. Klöpp
uðu svo fáir fyrir honum, er hann
fór niður, að töluvert minkaði f
honum regingurinn Talaði þá Jón
Baldvinsson um togaravökumalið,
en gegn þvf sem Jón Oiafsson
hafði sagt um það. Þá talaði
Ingimar Jónsscn um landsverzlun-
argrýluna, sem verið er áð reyna
að hræða þá kjósendur með, sem
minst eru þroskaðir, Var báðum
þassum frambjóðendum alþýðu-
flokksins tekið með miklu lófa
klappi, bæði á undan og eftir
ræðum þeirra.
Þá er ótalið að Sig„ Jónsson
kennari hélt ræðu, en hverjir
flairi töluðu veit eg ekki, því eg
gekk af fundi, og var mér sagt
að honum hefði verið slitið rétt á
eftir.
Þetta er daufasti kosningafund-
urinn, sem haldinn hefir verið
fyrir þessar kosningar, og sýndi
greinilega hve dauft er hljóðið í
Clistamönnum. Það er dálítið
%
öðruvísi en í fyrra, þegar menn
svo að segja báru Jakob Möller
á gullstól inn í þingið. Sjálfsagt
hefði Jakob engin likindi til þess
að komast að nú, eftir frammistöðu
sína alla sfdan, sérstaklega f ísl,-
bankamálinu. Yiðstaddur.
21 tölubl.
6agnsetn! jajnaðar-
stejnnanar.
Motto: „Að vísu eru
kjor mannanna altof
misjöfn Stundum h'yll-
ir oss við að sjá mis-
muninn. Og sjálfsögð
sWylda er að vinna að -
meira jöfnuði hvarvetna
i mannfélaginu." H. 'N.
Margir eru þeir, sem ekki er
vel ljóst að hverju jafnaðarmenn
stefna, og enn fleiri eru þeir, sem
gera sér enga grein fyrir hverja
þýðingu það héfði fyrir mannfé-
lagið f heild sinni, ef sú stefna
yrði rikjandi meðal þjóðanna.
Þykir mér tilhlýðilegt að fara
um það nokkrum orðum, ef verða
mætti tii þess, að það skýrðist
eitthvað nánar.
En efnjð er umfangsmikið og
verður |ekki nema úrdráttur, sem
hægt er að- íaka fram í stuttri
blaðgrein.
I fám orðum raá segja, að jafn-
aðarmenn stefni að því, að öllum
líði vel.
Með öðrum orðum: koma á þvf
þjóðfélagsskipulagi, að allir ein-
staklingar hafi sem jöfnust tæki-
færi til að verða aðnjótandi þeirra
gæða, sem jörðin hefir upp á að
bjóða; þannig að hinn gífurlegi
mismunur á skiftingu auðæfanna,
sem ennþá á sér stað, hverfi úr
sögunni.
Til þess að koma því f fram-
kvæmd, sem hér hefir verið sagt
— almennri og jafnri vellýðan —
stefna jafnaðarmenn að þvf, að
atvinnurekstur allur og verzlun
verði þjóðnýtt, þ. e. að ríkin starf-
ræki framleiðsluna og útbýtinguna
— verzlunina. t stað þess, sem
ennþá á sér stað að miklu leyti,
að alt slíkt sé £ höndum einstakl-
inganna.
Þetta er eitt helsta atriðið f
jafnaðarstefnunns og um það er
ágreiningurinn mestur.