Þjóðólfur - 02.05.1851, Blaðsíða 2

366
hafa tillit til þess, hvað stjómin geti sjört,
eða staðizt geti með alnieimum ríkisheillum.
3>að er nú vandgjört, að geta sjer fiess til,
af hverju fivílík ályktan er sprottin, þvi varla
er fiaðliklegt, aðhöfunrlur greinarinnar álíti sig
fiann eina Islenrling eða þjóðfundarmann, sem
unni ættjörðu sinni og vilji fá f>vi framgengt,
sem staðizt getur meö hagsmunum landsins;
en f>ví óliklegra er hitt, að hann vilji með
grein sinni koma því til leiðar, að Jijóðfund-
armenn fallizt á eða samjiykki það, sem ekki
getur staðizt með hagsmunum landsins; hið
eina liklegasta, sem jeg get þá gjört mjer í
hugarluml um tilefni svo fjærstæðra álykt-
ana, er það, að höfundurinn sje gagntekinn
af svo óljósri hræðslu við fundarhald á j>ing-
völlum í sumar, að liann livorki geti gjört
sjálfum sjer nje öðrum svo Ijósa grein
fyrir tilefni hennar, sem honum mun þó lag-
ið, þegar liann er ineð sjálfum sjer og hefur
rjettan og vissan inálstað að verja. Jeg verð
nú að játa, að sannfæring min um nauðsyn á
Jingvallafundi í sumar bæði skýrðizt og styrkt-
ist mjög við það, þegar jeg haíði lesið grein-
ina í Lanztíðindunum um fundarhaldið, því
þegar höfundurinn hafði látið mig skilja, að
nokkur af nefndarálitunum færu því frain, sem
ekki gæti staðizt eða orðið framgengt, þá hlaut
jeg að sannfærastum það, að sjerhver tilraun,
hvort sem hún væri með fundarhaldi á 1>ing-
völluni eða með öðruin hætti, sem miðað gæti
til þess, að leiðrjetta þau atriði í álitum manna,
sein miður væru hyggileg, og verða kyniiu
stjórnarmálefni voru að skaða, jeg varð að
álíta sjerliverja þess konar tilraun því nauð-
synlegri, sein jeg sá af þessu atriði greinar-
innar, að smnir af landsinönnum, og ef til
vill, nokkrir af þjóðíundaimöniniin líka, mundu
hafa þá tilætlun um stjórnarskipun vora í
einstökum atriðuin, sein fremur væri skaðleg
enholl. Lanztiðindin taka það fram, að það ríði
mikið á því fyrir þjóðfundarinennina, að þeir
búi sig sem bezt undir starfa sinn, hæði nieð
þvi að hngsa uin málefnið sjálfir, oglíka’með
því, að tala um fiað við aðra skynsama sveit-
unga sína; en ef það er hollt, að þeir tali um
það við skynsama sveitunga sína, hvernig
getur það þá verið óhollt, að þeir tali um
það bæði við, sveitunga sína og áðra skyn-
sama landa sína á jþingvöllum'í 3>að erann- !
ars hryggileg ímyndun, sem mjer virðist að
Lanztíðindin gjöri sjer um j>ingvallafundinn,
þegar jiau auðsjáanlega gjöra ráð fyrir, að þang-
að komi nú fyrst og fremst mestmegnis ó-
skynsamir menn, og síðan muni aðgjörðir og
atkvæði þessara óskynsömu manna binda
bæði hendnr og samvizku hinna skynsömu,
svo þeir liiki sjer síðan við, að láta í ljósi
álit sitt. Mjer finnst nú, að ritstjóri Lanz-
tiðindanna, sem líka er einn af niiðnefndar-
mönnuniim, og hlýtur því að fiekkja nefndar-
álitin, liefði gjört hetur í að búa menn, sem
bezt liann gat, undir jþingvallafundinn, svo
aðgjörðir fundarmanna og ályktanir hefðu orð-
ið þvi skynsamari, því með þeim liætti hefði
hann gjört sitt til að undirbúa fijóðfundinn
sem bezt; og jeg bæði óska þess og vona,
að hann verji nú þvi, sem eptir er af Lanz-
tiðindunum, til þessa, og sýni inönnuni um leið
sem greinilegast framá það, hvernig þeir skuli
nú og geti sein bezt byggt fundinn á l>ing-
völlum í sumar á löglegum og skynsömum
grundvelli , svo að úrslit hans verð,i sem
happasælast. l>að er eitt, sein mjer þykir lík-
legt, en Lanztíðindin munu ekki hafa gjört
ráð íyrir, en það er það, að stjóroarfrumvarp-
ið muni verða orðið kunnugt 28. dag júní-
mánaðar í sumar, að minnsta kosti forseta
miðnefndarinnar og jafn vel ritstjóra Lanz-
tíðindanna lika, og mundu þeir þá öðrum frem-
ur verða færir um að Ieiðbeina mönnum á þing-
vallafundinum í þá átt, sem vel gegiuli.
íað ér nú svo langt frá, að jeg geti ætl-
að, að j>ingvallafundurinn muni binda sam-
vizku þjóðfundarmannanna við þær ályktauir,
sem gagnstæðar eru sannfæring þeirra, að
jeg verð að ætla hvern þjóðíuiidarmann svo
hygginn, að liann einungis segi ástæður sín-
ar með og móti málefiiunum á þiingvöllum,
án þess liann sverji sig til nokkurrar vissrar
skoðunar, fyr en hann hefur skoðað og rætt
málið sem bezt hann getur á þjóöfundinum.
flvaö œtli pað hjálpi?
í>egar tilrætt veiður á þessum dögum um
að stuðla til þess, að umbæta eitthvað, sem
ábótavant er i ásigkomulagi alþjóðlegra mál-
efna, og þegar einhver lætur á sjer heyra,
að mörgu inundi þó mega kippa í liðinn, ef