Þjóðólfur - 20.01.1852, Blaðsíða 3

291
1. Frumvarp til laga um stöðu íslands í fyrir-
komulagi ríkisins, og um ríkisþingskosn-
ingar á íslandi.
2. Frumvarp til laga um kosningar til alþingis.
3. Frumvar)i tii laga áhrærandi siglingar og
verzlun á íslandi.
Málefni þessi eru að visu ekki mörg, en
enginn mun því neita, að bæði eru þau mikil
að efninu til, og vandasöm í meðferðinni,
því þau innihinda hin æðstu og dýrmætustu
rjettindi þjóðar vorrar fyr og síðar. Jessu
höíum vjer aldrei sleppt úr huga, og þess
vegna hövfum vjer leitast við, að beita þeim
mönnum fyrir málin á þingi, er vjer vissurn
þar til færasta, og styðja þá svo eptir því
sem fong voru til. Vjer kusum 7 manna
nefnd til að semja álitsskjal um verzlunar-
málið, en 9 manna nefnd til hinna tveggja
til samans. Störf þeirra gengu eptir öllum
vonum fljótt frá hernli, og verzlunarmálið var
fullrætt hinn 7. dag þ. m. 3>á var og búin
hin fyrsta umræða um stjómarskipunarmálið
og urn þingkosningar, búið að [semja og prenta
álitsskjal nefndarinnar, og allt laut að því
að þingstörf vor mundu alveg til lyktaleidd hjer
um bil 20. dag þ. m. Vjer biðjum landá
vora að telja dagana, frá 12. júlí til 20. á-
gúst. Vjer biðjum þá að líta á málefnin, sem
leiða átti til lykta á þessu tímabili. Og þá
vonum vjer, að þeim virðist sá tími ekki geta
styttri verið. Konungsfulltrúinn hafði 22.
dag júlímánaðar gefið þinginu til vitumlar, að
hann vænti þess að þingstörf gætu lyktað 9.
ágúst. $egar leið að þeim degi, og menn sáu
að málin mundu þó ekki verða á enda kljáð,
fóru menn þess á leit, að frestað yrði um
nokkra daga þinglausnum. En 7. ágúst fengu
menh það svar frá konungsfulltrúa: Bað hann
„ekki gæti gefið svar upp á það fyr en á
„laugardag“. Daginn eptir (eða föstudaginn
8. ágiist) hoðaði forseti til fundar um hádeg-
isbil hinn 9. ágúst, þar eð konúngsfulltrúinn
ætlaði þá að skýra fundarmönnum frá ýmsu
því, er þíngið snerti. 3?egar sú stund kom,
gengum vjer á J>ing og hver til síns sætis.
3?á stóð upp konungsfulltrúi, og las u])]> ræðu
eina yfir oss; álasar liann oss í henni fyrir
það, að vjer höfum, verið helzt of lengi aö
semja þingsköp vor, að vjer höfum ekki not-
að alla þá vinnukrapta, er vjer áttum ráð á,
heldur deint málunum öllum á eina og söniu
mennina, að einungis eitt mál sje á enda
kljáð, og svo fleira þessu líkt. Og fyr en
nðkkur gæti tekið til máls sagði hann í nafni
konungs vors þinginu slitið. Einn þingmanna
beiddist þá þegar að mega svara konúngsfull-
trúa nokkrum orðuin, en forseti bannaði, og
mótmælti þá hinn sami þingmaður, og því nær
allir þingntenn í konungsog Jjjóðarinnar nafni
þessari aðferð allri, og kváðust geyma sjer
rjett til að bera málið fyrir konung.
Nú er máli voru þannig komið, ástkæru
landar! Enginn veit hver afdrif þeirraverða.
En þess biðjurn vjer yður, að þjer bíðiö þess
sem að höndum ber, með allri þeirri staðfestu
og stillingu, er skynsömum mönnum og góð-
um þegnum vel sæmir. Vjer leggjum ókvíðn-
ir þessi störf vor undir dóm samtíðarmanna
og eptirkomenda, því vjer höfum breytt, eins
og vjer vissum bezt og rjettast. Vjer elsk-
um Island. Vjer berum lotningu fyrir kon-
ungi vorum. En fyrst og seinast hugguni
vjer oss við það, að drottinn alsjáandi og rjett-
láti dæmi bæði vorar gjörðir og annara manna.
Jafhvel þó að langt sje nú liðið, síðansá
atburður gjörðist, sem hjer ræðir um á und-
an, og þó að ekki hafi vantað milliferðir nje
millihurð rnilli Danmerkur og íslands, þá get-
umvjersaint litiðsemekkert sagtum það,hvern-
ig hin danska stjórn hefur litið á mál vort,
þegar til liennar kom. 3>að eitt vitum vjer,
að. Dönum yfir höfuð að tala þótti það tíðind-
um skijita, er þjóðfundinum var slitið; og varð
þeim blaðamönnuin þeirra allskrafdrjúgt um
það efni. Jeir tóku nú ýmislega í strenginn,
eins og við var að búast. Kaupmannahafnar-
pósturhin lætur allt ólagið lenda á Trampe
greifa,og leikur hann illa út fyrir alla frammi-
stöðu hans, síðan fyrst hann stje fæti símim
á þetta land. Og er það fljótsjeð, að annað-
hvort vill ekki pósturinn, eðo, hann gleymir
með öllu að geta þess, sem vjer íslend-
ingar liöfum gott að segja til greifans. jþá
talar lika annað blað um málefnið, sem heitir
Snarfari, og sumir kalla Lygapóst. jþað
lætur aðgjörðir greifans liggja milli hluta, en
skopast að þjóðfundinum, og aðgjörðum hans.
Loksins ræðir dagblaðið „Föðurlandiða um
málefni vort. f>að láir greifanum, að hann