Þjóðólfur - 20.01.1852, Blaðsíða 8

Þjóðólfur - 20.01.1852, Blaðsíða 8
296 af því, að á þeirn sannast „að fáir vilja sína barnæsku muna“! Abyrffðarmaðurinn. S p u r n i n ff a r. Hvers vegna er enn þá ekki búið að aðgæta og reyna slökkvitól.bæjarins? Hver er settur umsjónarinaður, ef eldsvoði kemur upp 1 bænum? Gætir þess nokkur, að askan sje ekki borin í kál- garðana rjett hjá móhlöðunum? Úr Almanahi þjóðólfs um árið 1852. Á þessu ári teljast liðin vera: Frá upphafi kaffidrykkjunnar . . . 189 ár. Frá stjórnarbót Garðarshólma ... 0 Frá burtrekstri Tyrkjans úr Evropu. Stendur til. Frá byrjun verulunarfrelsisins á íslandi.....................Stendur líka til. Ár þetta hefur 366 daga, og eina nótt á milli hverra tvcggja. Lengstur er dagur í Reykjavík, þegar smjör og rjóini er ófáanlegt. Nótt er þar styzt, þegar menn koma heim til sín af gildaskálanum um miðjan morgun. Sólmyrkvar verða alls þrír á ári þessu. En auk þess dregur opt skugga, ef til vill, á prentfrelsið og hjúskaparsæluna, sem cnginn stjörnuspckingur getur sagt fyrir hvað lengi muni vara. Hamingjan ráði bót á því! Framhaldið sfðar. S m d m u n i r. það á að vera ætlunarverk sjerhverrar stjórnar, sem annars á að heita nokkru nýt, að halda sigurverki landstjórnarinnar í þess vanalegu rás, of draga það æfinlega upp í rjettan tíma. Harðstjórnin færir skífu- vísirinn fram eða aptur, rjett eins og á henni liggur í þann svipinn; og hún ætlast til, að sólin skuli haga ferð sinni og dagsmörkum eptir því. Onýt stjórn ncnnir ekki einu sinni að draga sigurverkið upp; hún skiptir sjer ekkert af hvað tímanum líður, enda veit heldur aldrei sjálf hve framorðið er. Einu sinni voru hjón, sem var heldur fátt á inilli, og mest fyrir þá sök, að maðurinn lá allt af i bókum, og gaf sjer aldrei tíma til að sinna konu sinni neitt til muna. Konan var orðin leið á þessu rænuleysi hans, og segir cinu sinni í bræði sinni: jeg vildi jeg væri orðin að bók, því þá hefðir þú þó einhverja ánægju af mjcr. þá vildi jcg helzt af öllu, hjartað mitt gott, segir maðurinn, að þú værir Almanak! Almanak þó þó! segir konan, og hvers vegna það? Af því jeg fengi þig þá allt af spánýja á hverju ári. þegar stormur blæs, fara froskarnir til botns og bæra ckki á sjer; cins gjöra sumir mcnn, þegar storm- ar atburðanna bera.að höndum. En undir eins og kirrir aptur, koma hvorirtvcggi í Ijós og kvaka af ölluin kröpt- um. Árið 1729 bannaði keysarinn á Kinverjalandi prent- frelsi i löndum sínum, af því að einhver hafði orðið til þess, að álasa i dálitlum ritlingi aðgjörðum tveggja und- anfarinna keysara. „Prentfrclsið“ segir keysarinn í bönnunarbrjefinu „á sjer í lagi að vera til þess, að leiða lýðnum Ijóslega fyrir sjónir, hve ágætur keysar- inn er, og allir keysarans synir; það er ekkert annað gagn hvorki í prentvcrki njc prentfrelsi.“! !! þjóðólfur situr á grásteini á nýársdags- morffun 1S5'2, og syngur hátt. 1. Nú geislar von úr allra augum, Ársins nýrunna komu við, Og hrcifir viður hjarta taugum, Og hrislast fram um andlitið. þessar óskir hljóina hátt: 0, að fagur frclsisdagur Komi vcl, og komi brátt! 2. Tíminn hefur í drauma dvala Dregið inargan á eptir sjer; En þar um ekki tjáir tala; Trauðla næst það sem farið er, Nema viljum allir eitt, Og að ráðum, öðrum háðum, Viturlcga verði boitt. 3. því skulum biðja vjcr og vaka, Fyrst vinna- tirninn þokast nær; Og viljugir til verka taka, því við- leitninnar sáðið grær; þcgar hlúið að því er, Upp mun spretta eptir þctta það, sem núna vökvum vjer. 4. En þó er einn, scm þessu ræður, Og þróast lætur fólgið sáð; Hann skuluin vjer því biðja, kræður! Að blómga okkar fósturláð, Eins og hentar öllum bezt; Án þess leikur allt á reiki, það sem eptir óskum mest. 5. Land það sem vorir áttu áar, þá ofríkinu stóðu gegn, Sem ráðagjörðir flæmdu fláar Frá niðjum þcirra í álög megn, þjóða faðir þjer að tak! það liefur tíð- um þess hins stríða Margra handa borið blak. 6. Ilöfnm þá von, að hulinn kraptur Ilandfjatli næman seguiþráð, Sem valdi því að cignumst aptur Okkar nafnkunna feðrahið; Ei svo tapist arfleyfð vor, En að fetum, eins og gctum, þeirra fornu frægðaspor! Abyryðarmaður: Svb. Hallyrímsson.

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.