Þjóðólfur - 27.03.1852, Page 4

312
indum mun hann fá hjeðan af landi styrk,
f>ar til hann fær embætti utanlands. Afleið-
ingarnar, sem munu verða um það árið erlið-
ið af læknisleysinu hjer fyrir alþýðu, munu
bezt lýsa því, hve gagnleg og liaganleg sje
setning Lunds.
Sárt stynjum vjer nú Isfirðingar undir
verzlunaroki, er á oss liggur, og þar með
skorti á nauðsynja vöru; höfum vjer eigi
heyrt, að neinstaðar á landi gangi í því efni
eins báglega til og hjá oss. Heyrðu, jþjóð-
ólfur! óhræddur máttu segja frá því, að selt
hafi verið með fullu veiði á Skutulsfjarðar
höndlunarstöðum.
1, Mjel með ormum í eins stórum og stærri
en tólffótungum, sem menn kalla.
2, Kaffihaunir með óeðlilegum lit, svörtum
sumsje.
3, Ódrekkandi brennivin með annaðhvort
grútar eða olíubragði.
Jetta er hægt að sanna, ef á þarf að hahla;
þess vegna vildum vjer, ísfirðingar, að þú
íþjóðólfur skilaðir kærri kveðju vorri til þeirra,
sem völdin hafa, og vjer mælumst til af þeim,
að þeir komi í veg fyrir slíka verzlun við þá,
sem reiða út Skutulsfjarðarkaupstaði; þvi geti
þeir ekki lengur reitt út höndlunarstaðina öðru
vísi en með skemdum vörum, selja þær í of-
análag dýrara, en annarstaðar við gengst, láta
vanta flestar nauðsynja vörur, og það jafnvel
strax á kauptið á sumrum, þá sýnist oss bezt
að þeir menn hætti og leggi árar í bát.
Ritað 28. dag desemberm. 1851.
Itœðan í TröllaJtirkju.
(Framhald). Og hver var nú árangurinn
af þessari hinni ógurlegu biltingu? Hannvar
sá, að einvaldarnir lýstu því yfir, að þjóðirnar
væru orðnar myndugar. Jað var eins og þeir
kæmust þá fyrst í skilning um, hvernig sam-
bandið milli föður og barna ætti rjettilega að
heimfærast upp á stjómendur og þegna; þeir
sáu þaö þá fyrst, að þó föðurleg umhyggja í
hvíldi á stjórnendunum, og sonarleg auðsveipni
væri skylda þegnanna, þá væri samt ekki svo
til ætlað, að þessi hin föðurlega umhyggja
skyldi um aldur og aefi koma fram í sömu
mynd, eins og stöðugur myndugleiki og um-
ráð föðurs yfir ómyndugum börnum, nje held-
ur að auðsveipni og hollusta þegnanna skyldi
ávallt sýna sig á sama hátt sem hugsunarleysi
og afskiptaleysi ungbarna af öllum hlutuin;
svo, þó að óvitarnir mættu ekki hnýsast í, eða
skipta sjer af, hverjar ráðstafanir faðir þeirra
gjörði fyrir heimylinu, þá gæti það samt ekki
átt sjer stað, að þegnarnir mætti ekki grennsl-
ast eptir og fá að vita, hvernig málefnum
þeirra væri stjórnað. jhannig hefur þessi hin
hálfa öld verið sannur upprisudagur þjóð-
anna, með því mikið hefur á henni unnizt
fyrir frelsi þeirra ,og rjettindi. Hún hefur
veitt þjóðarandíinum nýtt lif, og sýnt stjórn-
endunum með augljósum táknum, að þeim
tjáir eigi að spyrna móti honurn, ineð því hún
hefur látið þá komast. að raun um, að þegar
þjóðfjelagarnir eru búnir að fá meðvitund um,
að þeir eigi lieimting á að liafa afskipti og
umráð í stjórn alþjóðlegra málefna, þá sje þaö
þess konar mál, sem eigi verði hrundið með
neinu ofbeldi, og sem stjórnendunum sje holl-
ast að viðurkenna og sætta sig við, ef ekki
á verr að fara. I einu orði: á þessari hálfu
öld hafa sýnt sig næstum allstaðar i álfu
vorri augljós framför til frjálslegri stjórnar-
lögunar og frjálslegra þjóðlífs.
En, minir ástkæru tröllkarlar og tröllkon-
ur! sjerhvert mannelskt tröll, sem virðir fyrir
sjer þá atburði, sem þessu hafa til Ieiðar kom-
ið, og gætir ekki einungis að því, sem gjörst
hefur, heldur lika hverniy það hefur gjörst,
þá getur það ekki annaö, en orðið hryggt i
anda og hugsandi út af niannkyninu. Marg-
ur skyldi liafa ímyndað sjer, að mentun þjóð-
anna mundi nokkru ráða um athæfi þeirra
og aðferð alla; því bver skyldi liafa trúaðþví,
að vanþekking og villa og vestu skaplestir
gæti eptir 34 ára frið í álfu þessari enn nú
hrifiðinnbúabennartil miskunarlausrar grimmd-
ar og svívirðilegustu glæpa, þar sem þó eip-
mitt borgarar og bræður áttu sarnan i högginu?
3>að sjest ekki á, að eindrægni og bróðurást. hafi
stjórnað hjörtum inannanna, er þeir börðust
fyrir hinu helga frelsismáli, heldur hatur og
hefnd í þeirra vestu mynd. Menn hafa hugs-
að meir um, að vinna mein og tjón mótstöðu-
mönnum sinum, en að geta sjálfir náð í þau
gæði, sem þeim þókti sjer fyrirmunuð, og þeir
voru fyrir að berjast. (Endinn kemur).