Þjóðólfur - 27.03.1852, Blaðsíða 7

315
og Vestfirðingafjórðungi, og voru þau rituð í byrjun árs-
ins. Af þeim brjefum öllum var að heyra gott hljóð í
mönnum í tilliti til veðuráttufarsins J>að sem af var vctr- «
inum; en margir kvörtuðu ylir því, hversu kaupstaðirnir
voru alistaðar snauðir af öllum góðum hlutum. — þannig
segir frá veðuráttufari í Múlasýslu árið sem leið. „Með
nýári 1851 kont víðast um Austurland talsvcrður snjór,
þó mestur efst til inndala, og tók þar þá víða þegar
fyrir jörð, bæði af snjóþyngslum ogblotum, sem bræddu
allt í svell, kom þar víða ekki upp jörð aptur fyr en á
Einmánuði. En allstaðar til útsveita og við sjáfarsíðu
blánaði snjór þessi aptur, 'og hjeldust víðást nægar jarð-
ir fram úr. Stillingar og veðurblíður voru allstaðar
miklar fram á vor, svo, þegar Itálfur mánuður var af
sumri, var bezti stofn kominn á gróður. En eptir það
skipti um; komu þá norðansvakar, snjóáfelli og grimm
frost, svo jörð kól upp aptur. Iljeldust kuldar þcssir
fram að túnaslætti, svo grasbrestur var þá Ivræðilegur.
En seint í júlím. kom votviðrakafli svo sem vikutíma,
og skánaði þá grasvöxtur nokkuð. Eptir það komu
hitar miklir, sem hjeldust fram í septemberm., og optast
þurviðri til septembersloka; beyjaðist því víðast öllum
vonurn framar, því nýtingin varð svo góð. Ilaustið var
líka sjerlega gott, og vetur þessi fram til nýjárs, sífelt
þurviðri og veðurbægð og frostleysur; mátti varla lieita
að föl kæmi nokkurn tínva í byggð, svo það stæði við
degi lengur, enda var lömbum ekki kennt át fyr en nú
brá með nýjárinu. Að aflabrögðum til var ár þetta í
mcðallagi. Fjársýkin, sem vcrið hefur hjer skæð að
undanförnu, var þetta árið með vægasta móti“ — A
Djúpavogi fórust í liaust 3 incnn af bát við Iand í blíða
logni, en um næturtíma. — Maður drukknaði um sanva
leyti á Eskifirði. — Drukkinn maður ætlaði að sundríða
Lagarfljót, en drukknaði. — Unglingsinaður fórst i snjó-
flóði í lVeiðarfirði. — það var 12. d. janúarnf., sein
Garður í Aðalreykjadal brann, að undanteknu fjósi og
smiðju, sem eigi var fast við bæjinn; var norðanbilur
liinn vesti þann dag; en eldurinn orsakaðist af því að
kviknaði í ofntúðu. Bær þessi var vel að húsuin gjörð-
ur. — Svo scgir Vestfirðingur cinn frá skiptopa þeim,
þar er fórst sjcra Ilannes Arnórsson frá Stað í Grunna-
vik. „Skiptapi varð hjer við Djúpið fimintudaginn næst-
an fyrir Jól; voru þar á 6menn; var 2 bjargað, cn 4
týndúst; er þar fyrst að tclja prestinn sjera Ilannes,
hann var mesti gáfumaður og þjóðskáld og mesta góð-
inenni; hinir 3 voru og miklir menn í stöðu sinni. Til-
felli þetta skeði á boða í aftakagarði fram undan Arn-
ardal í Skutulsfirði“.
Sltip hefur nýlcga farizt í Möfnum á Suðurncsjum
moð 13 mönnum, van einum bjargað. Segir sagan —
því lijer verður engum manni að vegi, að rita þessum
blaðamanni um slíka atburði, svo hann verður að hafa
það allt af skotspónum, sem næst honum við ber — að
holskefla hafi hvolft skipinu út á rúmsjó. Heyrst hefur
líka, að skip hafi rekið við sandana austan fjalls með
farvið; og er þess til getið, að vera muni úr Vest-
manneyjum. Talað er og, að 1 eða 2 bátar hafi farizt
á lcið í verið fyrir Vatnsleysuströnd. Sagt er, að bóndi
cinn fyrir austan hafi nýlega dottið af baki og dauðrot-
ast. Ekki segjum vjer sönnur á þetta, en svona er
skrafað. Hjer á Innnesjum má nú heita góður afli síð-
an í seinustu viku Góu; sama hefur frjezt af Suðurnesj-
um, En eigi er enn látið mikið úr vciðistöðunum kring-
um Vogastapa.
þau prestaköll, sem talin voru liðug bls. 295 hjer
að framan, eru nú þannig veitt: Garður í Kelduhverfi,
sjera Byrni Arnórssyni að Hvamrni I Skagafirði. —
Kálfafcll á Siðu skrifara aiAtmanns Melsteðs, stúdentJóni
Sigurðssyni. — Ilellnaþingin, sýslumannsskrifara, Jóni
þorvarðarsyni.
Auk þeirra prestakalla, sem talin eru liðug bls. 306
hjer að framan, þá er liðugiir Hvammur í Skagafirði,
metinn 17 rbdd. — Nes í þingeyjarsýslu, metið 16 rbdd.
— Reynisstaðarkl. í Skagafirði, metið 32 rbdd. — Sauð-
lauksdalur, metinn 38 rbdd. Uppgjafaprestar yfir sjötugt
sitja í báðum þessum síðast nefndu brauðum. — Eptir
skýrslum prófastanna voru við árslokin 1850 rúm 59000
höfuð á voru landi Islandi; þar af voru þá í höfuðstaðn-
um 1252 rólur.
Ritað fyrsta dag Einmánaðar.
S a m t a l.
Jón tiokkur liggur á hnjánum út í pakkbúsi, og
er að búa uin nýjustu ritin, sem hafa verið prentuð í
Reykjavík; ætlar hann með þau söluferð upp í sveit.
þiá kemur þar að lionum Svertingur Svertings-
son og segir: „jþarna liggur þú, blóðsuga íslend-
inga! Enn hvað þú skulir láta hafa þig til þess að
flytja þetta fjandans rusl um landið, og selja það fyrir
ærna peninga'. Jeg sje ekki hvar það I^ndir; nú á
einu ári hefur hvort nýja ritið rekið annað, og alþýða
glæpist á þeim, því ekki vantar það, nóg eru nöfnin
á þeim girnileg; en þessi bókakaup þjóðarinnar, á-
samt fjársýkinni og prísleysinu á fiskinum, álít jeg nú
fyrstu orsökina til að færa þjóðina alveg úr skirtunni.
Ogað þú, íslendingurinn! skulir láta hafa þigtilþessa
af þeim mönnuni, sein eru nú að safnast að prent-
smiðjunni, af þvi þeir nenna ekki að vinna sjer brauð
með ærlegu móti, og þykir það bægast aö búa til
eitthvert fjandans ruglið, og vinna petninga á því. Já,
þú ert rjettkallaður bókabjevus og blóðsuga Iamda
þinna“!
Jón stendur upp, lítur framan í manninn og þegir;
síðan segir hann: hvorermeiri blóðsugan, maðurmina,