Þjóðólfur - 20.08.1852, Blaðsíða 8

352
2. l>essu næst var stungið upp á að semja
bænarskrá til konungs um verzlunarfrelsið, og
biðja um, að þessu máli, er oss riði svo næsta
mjög á, væri hraðað, og fjellust allir á það;
var því nefnd kosin til að semja bænarskrána,
og var hún, áður enn fundi lauk, samþykkt
og undirskrifuð.
3. Komu menn fram af hálfu Jorskafjarð-
arfundarins, er íluttu fundinum ávarp, og er
mælst til í því, að menn í syðri hluta fjórð-
ungsins leggist á eitt með fteim í vestari hlut-
anum að styrkja til bœndaskólastofnunar í
Vestfirðingafjórðungi. Ávarpi þessu fylgdi
uppástunga um fyrirkomulag á skóla þessum
og kostnað til hans, og var hún lesin fyrir
fundarmönnum. Mál þetta var rætt ítarlega,
og kom mönnum að lykturn saman um, að
kjósa 5 manna nefrid, er taka skyldi málið
til íhugunar, og leggja álit sitt um Jrað fyrir
næsta Jórsness fund.
4. Var samið andsvar til forseta og fundar-
manna í jáorskafjarðar fringhá upp á ávarpið,
sem getið er um í 3. grein.
i
Sveinbjörn Egilsson.
Nú höfum vjer harmasögu að segja frjer,
ísland! En frú hefur áður átt fieirn harmi
að venjast. Jví einatt frú hefur á^ætra
misst — of snemma.
Nú áttu f»á að sakna:
i veinb j arnar Kgi Issonar.
snillingsins mikla, skáldsins lipra,
lærdómsmannsins lýðum kunna,
iðjumannsins óþreytanda,
valmennisins hógværa og hógláta.
Hann var kallaður frá þjer fyr en varði,
á nýbyrjaðri kvöldvöku æfi hans, 62. ári,
eptir hálfsmánaðar þunga legu,
um hádegisbil hinn 17. dag þessa mánaðar.
Eins og börnin flykkjast grátandi
kringum barngóðan mann,
er ferðast á burt í framandi land;
eins munu lengi hugsanir sona þinna, ísland!
hvarfla með sorg og söknuði utan að gröf
snillingsins Sveinbjarnar Er/ilssonar.
Blessan sje yfir honum, sem vann á meðan dagur entist!
Blessan sje yfir minningu hans, sem vann þjer til sóma,
Island!
Friður sje með Erjilsen i
Bókafrer/n.
Nú er þegar húið að prenta TI/lllllílílgS
hcptið af Ungsmannsgamaninti, og hef jeg heidur llýtt
fyrir því, þar eð margir liafa látið á sjer heyra, að þeiin
líkaði allvel Sunnudags heptið. Saint hef jeg orðið
þess var, að sumum geðjast miðurað sögunni af Eyríki
Hringjara, og þykir hún ekki eiga vel við í þetta rit.
Eins býst jeg líka við, að sagan af Guðmundi Ferða-
lang í Mánudags heptinu kunni, ef til vill, að verða
sumum miður geðfeld. En jeg vona, að engir fellir
ritið fyrir þessar sögur, ef annað er eptir þeirra geði;
mjer er sjálfum einhvern veginn vel við þær, og kem-
ur það til af þvi, að þær eru að nokkru leyti kallar
úr æ fi n t ýri m í n u. Jjetta hepti kostar eins og hilt,
og fæst ineð sömu kjöriim.
Svb. flallr/rímsson.
(Aðsent).
Báglega tekst með þingtollinn í Rangár-
vallasýslu! — Vorið 1849 tók sýslumaðurinn
3 skk. af hverjum ríkisdal af fasteignar af-
gjaldinu. — Vorið 1850 tók liann eins, af
því að hann haföi ekki lesið amtsbrjefið nógu
vel í kjölinn! — Vorið 1851 átti hann að taka
5 skk. af rbd. samkvæmt amtsbrjefi. — þ>á
var hann nú búinn að glöggva sig á fyrra árs
amtsbrjefinu, sem bauð að taka 4 skk. af
rbd. En svo að hann hefði ekki allan skað-
anti sjálfur af vangá sinni, leyfði hann sjer
nú að bæta skildingnum við, sem hann missti
fyrra árið, og tók því 6 skk. af rb4., án þess
líklega að gæta þess, að sama verðlagsskrá-
in gilti ekki fyrir 2 ár! — Áríð 1852 vita all-
ir hvernig til tókst með alþingistollinn —
alltjend hreppstjórarnir í Rangárvallasýslu —!
Ekki skal mig furða þó herra sýslumaðurinn
kvenki sjer við að hlýðnast amtsboði: að gefa
jarðeigendum eptirrit af afgjalds skýrslum
hreppstjóra méti fullri lagaborgun — fyrst
svorta er i garðinn búið!
Rantjvellinrjur.
Ábyrgðarmaður: Svb. Hallyrimsson.