Þjóðólfur - 20.11.1852, Blaðsíða 1

þjÓÐÓLFUR.
185 2.
5. Ár 20. descmber. 99. og- 100.
Af blaði þessn koma að öllu forl'allalausu út 2 Nr. eður ein örk hvern mánuðinn október — martz, en 2 arkir
eður 4 Nr. livern mánaðarma apríl—septeinber, alls 18 arkir eður 36 Nr.; árgángurinn kostar 1 rbdd. alstaðar
á íslandi og í Danmörku, kostnaðárlaust fyrir kaupendur; hvert einstakt Nr. kostar 8 sk. 8. hvert blað taka
söluinenn fyrir að standa full skil af andvirði hinna 7.
N ý T í f> i n d i
og bréfið frá Keykjavík í ícFcedrelandet” 8.
sept. 1852.
(Nifturlag). Vér höfuin sýnt, aft „N. Tið.“
sjálf hafa auglýst innihald st jórnarúrskurðar-
ins 20. apríl {>. á.., um apturskilun þjóðfund-
arkostnaðarins; vér höfum ogleidtrök að jiví,
að {tað var skylda stiptamtmannsins að aug-
lýsa i)llum sýs/umönnum á landinu hvað miklu
jieir ætti að skila aptur, sem hann {>ó ekki
gjörði. Jó voga „N. Tíð.“ sér nú að segja
„að stiptamtmaðurinn hafi birt úrskurðinn öll-
um peim embættismömnum sern honum bar“,
og- {)ví sé {)að ósatt sem sagt er í bréfinu
um {>ett,a efni; en vér eruin búnir að sýna
og sanna, að {>að eru „N. Tíð.“, en ekki bréf-
ið, sem hér fara með ósannindi. En þessi ó-
sannindi eiga {)ví síður að haldast uppi óátal-
in, sem þeim er halilið fram með frekju og
sjálfbyrgíngsskap, og i frausti þess, að les-
endur „Tíðíndanna“ lesi þau eins gálauslega
niður í kjölinn, eins og sjálfur ritstjórinn, eða
liver sá annar sem hann hefir farið til í smiðju
nieð þessa grein.
5að getur og jafnframt ekki dulizt fyrir
neinum, að „N. Tíð “ leggjast hér, eins og
víðar, á öll grunn, til þess að geta sér til,
hver sé höfundur bréfsins, og veitast siðan
að honum sjálfum. Eptir þvi sem þessi grein
i „N. Tíð.“ er almennast skilin hér í liöfuð-
staðnum, þá mun svo vera til ætlað, að hún
auðmýki eða jafnvel gjöri algjörlega útafvið
ábýrgðarmann jójóðólís, með því auðskiljan-
lega að svegja að honum, að hann hnfi ritað
þetta „fljótfærnislega og gífurlega„ bréf og-
öll „ósannindin“ i þvi, og með því þarnæst að
benda mönnum á: „að þarna eigi Islendíngar
svo hnarreistan talsmann (procurator) hjá Dön-
um, aft hann með þessu (bréfmu) hafi reynt,
ef til vildi, að hræöa þá til að senda híngað
það setulið, til þess að bæla niður landráðin,
sem dróttuð væri í bréfinu að Isleiidingum, —•
að Iionum mætti takast með því, föðurlands-
vininum í Reykjavik, að únga niður á hverja
sveit nokkrum hundruðum eða þúsundum her-
inanna, sem bænda(jarmarnir yrðu þá að fauða,
en úr því mundu þeir horfa i samskotin handa
Jónunum*. 5>essi þánkagángur hjá höfund-
inum lýsir naumast mikilli snild, en því síð-
ur miklurn velvilja, hvorki til „föðurlands-
vinarins" í lleykjavík eða „procuratorsins“, né
til Júnanna. Sá Jónanna, sem er ábyrgðar-
maður þessa blaðs, krefst að vísu engrar vel-
Vildar né vingunar af „N. Tíð“, heldur að eins,
að þau láti ógjört að dylgja um eða drótta aft
honuni uppljóstrunum um landráð eða öðru þess
konar, fyr enn hann er nokkurnveginn sannur
að sök; „N. Tið.“ auka sér naumast vinsældir
eða álit með þvíumlikum ástæðulausum slett-
um, liver sem í hlut á. $ó í hréfinu segi á
þáleift, „aft Islendíngar búizt síðuren ekki við
vinveittum undiitektum af hendi stjórnarínn-
ar undir bænarskrárnar frá J>íngvallafmidin-
um, eptir þvi sem henni hefir farizt annað við
Islendínga frá því í fyrra, — að svipta menn
embættum án dóms og laga fyrir enga sök,
að bjóða lýðnum aðra eins auglýsingu og úr-
skurð, eins og þessi t.vö stjórnarskjöl 12. maí
þ. á., og aft lialda hér þeim stiptamtnianrii,
sem nienn verði að álita að jafnvel sé sjálfri
lienni óþarfur“, — og sakir alls þe.ssa „sé andi
manna að færast í þá stefnu sem mætti þykja
ískyggileg", — þó á þessa leið sé tekið til
orða í bréfinu, segjum vér, þá sér það hver
inaftur sem gáir sin, að hér er ekki verið að
drótta að lýðnum neinum landráðum. Efta
skilst ekki „N. Tíð.“ það, sem hverjum óbrjál-
uðmn marini er auðskilið, að fyr getur verið