Þjóðólfur - 20.11.1852, Blaðsíða 7

23
á. Iive möi'sum liraiiönm niilndi inega fækka mn land
alr. en [)ó er ætlanda nft þau, öllmn aft nieinalansn,
inejfi vera fnllnm 30 l'ærri en nú er. og aö eins 150
liranfi, ef ekki faerri, á ölln landinn. Hefðí [>á hver
prestnr nálæ"t 330 rlid. inntekt aft ineðaltali leigu-
lansa lnijörft aft ank,.af [ieiin stofni sem nú er til.
Ilift annaft ráft til aft harta kjör prestanna mundi
vera jiaft. —• þó reymlar inmii lilln i sjálfn ser, — aft
liver s ó k n h o r g i ú r a I in e n n n in s v e i t a r s j ó ft i
a 11 a s k j' rn a r-.o g fe rin í n ga r l o 11 a oglíksatingc-
evri fvrir öreiga. Ef prestinn ninnar jiaft lítift,
einn sér, aft vinna jiessi embæltisverk án endurgjalds,
[)á inunar hvort sveitarfélag þaft ekkcrt aft greifta
jielta fyrir öreiga sína. En þaft má virftast eins hein
og lielg skylda lyrir livort sveilarfélag, aft aunast ekki
síftur mn sálarframfarir allra sinna félagsmanna
heldiir enn'um likamlegt uppheldi þeirra og framfarir.
Ilift þriftja, seni má verfta k'jörmn 'prestanna til
veruiegra hóta, er: ná k v æ m I egt o g löghoðift
e p t i r I i t m e ö {> v í, h v e r n i g s t a ft i r n i r o g p r e s t -
setrin eru setin, og hvernig [leim sjálfum oghús-
ii-iii þeirra er vift lialdið. Bréf lénsmannsins Brostrup
Gedda. 14. júli 1590, leggur l'yrir hiskupana og mn-
iioftsmenn þeirra (prófastana): r(lð peir skuli á-
tninua. pá s'ömu prrxtu (sein trassi og nífti
stáftina) tvisvar eða prisvar síunurn lör/letja,
(tö peir bygyi otj forbelri peírra benificium,
otj láti pau ekki ford.jarfast, en ef pt;ír vitja
enn ekki bytjtjja oy fvrbetra par upp á o. s.
i'rv., pá skuli fyrnefudir biskupar afsetja pá
strax frá pví santa ka/lif otj af prestsins
eitjin tjozi svo mikið virði /áta, sem hann
ht'fir af pví sama benificio, hirhjnnni otj jörð-
inni látið falta otj fordjarfnstjþeita bréf er
síftar staftfest og endiirnýjaft ineð konúngshréfi il.mai
1708. A’ú er að vísu setning slaðanna aft færast lil
helra vegar yfir höfnð aft tain, en þó miin lienni enn
mjög svo áhótavant víða hvar, og er ekki aft efa, aft
herra biskupinn og prófastarnir miini hafa á þvi v.ak-
anda anga, og hift lögskipafta eplirlit. J)\i lengst af
nmn þaft reynast ekki aft eins farsælast, lieldur og
öldúngis nanftsynlegt, aft prestar vorir húi búiim sínuin,
en þá er mikift undir því komið, að preslsetrin séu vel
setin aft liúsmn og jörftll. Prestselrin eru eign lands-
ins, lögft prestslétlinni lil sómasamlegs uppeldis, og
relti engum presti aft haldast lippi, aft sitja þau öklun-
arlnust, efta nifta, sjálfmn sér til einkis súuia, en stétt
sinni ti| óhætanlegs skafta.
I.
Augjlýsíngar
frá Mibnefndinni í Reykjavik.
Allir þeir menn, sem voru kosnir í Aðal-
miðnefndína í Reykjavík, á Jíngvallafundin-
um 12. ág. þ. á. liafa gengizt undir þá kosn-
íngu nema herra land - og bæjarfógeti Vil-
hjálmnr Finsen; bann af'sakafti sig bröflega
þegar í ágústniánuði. Eru því nú aft eins í
-nefnd þessari fjórir menn, og er Jón Guðmunds-
son kosinn forgaungumaður hennar. Nefndin
biður alla landsmenn aft gefa gauin aft ætl-
unarverki hennar, og aðstofta liana til allra
góðra og þarfa framkvæmda, einkum með því
að senda henni ritgjörðir og uppástúngur um
þau mál, setn hvað beinast lúta að ætlunar-
verki hennar i ár.
1, Að koma á greiðum samgaungum milli
hennnr og sýslunefndanna þar sem þær eru,
eða komast á, og svo milli þeirra sjálfra
innhyrðis.
2, um það liversu menn gæti gengið svo
frá og húið urn á þíngvöllum, að þar yrði við-
unanlegt. að haldn fundi árlega; og yrði sá
undirbúníngur hæði að vera nokkurnveginn
samboðinn þessum merkilegasta bletti lands
vors og feðruni vorum sem þar áttu alslierjar-
þíng, og svo þeim mörgu mörinum þessa lauds,
sem þángað liafa sókt fundi á seinni árum,
og nrundu enn frenmr sækja, ef svo væri um
búið, sem vera ber, og nauðsyn er á. Skal
þess hér getið, að eiun maður liefir heitið
100 rbdl. tillagi t.il þess kostnaðar. Nefndin
er fulltrúa um það, að ef saman næðist tillög
eða samskot sem svaraði als í(00—1000 rbdl.
áður póstskip færi héðan í vetur, þá rmindi
3>íngvallafun(lurinn 1853 hafa það skýli, senr
væri nægilegt fyrst uin sinn, og nokkurnveg-
inn samboðið tign staðarins og þeím lamlsbú-
urn, sem hann vilja heiðra og helgan halda
með því bæði að prýða hann, og sækja þáng-
að í'undi.
Miðnefndin áskilur sér að skýra gjör frá
þessu í næsta blaði j)jóðólfs, en treystir því,
að allir f'ósturjarðar vinir sem þetta lesa, styðji
að þessu fyrirtæki seni fyrst, með tillögum
og fégjöfum.
II.
Eptir því sem Jíngvallafundurinn 11—12.
ág. þ. á. fól Miðnefndinni, lét hún frá sér út
gánga ttl allra þjóðfundarmannanna prent-
að umburðarbréf, 21. s. m. með nefndaráliti
fundarins, um samskot þau, sem samþykt