Þjóðólfur - 23.04.1853, Blaðsíða 3

Þjóðólfur - 23.04.1853, Blaðsíða 3
63 JjflS leikur cngiun n(i » {»\ í né tvimæli, aii hvrra Jiórð- ur liati þjónað þvssiini liúsbæniliiui símim öl luiii mcð stakri alúð og trúmennsku, ng svo, að hvcrjum þeirra hali öðrum helur líkað við hanu; o» rér vitnm ekki annað sanuara, enn að liann hali reynet almenningi yfir höfuð að tala alúðle<rur á að hitta og áreiðanlcg- ur í milligaungiinni milli aljjýðu manna og höfðíngjanna sein hann liefir þjónað. J>að er [>ví má ske ekki öld- úngis ástæðulaust, [)ó menn ekki fagni yfir þeirri hreytíngu svona að óreyndu — þvi ,,{»að veit hverju sle|i|»ir en ekki livað hreppir“, — sein nú er koinin ■ alinæli; að herra Trampesé búinn að ráða til sín herra Pétur Guðjónsson í stað herra jjórðar Jjórðarsonar. Allt iiui þctta hefðmn vér má ské ekki hreíft [>essu máli, hefði ekki meðfram lilefnið til þessarar hreyt- íngar verið orðið alkunnugt, og j»ækti og mætti þykja nokkuð einstaklegt cptir þvi sem við helir gengizt liingað til. Herra JiórðHr Jiórðarson hefir nú þjónað þessum æðstu höfðingjum, sem vér nefnduin, um fiár, og hann mun liafa hitia heztu vitnishurði þeirra allra fyrir starfseiui sína og trúmeniisku. J»að er alkiinnugt, að jafnlánga þjónustu á einhættisstofuni stiptamtniaiin- anna hefir ekki þurft liíngað til, lil þess að þén- arar þeirra gengi fyrir óvöldiim 20 — 30 ára prest- um, ef þeir sækti um hrauð; opt lielir naigt 2—3 ára þjónusta til þess þeir gengi fyrir. Ilerra Jjórfttir Jjórðarson liefir nú sókt í vctur um 2 hrauð, sem umnu teljast meðal þeirra „i betra meðallagi“, en hlotnaðist hvorugt. J»að er alilrei hægt veður að ráða uin hrauðaveitingar liáyfirvaldanna, því sá mælir uiannkosta, maklegleika og dugnaðar sem þeir fara ept- ir og eiga að fara eplir, vill fyrir almeniiíngssjónum rcynast nokkuð kvikull og erlitt að skiljn i liomim, enda er það og sjálfsagt erfitt, að leggja niannkosti og verðugleika á vog, eða mæla þá og incta svo, að auð- sætt sé að ekki skeiki í álitinu, og öllum liljóti að litast á einn veg um verðugieik þess sem frain yfir er tekinu. En alt um þetta þorum vér að segja það a I m e n n ingsá I i t, að eptir þvi sem stiptamtskrifarar hafa verið að undanförnu teknir fram yfir aðra í hrauða- veitíngliiil liíngað til, svo lángt sem vér getiim rakið, jafnvel cptir að eins fárra ára þjónustu, þá hef'ðii vist mjög fáir orðið til að halla á háyfirvöldin eða vefengja réttlæti þeirra í veitíngunni, þó þeir hefði tekið herra Jiórð þórðarson frainyfir prestinn seni þeir veittu — frá bæði liægara og lietra brauði sem liann var ný húinn að fá — II ítarnes-eðnr Akra-þíngin; og að þeir eru nauniast margir sem geta dáðst að því livað vel eða hyggilega herra greifanuin liefir farizt í þessti, fyr- ,r honum auðsýnda trúa og ilygga þjónustu, eða sem gcta láö herra jþorði jþórðarsyni þó liann fiimi þetta, og leiti svo á hurt frá þeiin dyriim náðar og þakk- látsemi seni virðast að liafa hlaupið i haklás fyrir honum óðar en hanu knúði á þær. S k ý r s 1 a um sendiforina peirva herra Jóns Siyurðs- snnar og Jóns Guðmundssonar á konúngs- fund. Vér finnum okkur skylt, að skýra yður l'rá í stuttu máli. liver.su þjiiðmálcfnum vorum iiefir vegnað síðan í fyrra, og einkum livernig við höfum leitazt við að reka erindi það, er þér fáluð okkur á hendur eptir þjóðfundinn, 12. ágúst, í fyrra sumar. Yður er kunnugt, að Jón Guðmundsson tilkynti jafnskjótt stiptamG manni um kosníngu sina, og beiddist farar- leyfis og bauð alla mögulega ábyrgð emhættis síns; um kvöldið sem þíngmenn lögðu af stað leitaði hann svars, en náði ekki fundi stipt- aintmanns. Daginn eptir að þíngmenn voru farnir fékk bann svar, að leyfið fengist ekki; og eptir að hann hafði þar að aukí sannað, að hann lieiði ekki heilsustyrk til að þjóna jafn örðugu embætti, og reynt enn til að bjóða mann í stað sinn, neyddist bann til að afsala sér embætti það, sem bann var í settur, þar eð hann vildi ekk sjást fyrir um neina hags- muni sjálfs sín, þegar fylgja átti fram þessum þjóðmálefnum vorum. Nokkruin dögum eptir að þíngmenn skibl- ust, fór Jón Sígurðsson af stað til Kaupmanna- bafnar með skipi frá Ballttm íSlésvík; skildi hann eptir afskript af ávarpi þíngmanna til konúngs, sem hann ætlaðist til að stiptamt- manni yrði afbent. Hann koin til Kaup- mannahafnar 14 dögum síðar, og var þá her- skipið nýkomið þángað með söguna um þjóð- fundinn; gengu uin það ýnisar fregnir og þó fáar sannar, en þó bætti það nokkuð, að eitt af helztu blöðunuin í Kaupmannahöfn, „Fædre- landet“, bafði grein nokkra um fundnrslitin, og sagði jiar, að konúngsiúlltrúinn virtist bafa orðið nokkuð bráðlátur, cða jafnvel hlaupið á sig, þvt þingið hefði ekkert ólögmætt að bafzt. Nokkurt þýzkt blað, sem menn hafa álitið að stæði i sambandi við stjórnina, bafði tekið grein nokkra um fundinn, setn leit út. til að vera byggð á skýrslum til stjórnarinnar; þar var þingmönnum kent um allt, og aðferð þeirra talin sem hlægilegt apaspil eptir Iler- togadæmunum, að gera upphlaup móti kon- úngi sínum. íÞegar Jón Sigurðsson kom til

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.