Þjóðólfur - 02.12.1854, Blaðsíða 6

— 18 —
ar hérna, eftur háyfirvaldanna. Bæði af þvi að
varla hefði herra útgefari Bíngólfs“ leyft sér
slika býræfni ástæðulaust, og af því að stipts-
yfirvöldin hafa ekki hreinsað sig afþessum að
margra áliti meiðandi áburði, ef ósannur væri,
þá neyðast menn til að ætla, að íngólfur hafi
sagt þetta satt, en þar af leiðir þá aptur, að
vér verðum að álita, að hin háu stiptsyfirvöld
hafi alla bæði siðferðislega og verulega ábyTgð
af því sem blaðið hefir sjálft heitið kaupendum
sinum i upphafi, eg eru margir búnir að borga
allan árgánginn í því trausti.
Jað vantar samt enn 3*4 örk af þessum
árgángi BIngólfs“ og er þó ekki eptir nema
tæpur mánuður af þessu ári, sem átti að færa
allar 9 arkimar, eptir því sem heitið var.
Vér leyfum oss að vekja náðuglegt athygli
sjálfra hinna háu stiptsyfirvalda að svo óskil-
janlegum vanskilum þessa heiðraða blaðs þeirra.
Landsyfirréttardómar.
3. I máli því, sem í nafni rettvísinnar var hóféa?) gegn kaup-
manni D. Thomsen í Eeykjavík fyrir mei%yrí)i gegn Land- og
býfógeta herra Finsen, — en í því máli var Th. dæmdur í
beraiki { 50 rd. sektir og málskostnaft, eins og áíur er getií), —
áleit yflrdómurinn aí) dóm þeuna bæri at) dæma ómerkan,
þaret) hératlsdómariun (Baumann) heitli sj álfu r stefnt hinum
ákæría tll aí) þola dóm til hegningar eptir lagastótum (DL
6—4—18 sbr. vit 6—21—2), sem leggja ærumissi vit),' en
NL 1—5—20 skipi met) berum oríium, aí) þegar lógsókt só
til siíkrar hegningar, þá skuli dómeudur jafnan kvetíja til met)-
dómsmenn met) si'r til at) dæma þau mál, en þetta hefti hfer-
atsdómarinn ekki gjört í þessu máii, heldur dæmt þaíi einsamall.
Yflrdómariun kvat) því upp 23. okt. þ. á. svofeldan dóm, '
og dæmd-i rett aí) vera:
at) hératisd ó murin u ætti ómerkur ai)vera.
4. Dómur í máliuu: Skipherra J. P..Birch gegn Póstskip-
herra Stilhoff
[,27. maí 1853 létti skipherra J. P. Birch akkevumhér á
Keykjavíkur höfn á skipi því er hann haftii at) færa ng heitir
Carolina. — Siemsem kaupmatur á þat) skip, — og ætlati
B. þá at) sigla til Englands. A útsiglingunni út af höfuinni,
rett eptir et)a um þat) levti akkerit) var lacst frá mararbotni,
bar Carolínu inn á póstskipit) Sæljónit) er lá fyrir akkerum
litlu austar á höfninni, og löskutiust af árekstri þeim 5 pláukar
í jitanbyriíngi póstskipsins, en óvilhallir menn, 2 skipherrar
ahrir. sem til þess voru kvaddir af yflrvaldinu eptir tilmælum
Stilhoffs, möttu þessi spjöll á50rdd. þegar St. kom hér næstu
l'ert) sína gaf hann umbot) ötruin niauni at) krefja B. um
þessar skaiabætur, eu til at) lögsækja hann um þær, ef ekki
fengist met) gótiu. þegar uú þat) ekki fekkst af B., var hon-
um stefut fyrir sjórettardóm het í Vík, met) stefnu 24. nóvbr.
1853, en þá var hann búinn at) fá áteiknut) fararskilríki sín
hjá bæjarfógeta til þess at) sigla Iit-I'an tll Spánar. þessa gat
og Birch vii) stefnuvottana, þegar þeir birtu honum stefnuna
s. d. í hýhýlum láuardrottins hans, Siemsens kaupmauns. Dag-
inn eptir féll stefnan í dóm, mætti þá ekkiBirch, eu umbots-
matur Stilhoffs sannati, at) Birch lægijþá enn fyrir akkerum
her á höfuinni, og krafiist því, at) málit) væri tekil) undir
dóm og dæmt eptir málsgögnum hans og rettarkröfum, og svo
gjöríii sjóréttardómarinn (kansellírát) Finsen), því hann áleit,
á þá leit) sem segir í sjóréttardóminum, at) þar sem B. lá þá
enn fyrir akkerum, þá heft)i hann vel mátt mæta sjálfur etia
fá öíirum umbot) til þess fyrir sína hönd, og enn þótt honum
væri birt stefnan í húsum lánardrottius han^ en ekkl úti á
skipi sjálfs har.s, eins og algengast og röttast væri, mætti álíta,
at) B. heftli látiti sér lynda birtíngu stefnunuar og álitií) sig
löglega stefndan at) þessu leytinu, úr því hann ekki hefti
hreift neinni annari athugasemd gegn birtíngunni en þeirri,
,,at) hann væri nú fertbúinn (,,udklareeret“) og vissi því ekki
hvort hann gæti mætt“.
Sjórétturinu áleit því fulla ástætu til at) taka til dóms-
úrslita sjált þrætuefni málsins, og met) því þat) þókti tilhlýtii-
lega sannat), að Sæljónit) hefti betit svo mikil spjöll afþví
sem skipit Carolína rakst á þat, at því svarati, sem hinir þar
til kvöddu óvilhöllu menn höftu metit, þá dæmdi sjóréttur-
inn 5. jan. þ. á. rétt at vera:
at skipherra J. P. Birch skyldi greita póstskipherra
Stilhoff 50 rd. í skatabætnr og 5 rd. í málskostnat.
þessum dómi skaut ’B til yflrdómsins, og var máiit sókt
þar og varit á dönsku, eptir samkomulagi beggja málsparta.
YtlrdómurinB kvat upp í máli þessu — á dönsku — svo bljót-
andi dóm:]
„Met yflrdómsstefnu 18. júlí þ. ár, áfríjar stefnaudinn
skipherra J. P. Birch dómi einum, sem kvetinn er upp fyrir
auka- og sjórétti Reykjavíkur kaupstatar 5. jan. næst á undan
met hverjum dómi áfríjandinn er skyldatur tilat greita hin-
um stefnda póstskipsherra H. Stilhoff 50 rd. sakir spjalla þeirra
er póstskipit Sæljónit vart fyrir 27 maí f. ár af hendi skipi
áfríjandans Carolínu. En þaret stefna sú er hifln stefndi, sem
var sækjandi sakar fyrir auka- sjóréttinum, tók út 24. nóvbr.
f. ár í þessu máli, er birt áfríjandannm í húsum C. F. Siem-
sens í Reykjavík, og þaret þessi statur, enda þótt áfríjandinn
hefti átt þar störfum sinum at gegna, vertur ekki álitinn
jafn hinni lögskiputu birtíngu á heimili hfutateiganda, og
þegar þess er þar at auki gætt, að áfrfjandinn þegar,
átur en stefnau var út tekin, var fertbúinn til útlanda, eptir
því, sem áteiknun bæjarfógetans á leitarbréf eitt, sem sýnt var
hér í dóminum, ber met sér, þá bcr sjóréttardóm þann, sem
yflr áfríjandanu er geuginn 5. jan. þ. ár, því fremur, at dæma
ómerkan, sem áfríjandinn hvorki mætti sjálfur né lét mæta
fyrir sjóréttinum, en þar fóru þó fram, án þess neinn væri
nærstaddur fyrir hönd áfríjanda, ýmsar þær réttarfarsgjörtir,
sem úrslit málsins voru mjög svo undir komin, t. a. m. vitna-
leitslur og eitfesting. Málskostnaturinn fyrir yflrdóminum ber
eptir kringumstætunum at falla nitur“.
„fiví dæmist rétt at vera:“
..Sjóréttardómurinn á ómerkur at vera. Málskostu-
aturinn fyrir yflrdóminum falli nitúr".
5. „Mykjuhaugsmálit gegn D. Thomsen kaupm. í Kevkjavík“.
Met bréfl 8. marz 1854 skipati lögreglustjórinn (bæjar-
fógetinn) 1 Iteykjavík kaupmanni D. Thomsen at flytja í burtu
mykjuhaug þann, er hann hafti borit fram á stakkstæti sjálfs
hans, þá lót er fylgir húseign hans í Reykjavík, og var hon-
uin skipat, at hafa í burtu ailan hanginn fyrir 1. maí 1854,
af því stataróprýti væri at haugnum, og áskiidi lögreglustjór-
inu sér at gjöra frekari rátstöfun hér um, ef þessuyrti ekki