Þjóðólfur - 29.02.1856, Qupperneq 7

— 51
það ætti báðum að verða mestur hagur og'fyrir þeim er
liægast að mæla; óduglegra fólkið mætti heldur brúka hér
við ýmislegt heimahnauk. það ætlum vér verði eðlilegra,
að binda kauphæðina við fiskatalið gainla, heldur en dala-
tal, nema cf það væri Iátið stíga að þvi skapi sem smjör,
tólg og sauðkindur hækka f verði, og væri það samkvæmt
þvi sein við gengst í öðrum lönduin, hvar daglaun hækka
jafnan eptir sem matvara stígur, og liefir opt legW) við
upphlaupi, hafi hússbændur og verksmiðjueigendnr ekki
sinnt þessu í tíina. Búast iná reyndar við, el'málnytubrestur
verður, að kaupafólki yrði ekki eingaungu goldið í smjöri,
heldur að nokkru leyti í peníngum, cn þá ætti penínga-
gjaldið að vera svo mikið, að fyrir það fengjust eins mörg
fiskvirði í smjöri, og um hafði vérið samið. það má nú
ætla, að þeir verði nokkrir og enda inargir, sem ckki geta
komizt hjá nð senda menn eða fara sjálfir < kaupavinnu á
næsta sumri; á þessa menn skorum vér, að þeir fyrifram
í vetur semji um kaupgjald við þá menn, sem þeir hafa í
liyggju að ráðast hjá, einkuni ef þeir væru f Ifúnavatns-
sýslunni; helzt ættu þeir að ráðast hjá þeim, sem á næst-
liðnu sumri ekki vildu taka þiíú í samtökum þeim, sem
minnzt hefir verið á, en láta hina sitja á hakanum, enda
þó þeir byði þeim söinu kjör, sem liinir. það licfir að
undanförnu farið svo margt kaupafólk í Húnavatnssýsluna,
einkum í Svfnadalinn og þar í grennd, að það hefir ekki
ætlað að komast fyrir, og því liafa bændur þar átt hægra
með að skamta þeim kaupgjaldið eptir vild sínni, yfir
hvcrju þó ekki hefir þurft til muna að kvarta, fyr en f
sumar lcið, en þá kastaði lika tólfunum. Kaupafólk ætti
nú í sumar kemur að fara dreifara en fyr, norður f Skaga-
fjarðarsýslu, í Fljótin, — þar hefir mönnum verið vel
goldið, — og víðar, um hana Eyjafjarðar, og jafnvel þíng-
eyjarsýslu, ef mjög inargir færu. A næstliðnu sumri var
kvartað yfir kaupafólkseklu í Borgarfjarðar- og Mýrasýsl-
uin, líka í Arnes- og Bángarvallasýslum; í þessar sýslur
mættu því fara nokkuð fieiri að sumri; það hcfir reyndar
verið sagt að undanförnu, að í sýslum þessum væri lak-
ara katipgjald en í Norðurlandi, en það er líka ólfkur
kostnaöur við fcrðirnar þángað cða norður; kaupamcnn
hafa fæstir neina einn hest til sýslna þessara, þvf kaupið
er opt að haustinu flutt fyrir ekki neitt lieím til þefrra,
eða i næstu kaupstaði, þar liinir þá fara lestaferðir og
stundum sjóveg þángað; auk þessa eyðist miklu minni
tími til kaupavinnuferðanna fram og aptur, heldur en þegar
l'arið er í norðurland.
Vér vonmn nú, að sveitastjórnendur hér syðra gjöri
livað i þeirra valdi stendur með að ráðleggja sveitúngum
sfnum, það er hentast þækti, til að forða þeim kúgun þéirri,
sem hér er kvartað yfir, og að þeir taki til greina hend-
fngar þcssar, að svo miklu leyli sem þeim ber saman við
þeirra efgfn sannfæríngu, og ef Norðlendíngar hætta ekki
þessu fyrirtæki sínu, að þeir þá muni til þeirra, þegar
hingað koma suður til útróðra eða fiskikaupa, svo þeir
uppskeri, eins og þeir sá.
Skrifað á fundi, laugardaginn fyrstan f vetri 1855.
Nokkrir Sunnlendíngar.
Fréttir.
Skip til kaupmanns Svb. Jakobsens kom hér 20. þ. m.
frá Englandi fermt með salt og ekki annað. það skip
sagði, að 28 lesta skip með félagskorn til þeirra kaup-
mannanna hér hafi verið lagt út og siglt fram hjá Hels-
Ingjaeyri 21. f. mán. Kaupmönnum hér er skrifað, að
það korn hafi verið keypt á ll'/2rdl. í Khöfn. þetta skip
er ókomið enn f dag.
Hið áminnzta skip frá Englandi færði fáein ensk blöð,
ýngst 29. f. mán. og 4 blöð af „Berlíngstíðindum" frá
Khöfn. 24. — 29. f. mán. Eptir öllum þessum blöðutn er
það fremur að ráða, að dragast muni til friðarsamnfnga
mcð Hússum og sambandsmönnum; það er að sjá, sem
Frakkar séu livað hneigðastir til friðar, enda rær Austur-
ríki og önnur þýzk veldi að því af alefli, að friður kom-
ist á. Rússakeisari virðist nú og að sínu leyti ekki ófús
á að láta reyna friðarsamnínga, og liefir liann öndverð-
lcga í f. mán. skipað fyrir vopnahló yfir allan herafla sinn
á Krím og í löndúnuin þar umhverfis; það virðist sem
Bretar væri hvað tregastir til friðarsamninga, einkum
Palmerston lávarður, sem nú er æðsti ráðgjafi á Bret-
landi, cn þó var að ráða af hinuin sfðustu blöðum, sem
Bretar ætluðu 'og að láta tilleiðast, og að hæði þeir og
aðrir hinir voldugri stjórnendur hér f Evrópu ætluðu að
senda fulltrúa í þ. mán. á fund til að seinja um algjör-
legan frið, og átti sá fundur að verða annaðhvort i Par-
ísarborg eðaþóheldurf Frakkafurðu (Frankfurt) við Main
á þýzkalandi. Menn töldu því vist, að heldur mundi nú
dragast til friðar, enda var það og heldur farið að sýna
sig á kornverðinu i Danmörku, því eptir „Berl. Tíð“. var
seinast í f. mán. korn selt þar, f Svendborg og víðar,
á 8’/,, 9. og.lítið eitt á 10. rdl. og var það liæðst verð
á rúgi, sem þau blöð geta um. — Af sjálfu strfðinu hefir
ekki spurzt neítt merkilegt síðan uin jól, því á Krfin og
þar f grennd hefir ekkert gjörzt sögulegt; aptur hefir
stríðið verið öllu liarðara og aflciðingameira milli Rússa og
Tyrkja í Litluasíu og löndunum þar fyrir ofan, norður til
Iíákasusfjalla, en_ þjóðflokkar þeir flestir, er þar búa, en
Skemill (Schamy) gamli merkastur höfðíngi þeirra, — hafa
veitt Tyrkjum. Vér höfum fyr getið, að Rússar hiðu á
öndverðum vetri nnkið mannl’all fyrir Tyrkjum við lest-
ínguna Iíars, en þeir settust aptur um þann stað, og
af því hann skorti alla aðflutnínga, þá neyddist uin sfðir
varnarlið Tyrkja, nálægt 16,000, að gefast upp og á náðir
Rússa og sclja þeim f höndur borgina, og er niikið sagt
af liúngursneyð þeirri og öðrum eymdum og þrautum, er
horgarmenn og varnarliðið málti þola, áður þeir gáfust upp.
— Manualát (þaí) heftr í sumar misprentazt hjá oss, aí>
konan sem lézt á Urrilbafossi í Arues-s.: Guíirún, var ekki
Einarsd. heldur Ófeigsdóttir; bóndinn heitir Einar.Ein-
a r s s o n).
26. ágúst f. andaíist húsfrú Valgeríiur þórílar-
dóttir á Steinsholti í Árness. 87 ára, ekkja eptir 2 presta:
sfera Olaf Arnason (bróinr sera Jakobs prófasts í Gaulverjabæ
og þeirra systkina,) og sfera Steffán þorsteinsson, er seinast var
prestur á Stóranúpi; hún var h'eppin yflrsetukona, gestrisiu,
ráþdeildar- og dugnabarkóna. — 27. s. mán. dó merkiskonan
Sigrfþur Jónsdóttir, húsfreyja þorleifs hreppst. Kol-
beinssonar á Eyrarbakka (faþir hennar var Jón rokkasmiiur
Jónsson Amórssonar sýslum. og Guþrúnar Skúladóttur land-
fógeta); hún var virt og ástsæl kona af óllum, er þekktu hana,
og beflr hún og látiþ nafri sitt uppi, meb gjóf þeirri er hún
ásamt manni hennar heðr gefiþ barnaskólanum á Eyrarbakka