Þjóðólfur - 14.07.1860, Blaðsíða 6

- 118 -
þá cr var matin á 2 rd. 48 sk., og var honum dæmt það
endrgjald frá liinum ák»iðu; liérnðsdúmrinn var og stað-
festr að niálskostnaðinum til, og liin ákærðu skylduð að
greiða sóknara og svaramanni við yflrdóminn, Hermanni
Johnssyni og Jóni Guðmundssyni, 5 rd. hvorum þeirra, i
málsfærslulaun.
(Alsent).
— þa& er hvorttveggja, af> Alþíngiítííiindin 1859
eru laung, enda ætlar þaí) ab vería seint ab þau
komist á prent þegar ntína í júníntánubi 1860 —
nærri eptir heilt ár, ekki er lokib prentun þeirra;
sér er hvab? hvaí) er orí)ií> af allri atorku prent-
stjórans sem verib er ab hrósa, og loforbi stipts-
yfirvaidanna í bréfi þeirra 8.jiílf 1859 til Alþíngis,
hvar þau meb ijósum orbum sögbu „ab svo gott
sem öllti öbru verbi prentsmibjan ab vfsa frá sér
meban hún leysi verk þab al' Itendi ab prenta fyrir
Alþíngib", hefir prentsmibjan gjört þetta? því fer
fjærri, hún hefir haft ýmislegt annab á prjónunnm,
sumt hvab mibiúngi gott og nytsamt t. a. m. Ilirbir
0. fl. er ab ósekju mátti vera óprentab þángab til
prentun tíbindanna var lokib, eba hvab þurfti hinn
ribvaxni Islendíngr ab troba sér fram í bága vib
þíngtíbindin? eg held enginn hafi gjört bob eptir
honum, og reyndin muni sanna þab, ab menn láti
sér aægja, í árferbinu sem nú er, ab kaupa 2 tima-
ritin og þykjast gjöra vel geti þeir haldib lífinu í
þeim, þó ekki bæti þeir hinu þribja á sig helmíngi
dýrara, — og mun „fslendíngi" — hversu vel sem
hann er á sig kominn — reynast þetta sannmæli.
J>ab er þó ekki vel skiljanlegt, ab prentstjórinn eigi
nokkurt vald á því ab ónýta orb yfirrábenda prent-
smibjunnar, stiptsyfirvaldanna, mcb hvab prenta eigi;
eins gegnir þab furbu, væri þau nú orbin svo ó-
vönd ab virbíngu sinni, ab þeim liggi þab í léttu
rúmi ab þjóbin og Alþíngib geti, ab verbleikum,
skuidab þau fyrir óhaldinyrbi vib sig, já þettagegnir
furbu, en hitt ekki, ab þjóbin og þíngib átti sinn
rétt fullan tii þess ab Tíbindin væri prentub, og
þab svo fljótt sem varb, bæbi af því ab stiptsyfir-
völdin gáfu fulla von um ab svo yrbi og líka ab
prentunin er borgub ærib dýrt, svo eg ætla ab prent-
smibjan lifi ab nokkru leiti á prentlaunum Alþíngis-
tíbindanna annabhvort ár, og megi þakka fyrir ab
fá ab prenta þau. þab er ekki svo loku fyrir skot-
ib, ab ekki megi fá þau prentub annarstabar, og úr
því menn mega bíba þeirra heilt ár eba lengr, þá
lield eg uppá sama konii ab láta prenta þau er-
lendis og ekki lakara því prentun er þar talsvert
ódýrari en í landsprentsmibjunni okkar; hún er
þó — þegar landib á hana — og ætti jafnan ab
vera skyldugr þénari þjólarinnar og Alþíngisins.
Eg held hún ætti ab fá húsbænda skipti og vera
ekki lengr undir yfirrábum stiptsyfirvaldanna, heldr
komast undir Alþíngib, cr kosib gæti nefnd manna
til ab stjórna henni millum þínga, og líta eptir því
sem prentab er. Prentstjórinn, sem ekki er nema
leigulibi prentsmibjunnar, ætti ekkert um þab ab
sýsla hvab prentab er, heldr einúngis ab vinna ab
verki sínu sem dyggilegast og færa glögga reiknínga
fyrir rábsmensku sinni, al' honum er ekki meira
heiintandi. Meb drætti þeim sem nú hefir orbib á
prentun Alþíngistfbindanna gefst fullt efni til ab at-
huga mál þetta og koma því í þab horl' er betra
kynni sýnast, fullt efni til ab bera málib npp á
næsta Alþíngi; þab sýnist líka óumflýjaulegt, ab
hinn rángláti dráttr prentunarinnar á Tíbindunum
og allr baginn er af hontim leibir fyrir útsölu þeirra
og nytsemi þá er landsinenn geta haft af lestri
þeirra, falli ekki réttlaus; ab minsta kosti væri þess
vel vert, ab nokkub af prentkostnabinum væri látib
ógreitt þángab til Alþíngib hefir matib málavextina
og lagt á þab úrskurb sinn.
Varaþíngmaðr.
— Svar uppá þab sem segir í „fsl." nr. 6, bls.
44 og 45 uin prentun Alþíngistíbindanna 1859.
(Niðrlaj;). StipUyfirvölúin urðu nú engu óliðugri í
snúningunnm fyrir Einar prentara, útaf þcssunt bréfum
Itans, hrldren bvfði inátt vænta, ámcðan hnnn færði ekki
neinar sönnur á kærur sínar; þan senilu forsctanuni i
marzniániiði hvort brélið hans á fætr óðru, og segja meðal
annars: „að iauslega liali heyrzt", og „að getgátur
sé uni það“, að prentnn Tlðindann liafi seinkazt fyrir það
að stað;ð liafi á próförkunum; — af þcssu niá sjá aft
prentarinn liefir aldrei borið sig upp uni þetta fyrir stipts-
yfirvöldunum fyrcn i marzinánuði, eptir það eg sem for-
seti lial'ði borið mig upp, með rökum, yfir þvi hvað seint
gengi. það vildi nú svo til, að þegar Einar prentari i
einn af þessum brélum, 17. mari þ. á., bar sig upp undan
slæmu handriti, komniuleysi o. fl., en sannaði þó ekki
sögu sina að neinu, heldren endranær, þá stóð á »3. órk
Tíðindanna; í framanverðri örkinni cr nefndarálitið í fjár-
kláðamálinu, hreinskrifað uieð bczlu rithöud og glöggnstu,
og cins voru ræðurnar cr komu á eptir (inest cptir Dr.
Iljaltalin og II. Kr. Friðriksson) með góðri rithönd innan-
þings skrifarauna og lilið sem ekkert leiðrétlar cða út-
strikað í þeini; undan þcssum handritum bar nu Einar
sig upp við yfirvöldin, en furðaðist, sem von var, að scnda
þau sjáir til sannindamei kis; en þegar stiptsyfirvöldin létu
Einar samt hala sig til að gegna þessu svona og rituðn
forscta um það, þá sendi cg þeim handritið, til sanninda
merkis um, hve ástæðulausar og ósnnnar að væri þessar
kærur hans, og sendi eg jafnlramt fyrstu prólörkina af
þessari 83. örk, leiðrétta, til þcss nð læra sönnur á hvcrnig
Einar slæði f skiluni að sfnu leiti, vegna prentsmiðjunn-
ar, þvf þessi örk er svo herfilcga illa sett og hirðulaus-
lcga, og illa prentuð, að engi skal geta álitið það forsvar-