Þjóðólfur - 09.06.1864, Blaðsíða 5

— 117
*>k., og loksins til a.'b groilla alian af málinu löglega leiíiandi
kostnaí)".
„AÍ> vísu hefir hin ákærl&a, er skotiíi hoflr máli sínn fyrir
yflrdóminn, boriíl fyrir sig, ab hún haft átt 2 rd. eptir af
kaupi síuu hjá húsbúnda sírmm, erhún stal spesíunni frá, on
þn svo hefþi verií), getr þa!& atri'&i þó ekkl rettlætt túku
hennar eí)a þegií) hana tindan hugmyndinni um þjúfnab, eptir
hinum gildandi lógiiin".
„þiar eí) nú hin dóinfelda er komin á lúgaldr í saka-
tnálum, og heör aldrei áí>r veriís dæmd fyrir þjófnaí), verl&r
hún dæmast eptir 1. gr. í tilsk. li. apr. 1840, og viríiist
hegníngin hæfllega metin, eptir hinum upplýstu málavnxtum
og samkv. tilsk. 24. janúar 1838 af undirdómaranum, til 10
vandarhagga refsíngar; og ber því aí> sta%festa undirröttar-
dóminn, bæí)i livaS hegníuguna og eins endrgjald hiirs stolna
og málskostnaí) snertir. Svo ber og hinni dómfeldu ab borga
sóknara og svaramanni viþ yflrdóminn, hvorum fyrir sig 5 rd.
AÍ> því leyti sem sóknari vib yflrdóminn heflr, um lei'ö og
liann heflr tokií) fram, aþ hin áka'riia hafl okki álitib, ab brot
hennar varíaþi líkamlegri hogníngn.bætt vií) or%nm millum sviga
og efninu óviþkomandi, sem skilizt geta þannig, aí) hann meþ
þeim vili gefa í skyn, aí> rfcttrinn taki of lint á ófrjálsri túku, er
nemrlitlu verþi, og sem því ern stúíiu hans ósæmandi, þá flnnr
rettrinn fulla ástæilu til aí) taka þonna skeytíngarlausa rithátt af
sóknarans hálfu'mei) berum orílum fram, án þess þó aíi hann
flnni fulla nauíisyn til aí) láta þetta varba hann sektum í þetta
skipti. Ab ólfcru leyti heflr málslærslan hér vií) röttinu verií)
lúgleg, og rekstr og vúrn þess í héraþi verií) vítalaus".
„Jjví dæmist ri'tt ab vera“ :
„Undirréttarins dómr á óraskaþr aí) standa; sóknara og svara-
manni vií) yflrdóminn, málaflutningsmúnnunum Jóni Guo-
mundssyni og Páli MelstoÍ) borgi hin dómfelda 5 rd. hvorum
fyrir sig. Hii) ídæmda iþgjald ai) lúka innan 8 vikna frá
lúgbirting dóms þessa og dóminum ai> iiiiru leyti ai) fullnægja
undir aiífiir ai) lúgum“.
— Útlendar frettir, dags. í Kaupmannahöfti
26. Maí 1864.
Eg skildi við Dani síðast í lok Marzmánaðar
1) Sækjandi þessa lilla þjófnabarmáls fyrir yflrdómi var
málaflntníiigsmaÍJr Jón Guiinundsson, og voru oil) þau „milli
6>iga* og sá hiiin „skeytíngarlausi ritháttr" hans, er hann fær
hér opinberar ávítur fyrir hjá hinum konúnglega yflrdómi, svo
vaxnar, ai) jafnframt og stefnuvottarnir í héraÍii vottullu á
dómsgjúrilirnar, ai) þeir hefiii birt dómina hinui ákærim, og
ai> hún vildi skjóta súk sinni fyrir æiira dóm, geta þeir bæi)i
þess þar í vottorÍiiiiu — en þess var aldrei fyr getii) í ri'tt-
arprófunum, — aÍ) Sigrborg þæktist hafa átt inni 2 rd. af
kaupi sinu, og aÍ) þess vegna væri hún fús á ai) greiila litla fjár-
sekt fyr;r þaþ afbrot lienuar, er hún tók spesíuna. — Getr
inálaflntm'ngSmaþrjnn þessarar skolíunar hinnar ákæriu á mis-
broti sínu, 0g fer hanu um þai) þessum ori)um:
„Un þah er fyrst, aii hún (hin ákæriia) hyggr, ai) þotta
„smáhnnpl Sjtt eþr hviiiska eigi geti varilai) nema lítilfjúr-
„legri fjársekt" (_ flýgr fiskisagan! —), en hana
„kveiist hún fús á aí) láta“, o. s. frv.
parna eru koniin þessi „vii) bættu ori) milli sviga“, sem yflr-
dómrinn heflr alitii) of uærgaungul — og þessi „ritmáti",
®r í dómnum segir ai) sé „stúiu“ málafltitnlugsmannsiiis „ó-
sæmandi“. Ritst
við Dybböl; síðan befir, eins og þér nú munuð
hafa heyrt, mikið borið til tíðinda, og hag þeirra
farið mjög hnignnndi; er nú ráði þeirra komið í
mikið óefni, sem bágt er að vita, hvernig þeim
muni reiða útúr.
Umsátrin við Dybbölsvirkin hófust, sem eggat
um, í miðjum Marz hérumbil, og stóðu yfir fullan
mánuð. Eg fer stutt yfir þá sögu, en hraða mér
að endalokunum. Skothríðin frá Broager var í
fyrstu ekki svo skæð, að Danir gæti ekki á nótt-
unni dittað við það, sem á daginn var skotið niðr.
En um mánaðarlokin náðu Preussar feslu í Avn-
bjerg, sem kallað er, sem liggr fyrir miðjum skot-
virkjum Dana, og nú varð skothríðin skæðari og
nú tóku Preussar að grafa hlaupagrafir innað virkj-
unum, og stóðu margar þúsundir manna að því á
nóttunni. En hlaupagrafir eru breiðar djúpar graf-
ir, sem umsátrsherinn grefr inn sem næst undir
virkin, til að Iáta áhlaupsherinn skipast þar fyrir
og gánga eptir þeim sem gaungum sem lengstað
verðr innað virkjunum. Hérumbil þann 8. April
byrjaði skothríðin hin ákafasta og hélzt við bæði
dag og nótt. Skutu Preussar sprengikúlum inní
virkin bæði frá Droager og frá binum nýju virkj-
um sínum, og á méiren 6000 álna færi, og stund-
um svo ótt, að talið var um 500—600 skot á
stundunni; var nú hvergi friðarstaðr inni, meðan
skothríðin dnndi, en Danir gátu varla skotið nokkru
skoti á móti, því byssur þeirra dróu ekki svo lángt
sem hinna og jafnharðan, sem einn byssukjaptr
sást hjá þeim, þá dundu skot liinna óðar á og
hæfðu svo öll, að hún varóðar skotin af stokkum.
Á Sönderborg, sem liggr við þann brúarsporðinn,
sem á eynni er, skutu Preussar með eldkúlum og
kviknaði þar eldr, og brann ekki litill hluti bæar-
ins til kaldra kola. I Sönderborg höfðu Danir
hvild og hæli, þegar þeir skiptust um í virkin, en
nú var eins og haglkorni væri niðrsáð bak við
virkin á brúnum, sem yfir sundið liggja og jörðin
öll uppurin af kúlum, en járnbrotin af þeim lágu
eins og hrannir á jörðunni. Skolbyrgi Dana í
virkjunum, sem þeir höfðu eitt hæli að skríða inní,
voru ónóg og ekki skotheld fyrir þessum óttalegu
skotum. Skothúsin voru hvelfd og úr »peton«,
sem kallað cr, lJ/a álnar á þykt, og er eins fast
og steinn, en þar á ofan 3 álna þykk mold. En
þetta stóðst ekki fyrir sprengikúlum fjóðverja, sem,
þó þeim væri skotið opt á meiren 6000 álna færi
eðr yfir hálfrar mílu, þá ristu þau djúpar sprúngur
í byrgin, og gengu í gegn. fessar kúlur (Grana-
ter) eru 20—50 punda að þýngd, cins og flaska í