Þjóðólfur - 12.09.1864, Síða 4

180 —
lega rýmkaðr með hinum nýu kosníngarlögum 6.
Jan. 1857, að um það þarf engum orðum að fara.
Eptir því sem vér höfum sannspurt, hafanokkrir
kjörstjórar afráðið nú þegar, t. d. í Barðastrandar-
og Borgarfjarðarsýslu, að ákveða þar ekki kjörþíng
fyren að vori komanda, milli vertíðarloka og far-
daga, af því þarkvað eigi hafa orðiðkomið við að
hafa allar kjörskrár svo snemmbúnar og algjörðar,
að kjörþíngin gæti orðið svo öndverðlega í haust,
að þau mætti verða á hentugum tíma fyrir kjós-
endrna. Úr því nú svo er komið í sumum kjör-
dæmum, að þar verðr hvort eð er að bregða útaf
ákvörðunum laganna, þ. e. September-kosníngun-
um, eða sem öndverðast í Október, þá er auðsætt,
að þau afbrigðin eru miklu eðlilegri og réttari, er
gjöra sem flestum kjósendunum kost á að neyta
réttar síns eptir sem áðr, heldren liin, er útiloka
kjósendrna frá því og meina þeim það nema með
afarkostum; en svona fer þó í hverju því kjör-
dæmi, þarsem kjörþíngin verða ekki fyren um
síðari hluta Októbermánaðar eðr seinna á vetrinum.
Vér leyfum oss, vegna alls almenníngs aðleiða
eindregið athygli bæði kjörstjóranna og amtmanna
að þessu atriði, og hvort ekki er full nauðsyn til
að amtmennirnir legði nú þegar fyrir alla sýslu-
menn, með almennu umburðarbréfi, að hvar sem
kjörþíngið geti eigi verið um garð gengið fyrir 9.
Okt. þ. árs, þar skuli því algjörlega frestað til næst-
komandi vors, til síðari helftar Maímánaðar 1865.
Spurníng. (Aílsend).
— „pjóí)61fr“ og „Is'leTidíi)gr“ hafa stúngil) npp á þíng-
mónnnm í hverja sýsln; margt af því fer optir, þaí> sannast,
altend í Arnes- og Skagafjaríiarsýsln. J>á dettr mór nú í hng
at) spyrja: hverja ætlit) þií) konúnginum? þrír ern sjálf-
sagðir: biskupinn, prúfessorinn, laudlæknirinn. En þá vantar
hann aþra þrjá, hverir skulu þar? Heimskr maþr gefr skjótan
úrskurí), fyrst er A r n i laudfógeti, þá S m i th sýslum. í Norþr-
múlas., og hinri þrií)i annaþhvort sýslum. Arni Gíslason
eþa sýslum. Herm Jónsson; Smith talar íslenzku eins og
hver okkar, og allir eru þeir heiþvirþir dugandis embættismenn.
— Mannnlát og slysfarir. 15. Júlí 1863 and-
aðist að Minna-Iínaranesi á Vatnleysuströnd merk-
isbóndinn Oísli Gíslcison, 69 ára gamall. Hann
var fæddr ár 1794 að Illíð á Álptanesi og lifa þar
í sveit flestir ættíngjar hans. En árið 1828, 30.
Desember, giptist hann ekkjunni íngibjörgu Sig-
urðardóttur á Minna-Iínaranesi (alsystur Sigurðar
stúdents Sivertsens á Stóra-Hrauni við Eyrarbakka),
og bjó þar síðan til dauðadags með þessari konu
sinni, sem nú í hárri elli annað sinn er orðin
ekkja. Með henni átti hann eitt efnilegt barn,
sem dó vofeiflega í æsku. Einn son átti hann og
sem nú býr á Minna-Knararnesi. Hreppstjóri var
Gísli heitinn í Vatnsleysustrandarhreppi samfleytt í
10 ár. »Hann var einstakr maðr að ráðvendni og
stillíngu og svo orðvar og fámálugr, að lengi mun
í minnum haft. Skynsamr var hann og vel að sér,
stakr iðjumaðr og hinn mesti og liprasti sjósókn-
ari og fiskimaðr til síðustu ára. Hann sýndi yfir
höfuð í öllu lífi sínu, að hann hafði tekið sér þá
föstu reglu, að koma sem óvíðast við og hvergi
að óþörfu, til þess því betr að geta leyst af hendi
verk sinnar köllunar. Hann var friðsamr og góðr
maki, og reyndist sem góðr faðir stjúpbörnum sín-
um eins og syni sínum«. — 6. dag Marzmán. f.
á. (1863) andaðist að Máfahlíð í Snæfellsnessýslu
merkisbóndinn Ólafr Biarnas., Bogasonar í Ilrapps-
ey, fæddr á Brimilsvöllum 1794, og þar uppaiinn
unz hann, 23 ára, fór suðr i Kolbeinsstaðabrepp í
Mýrasýslu, hvar hann kvongaðist ári síðar og bjó
á ýmsum stö.ðum, þángað til vorið 1856 að hann
flutti að Máfahlíð, þar hann bjó til dauðadags. »Ó-
lafr sál. Bjarnason var í öllum greinum sómi stéttar
sinnar og prýði sveitarfélags síns, því hann var
guðhræddr og siðprúðr, hjartagóðr, hreinskiiinn,
þýðr í umgengni og hjálparfús nauðstöddum ; hann
var fjörmaðr mikill og glaðlyndr, hinn mesti gest-
risnismaðr og manna beztr og viðfeldnastr heima
að hitta, eins og hann hversdagslega var hinn hý-
býlaprúðasti; hann var maðr vel að séroggreindr
og unni vísindum og fróðleik, en þþ búsýslumaðr
og búhöldr góðr. I hjónabandi lifði hann með
sinni eptirlifandi konu í 45 ár; var sambúð þeirra
hin bezta; 4 barna varð þoim hjónum auðið og
lifa 2 þeirra. Lengi mun Ólafs sál. að góðu verða
getið af öllum þeim, er þektu hann og vandskipað
það skarð, sem orðiðervið fráfall hansa1. — Er-
lendr Bergsson bóndi á Gröf í Grímsnesi, er drukkn-
aði í Brúará 19. Marz f. á. (sbr. 15. ár þjóðólfs
143. bls.), var fæddr þar að Gröf, 8. Febr. 1802,
og hafði því allan aldr sinn alið þar á sama bæ.
Hann kvongaðist á 22. ári Guðleifu Jónsdótt-
ur (Jónssonar frá lljálmstöðum í Laugardal) og
andaðist hún 9. Júlí þ. árs 62 ára að aldri, eptir
40 ára ástríka sambúð, og var hún »sómiog stytta
stéttar sinnar og sannkölluð fyrirmynd annara, jafnt
að ráðdeild og dugnáði, guðhræðslu og góðum sið-
um«. þeim hjónum varð samtals 15 barna auðið,
1) Til íifsiikunar því, hvat) lengi heflr dregizt, aí) geta frá-
falls þessa merkismanns skal þess getiþ, af) ættmenn hans
hofþa í hyggju, ab láta birtast á prenti erflljóí) eptir hann og
þar meí> fylgjandi æfiágrip, eflaust fullkomnara eu hiír er kostr,
eiula mun því þá ekki á sínum tíma of aukib fyrir línum
þessum. Höf.