Þjóðólfur - 12.09.1864, Blaðsíða 5

— 181
lifa 10 þeirra og öll hin mannvænlegustu; eitt
þeirra er Erlendr lireppstjóri á Breiðabólstöðum á
Álptanesi. — í Maímán. f. á. (1863) deyði að
heimili sínu í kauptúninu Ballum í Slésvík kaup-
maðrinn Christian Lemann Gram, rúmt 50 ára
að aldri; þykir rétt að geta hér láts hans, því hann
hafði rekið lausakaupmanns verzlun hér á landi
um rúm 30 ár í samfellu, bæði sunnanlands og
vestanlands, og reyndist jafnan hinn áreiðanlegasti
kaupmaðr í öllum viðskiptum og liinn vinsælasti. —
1. dag Okt. f. á. andaðist að Geirakoti í Fróðár-
sókn bóndinn Ólafr Nikulásson, 67 ára gamall, er
lengi bjó að Fróðá og var um tíma breppstjóri í
Neshrepp innan Ennis, »vandaðr dánumaðr, öllum
er hann þektu að góðu kunnr, ekki að eins sveit-
arfélagi sínu, er hann allan sinn aldr hafði heið-
arlega styrkt, heldr og fjölda manna utan héraðs,
er notið hafa hans frábæru gestrisni og greiða
meðan hann bjó að Fróðá, sem er i þjóðgötu, og
liús hans stóðu jafnan öllum opin. J»ví miðr skortir
hér helztu æfiatriði þessa heiðursverða manns. —
I öndverðum Okt. f. á., Lárus, bóndi í Mörtúngu
á Síðu, Stefánsson stúdents á Selkoli undir Eya-
fjöllum, Ólafssonar gullsmiðs í Selkoti Jónssonar,
ísleifssonar; en kona Ólafs í Selkoti og móðir Ste-
fáns stúdenls var Guðlaug Stefánsdótlir Einarssonar
prests að Laufási og Jórunar Steinsdóttur biskups
Jónssonar á Ilólum, og var sira Stefán seinni maðr
hennar. Lárus heitinn var að eins 49 ára að aldri,
dugnaðarmaðr og heiðrvirðr í alla staði; hann
kvongaðist Ragnhildi Einarsdóttur hreppstjóra Ein-
arssonar á Mörtúngu og Guðrúnar Oddsdóttur, og
er Ragnhildr dáin fyrir nokkuð mörgum árum;
þau eiga 5 börn á lífl. — 16. s. mán., Jón Jóns-
son, bóndi á Heiðarseli eðr Norðr-IIeiði á Siðu,
Jónssonar (*J- 1835) í Illíð í Skaptáríúngu, Jóns-
sonar í Arnardrángi, Jónssonar bónda í Eystri-Dal
Eyólfssonar; en móðir Jóns í lleiðarseli er Ragn-
hildr Gísladóttir þorsteinssonar kóngsjarðalénshald-
ara á Geirlandi, Salómonssonar; hún lifir enn og
komin hátt á níræðisaldr. Jón í Ileiðarseli var var 61
árs, fæddr 1802, og var hann mesti dugnaðar-og
sómamaðr með allt. Ilann kvongaðist 1823 Ólöfu
Sveinsdóttur Steingrímssonar í Skál, bróðursira Jóns
i Hruna. þeim Jóni varð 12 barna auðið, lifa enn 7
þeirra öll uppkomin og mannvænleg. — 17. Okt.
f. árs andaðist merkisbóndinn Jón Sigurðsson að
Lækjamóti í Yíðidal, rúmra 55 ára að aldri, fæddr
13. Október 1803, foreldrar hans voru Sigurðr sál.
þórarinsson, er lengi bjó að Yaldarási ( sömu sveit
og Málfríðr Jónsdóltir Pálssonar frá Hvammi í
Vatnsdal. Árið 1831 giptist Jón sál. Sigurðsson
eptirlifandi konu sinni Steinvöru Skúladóttur stú-
dents þórðarsonar að Stóruborg og Kristínar Jóns-
dóttur Pálssonar frá Hvammi, og reisti bú að
Stóruborg sama ár, en fluttist að eignarjörð sinni
Lækjamóti vorið 1833, hvar hann síðan bjó til
dauðadags og bælti og prýddi þessa jörð sína að
húsum, túnasiéttun og girðíngum. Með konu sinni
eignaðist hann 11 börn, dóu 7 þeirra úng, en 4
lifa, 2 gipt og 2 ógipt, öll mannvænleg. Jón sál.
var tvisvar hreppstjóri í Víðidal, en varð að sleppa
hreppstjórn í seinna sinni vegna heilsulasleika;
sigldi hann þá til Kaupmannahafnar til að leita sér
læknínga, og kom út aptr ári síðar; hafði hann
góða heilsu nokkur ár eptir það, en fór þá að
kenna sama meins aptr, sem loks leiddi hann til
bana. Jón sál. var fjör- og þrekmaðr, glaðlyndr
og skemtinn, en þó stiltr, ástríkr og umhyggju-
samr ektamaki og faðir, vinsæll og velmetinn, gest-
risinn og hjálpfús, er hans var leitað og einhvers
þurfti við, og vildi frama og sóma sveitar sinnar,
enda var hann ráðdeildar og auðnumaðr og talinn
meðal beztu búmanna í Ilúnavatnssýslu. — 20.
dag Októbermán. f. á. andaðist á Öndverðarnesi í
Ingjaldshólssókn bóndinn Gísli Einarsson á 74.
aldrsári. Hann var ættaðr af Suðrlandi og þar
uppalinn, en mun hafa búið allan sinn búskap á
Yestrlandi, fvrst í Mýrasýslu, því næst í Breiðuvík
og síðast á Öndverðarnesi í 27 ár; sú jörð var í
eyði, er hann kom þángað. »Gísli heitinn var í
mörgum greinum merkr maðr; með dugnaði, spar-
semi og reglusemi hafði hann komizt svo áfram,
að hann, þótt hann í fyrstu væri bláfátækr, á síð-
ari búskaparárum sínum var orðinn auðmaðr, eptir
því sem hér er kallað. Af náttúrunni var hann
gæddr góðum gáfum og greind á mörgum hlut-
um; hann þótti bera gott skyn á lækm'ngar og
hepnuðust þær opt vel. Ilann var maðr tryggr
og vinfastr, umhyggjusamr fyrir velferð, ekki að
eins þeirra, serri honum voru nánastir, konu og
barna, heldr og nágranna sinna, sem hann styrkti
með mörgu móti og hvatti ávalt til iðju og atorku.
Öndverðarnes hefir og borið þess Ijósan vott, hvað
dugnaðr og reglusemi megnar til góðs, því meðan
Gísli var uppi, leiðst þar ekki hinn mikli ómensku-
lifnaðr, sem tíðkast í sumum öðrum veiðistöðum,
enda hafa þurrabúðarmenn á Öndverðarnesi jafnan
verið sjálfum sér bjargandi framar en aðrir þurra-
búðarmenn hér við sjóinn (undir Jökli). Gísli sál.
var eingiptr og lifði í hjónabandi í 46 ár; eign-
uðust þau hjón 13börn, hvar af að eins 41ifa«.—