Þjóðólfur - 29.10.1866, Blaðsíða 2

liéraðslæknir, formaðr fulltrúanna; Brynj. Oddson
bókbindari, varaform.; Lárus A. Snorrason verzl-
unarstjóri, einnig í byggíngarnefnd; V. T. Tostrup
verzlunarst.; Guðbjartr Jónsson hafnsögum., einn-
ig í byggíngarnefnd. En í byggíngarnefndina sjálfa
auk þeirra er nú var getið úr flokki fulitrúanna :
Porvarðr Þórðarson snikkari, og Jón Kr. Arn-
grímsson járnsmiðr; bæargjaldkeri M. P. Eus
verzlunarstjóri; endrskoðunarmaðr reiknínganna
Asgeir Asgeirsen kaupmaðr.
— Bæarbruni. (Eptir bréfl frá sira Páli Sigur¥>ssyni í
Miíldal). „Núttina milli 17. og 18. f. mán. brann upp til
kaldra kola bærinn aíi Bemúílstöi&um í Eaugardal, me% öllum
bæarhilsum: eldhdsi, búri, baíistofu og bæardyrum; hafíii
eldrinn snemma um nóttina kviknafc í eldhúsinu í viíii er
inn hafti verií) borinn til brennslu. En þar eí> gangnafólk allt
var einmitt Jjessa nótt burt af heimiiinu og í rettum og ekki
heima nema kvennfólk og bórn, sem ekki vöknufiu, fyren allt
logafi, og komust mef) naumindum ótnm glugga, varf) engu
bjargaf), hvorki rúmfötum íverufötum eba óbru, og fólkib
komst út hálfnakif). Af> eins nábist nokkulf) af mat úr búr-
inu þó skemdr væri,
— Úr bréfl frá rosknum og merkum embættis-
manni í Múlasýslum dags. 25. Ágúst 1866.
— — ,,J>af) held og flestnm hafl fundizt, ati afdrif fjár-
liagsmálsins á Alþíngi hafl ekki getab orbif) verri ef>a vit-
lausari en þau urftu. En þetta er eflilegt", — — —
,,J>aí) liggja nú 2 velferfarmál landsins fyrir sjónom —
þetta fjárhagsmá); hitt er fj árk 1 áf) am ál if>, sem nú í svo
mörg ár er búií) af> skafta landif) um mörg huridruf) 1000 rd.
Jiossi klátii fer afi eins og sá fyrri, aí> læfast hægt, dregr
vitríugana á tálar og fer svo hlægjandi leitar sinnar; hann
veit af) þaf) er ómögulegt á Íslandi, ab koma lækningum vif)
mef) nokknrri trjggíngu, því ætíf) fást nógir fantar og svik-
arar og trassar af) spilla góf)nm vilja þeirra sem hlýba vilja.
Fjárklábi á íslandi heflr víst aldrei ábr komizt í siíkt gengi ef>r
tignarsæti sem nú, þar sem hann er verndatr innan iagauna
vebanda, eiuasta til af) halda honum vif) og breita harin sem
bezt út“, — — — „Jiafl heflr verif) og er rneiníng mín, af)
á kláfannm vinnist aldrei mef) neinu, nema hnífnum, og þar
mun reyndin á verba“. —
— Niðrshurðar samtökin bér syðra virðast nú
komin í almennara og fastara liorf; enska verzl-
anin og E. Siemsen halda áfram að taka slátrfé
með sömn kjörum eins eptir að póstskip er nú
farið, og eigi er annað að ráða af binum síðustu
fregnum, en að það sé orðið fullum og föstum sam-
tökum bundið á héraðafundum nálega með öllum
búendum frá Kollafjarðarbotni og það austreptir,
að því sem jþíngvallavatn, Sogið og Ölfusá ræðr,
að farga öllu fé sínu og gjöruppræta allan þenna
sjúka og grunaða fjárstofn sinn nú fyrir Jól
eða sjálfsagt fyrir árslokin. f>essu er komið nokk-
uð lengra og talsvert lengra beldren lil munns-
veðrs og ráðagerða á fundum. Almenníngr á
þessu niðrskurðarsvæði er búinn að farga sem
næst öllu geldfe sínu, geldám og sauðum, og meiri
hluta lambanna. jþessa ættu þeir menn vel að
gæta, sem eru að vísu sjálfir einlægir við kolann,
cn þykir þó sem ekkert verði ágengt, af því þeir
b'kjt og Tómas, eigi vilja trúa fyren þeir taki á,
eigi trúa því, að niðrskurðr verði fyren þeir sjá í
blóðugan strjúpinn eðr bafa fulla vissu fyrir að af
sé höfuðið af síðustu rollunni hjá þessum eðr
hinum búanda. f>að er svo eðlilegt og hyggilegt
sem framast getr orðið, að menn hagi svo niðr-
skurðinum, að hann verði sem skaðminstr hverjum
einum; að bæði láti menn kvíær fitna og braggast
og ullina vaxa allt svo lengi þess er kostr í góðri
tíð, en það er fram á Jólaföstu eða jafnvel lil
Jóla og ársloka, ef sama tíð héldist; og eins er
það eðlilegt og hyggilegt, að menn vili gjöra sér
skurðinn sem drjúgastan til frálags og heimilis-
nota, með því að skera ásauð sinn svona smám-
saman eptir því sem komizt verðr hægast yfir og
| drjúgast verðr í heimilinu.
f>að eru nú eigi taldir nema einir 3 menn á
[ öllu niðrskurðarsvæðinu erhafi, ef eigi alveg stað-
j ráðið að láta óskorið, þá samt alls ekki vilja undir-
gángast niðrskurð við sveitúnga sína og nærsveit-
ir. það eru þeir Guðni bóndi Guðnason á Keld-
um, Ilalldór Friðriksson skólakennari (bóndinn á
Rcynisvatni, þar sem Ilaildór befir baft sumar-
gaungu fyrir fé sitt, befir afráðið niðrskurð), og
Vilhjálmr Kr. llákonarson í Kirkjuvogi; þar eru
hinir Hafnamenn allir, þar sem liann er, það veit
hver maðr1. Vér getum vel skilið, að þar sem
I jafn blindaðr, stokkhálsaðr og ótrauðr læknínga-
postuli á í hluteins ogH.Kr.Fr. hefir jafnanverið, þá
sé honum nú helzt til nóg boðið með niðrskurð-
ar atferli þessum, því að hér á kláðasvæðinu eru
allir þeir er liafa tii þessa verið ótrauðastir og
fastastir við lækníngarnar, þeir mcnn er eigi voru
lækníngamenn af eintómri fordild eða fyrir hags-
muna og kjaptalofs sakir, hcldr af því að þeim
tókst sjálfum að allækna sitt fé og það aptr og
aptr, þeir eru nú orðnir eindregnastir niðrskurð-
ármenn, eins og kom Ijóslega fram á Reykjavíkr-
fundinum 29. f. mán., og vér þar að auki getum
sannað með bréfum frá ýmsum heiðrsmönnum úr
þeim flokki sem ekki komu á fundinn. Og livað
kemr til? af því reynslan er búin að sannfæra
1) Allt til þessa heflr Gutmundr bóndi Eiuarsson i Mib-
dal, sem er láiigfjárríkasti matrinn her sybra, næst Vilhjálmi,
verif talinu tvíbentr mef ab skora, en at kveldi 25 þ. mán.
afreti hann algjört og fastbatt þaf at skera nibr allt sitt íe.