Þjóðólfur - 11.12.1866, Qupperneq 3

»að fara út um þúfur. Segi nokkur læknir við
"sjúklínginn, drcktu mjólk svo mikla sem þú vilt
«og þegar þú vilt, þá er öllu spillt og eigi von
»að vel fari«.
l)r. Karell talar um vmisleg tilfelli, sem geti
að borið á meðan á mjólkrlækníngunni stendr, og
þarámeðal telr hann liarðlífi sem komi af því að
svo lítill úrgángr sé úr mjólkrfæðunni. þetta á-
lítr bann í sjálfu sér gott merki, en játar þó, að
úr því þurfi að ráða ef brögð sé að, en þetta vill
bann annaðhvort láta gjöra með stólpípum af volgu
vatni, eða uieð því að taka linolíu eða rhabarbara-
dupt, og segir hann sem satt er, að þó þetta
komi opt fyrir, þá hafi mjóikrlækningin það góða
við sig að hún bráðum eyði allri uppþembu og
vindum í maganum og þörmunum. Opt fer harð-
lífið eptir mjólkina, segirhann, efmenn að morgni
dags drekki katfe. Ilann álitr þarámóti mjólkr-
læknínguna sem óbrigðult meðal við niðrgángi,
nema því að eins að liann komi af sárum í þörm-
unum. |>að kvað stundum bera við, eptir því sem
Dr. Karell segir, að þegar sjúklingr er kominn
svo lángt að hann drekkr 10 til 12 glös af mjólk
á hverjum degi, þá koma öll hin sömu sjúkdóms-
einkenni sem voru í byrjuninni, en þá þurfi menn
eigi annað en byrja að nýu með að gefa mjólk-
ina í smáskömtum.
I)r. Keller segir, að hann álítr mjólkrlækníng-
una eiga vel við (taugaveikinni, og skýrskotar í þessu
tilliti tilDrllehm {fíehms) embættisbróðrs síns, sem
árið 1854 meðhöndlaði fjölda af taugaveikum í
I’olen og Lithauen, hvar honum reyndist mjólkr-
lækníngin mjög farsæl; liann tekr enn fremr fram,
að þegar hann hafi verið á ferð með keisara Ni-
hulási austr á lVússlandi, þá hafi læknir nokkur
Dr Weðs sagt sér, að lifrar- og miltis-sjúkdómar,
er þar voru mjög svo almennir, eptir undangáng-
andi köldusóttir í því rússneska riddaraliði, þá hafi
sér ekki gengið eins vel að læknaþetta með neinu
eins og með mjólkrlækníngum viðhöfðuin á þann
hátt, sem áðr er um getið. J>egar menn við hafa
mjólkrlækníngar, segir Karell, á þann hátt sem
áðr er sagt, þá heyrir maðr eigi sjúklíngana kvarta
um þorsta eða sult, jafnvel þó þeim hvervetna í
byrjuninni finnist sér vera skamtað heldr lítið.
Gefi menn þarámóti sjúklíngum sem liggja ærið
veikir, í stað 4 lítilla ölglasa, 4 stóra bolla af
undanrenníngu um daginn, þá mega menn búast
við því, að þeir geta eigi melt svo mikið ogmissa
svo strax alla tiltrú á slíkum lækníngum. Læknir
þessi virðist alls eigi að halda með því, að mcnn gefi
nokkra aðra fæðu enn eintóma mjólk, meðan hún
er við höíð, því hann segir, að þegar hann gaf
kjötsúpú, fint brauð eða annað því nm líkt með
mjólkinni, hafi sér aldrei gengið eins vel og þá,
er hann hélt sér til mjólkrinnar alleina.
Loksins getr Dr. Karell um mótbárur þær, er
sjúklingar vanalega hafi móti mjólkrlækníngunum,
og fer þar um svolátandi orðum: »J>egar sjúk-
»língi, sem reynt hefir ýmisleg meðöl, er ráðið
»til að brúka mjólkrlækníngu, þáhugsihann vana-
»lega á þenna hátt: »Eg er nú búinn að reyna
»»allt og ekkert hefir hjálpað; þetta er víst gjört
»»mér til fróunar««. Sumir segja: »eg þoli eigi
»»mjólk, mér býðr við henni. Ilvað ælli eg geti
»»lifað á þessu? hvað ætlí þetta hjálpi mér þar
»»semengi meðöl hafahjálpað?*« Eg svara þessu
»með því (segir Dr. Karell) »þér hafið aldrei við
»haft mjólkina réttilega; þið þurfið ekki að óttast
»að þið deyið af húngri þó þið njótið einkis nema
»mjólkrinnar. Mjólkin innibindr allt sem líkaminn
»þarf til viðrhalds síns, og er hún létt til melt-
»íngar sé hún réttilega við höfð, eg hefi reynsl-
»una fyrir mér í því, að hún hjálpar opt þar sem
»ekkert annað hefir hjálpað«.
J>á er nú talið hið helzta, er menn allt til
þessa vita um mjólkrlækníngar og eru þeir 3 lækn-
ar, er hér eru tilfærðir »sumsé l*rof. Niemeyer,
Dr. Karell og Dr. Chambers einhverir hinir merk-
ustu læknar sem uppi eru á vorum dögum, og
hafa allir alment orð á sér fyrir dugnað sinn og
lærdóm, og þókti mérþví, eptir því sem á sten'dr
hjá okkr með læknaleysið, vel .til fallið og 'skylt
að skýra löndum mínum frá þessum nýa lækn-
íngamáta, því nýr má hann kallast í því tilliti, að
hann hefir aldrei verið svo reglum bundinn sem
nú, og aldrei hefir mjólkin verið svo alment -við
höfð í fjölda sjúkdómum, sem af hinum áðrnefnd»
læknum. br.Karell hefir reynt máta sinn á meir
en 200 veikum. en í hvað mörgum sjúkdónmm
liinir aðrir hafa reynt hann veit eg eigi svo gjörla.
J>egar eg fyrir 25 árum síðan var í Gráfenberg í
Austrríki, höfuðaðsetrstað vatnslæknínganna, sá eg
yfir 800 sjúklínga með ýmsum veikindum neyta einkis
annars en nýmjólkr kvöld og morgna, og virðtustþeir
allir að hafa golt af því. Síðan hefi eg opt í
ýmsum sjúkdómum, einkum taugaveikinni, vatns-
sýki, lúngnabólgum, og öðrum áðrnefndum sjúk-
dómum, látið sjúklínga mína fá mjólk þegar krapt-
arnir hafa viljað þverra, og nærfellt alténd séð
sjúklíngum verða gott af, þegar einúngis er litið
eptir því, að þeir fái eigi of mikið í senn, og með