Þjóðólfur - 18.03.1868, Blaðsíða 1

20. ár.
Reykjavík, 18. Marz 1868.
IV.—18,
— -j- Sunnudaginn 8. þ. mán. nokkru eptir sól-
setr, andaðist Jón Pórðarson Thoroddsen
sýslumaðr BorgÐrðinga, að Leirá, rúmra 49 ára
að aldri, fæddr S. October 1819, og mátti beita
þrotinn að heilsu eigi eldrí maðr; — gáfumaðr
og liprt skáld eins og þjóðkunnugt er af kvæðum
hans og kviðlíngum, prentuðum og óprentuðum,
og af snotr-ritinu «Piltr og stúllca«, er vafalaust
mun halda rithöfundarnafni hans lengi á lopti; en
naumast mun hann verða harmdauði gjaldþegnum
sínum og sýslubúum yíir höfuð að tala, að því
skapi sem ekkju hans og börnum (4 sonum í æsku
og uppkominni dóttur, þeim ósammæðra) og svo
þeim er hann hafði verið húsbóndi yfir; því hann
var góðr ektamaki, faðir og húsfaðir.
— Til sýslumanns í Borgarfjarðarsýslu hefir
stiptamtmaðr sett kand. juris E. Theodor Jónassen,
fer hann uppeptir til að taka við embættinu um
þessa daga, og sezt að að Leirá fyrst um sinn.
Aðsent.
— í 15.—16. blaði f»jóðólfs, 29. dag Febrúarm.
þ. á., er ritgjörð ein frá «samkundu haupmanna»
í Reykjavík, sem byrjar á að skýra frá, að hið
lækkandi verð á íslenzkum verzlunarvörum næst-
liðið ár, og sem greinin gefr í skyn að muni fara
enn lækkandi, sýni, hve brýna nauðsyn beri til,að
Íslendíngar kappkosti að bæta vöruverkun sína; og
kenna kaupmenn þetta lækkandi verð vörunnar
bæði beinlínis og óbeinlínis einkum ^hinni skeyt-
íngarlausu meðferð á vörunum, sem sé svo al-
menn hjá Íslendíngum, einkum hér á Suðrlandi».
Með |>essum orðum bera þá kaupmenn þessir alla
sökina upp á þá, sem vöruna selja, en sjálfir sé
þeir með öllu saklausir; já meira að segja, oss
virðist það liggja beinlínis í orðum greinarínnar,
að þeir hafi gjört allt, sem í þeirra valdi stendr,
til að bæta vöruvöndunina, en það hafi eigi hrifið.
í>að virðist auðséð, að þeir hafi valið þetta orð
«skeytíngarleysi» svo sem hið mildasta orð er
Þeir hafa fundið um meðferð Íslendínga á vörum
sínurn. En hafa þá þessir góðu herrar hugsað
nákvæmlega út í það, hvað skeytíngarleysi er, eða
hvort þeir muni með öllu saklausir í því hversu
varan lítr út, þegar hún kemr á hinn útlenda
markaðinn? Yer þorum að fullyrða, að hafi þeir
viljað þvo sínar hendr af því, þá verði þeir að
gjöra betri skil, en enn eru gjörð; þvíað þótt
vér eigi viljum segja, að Islendíngar og Sunnlend-
íngar sérstaklega vandi vöruverkun sína, sem bezt
mætti verða, þá eru þó kaupmennirnir engu síðr,
já opt miklu fremr, og að nokkru leyti einir skuld
í því, að varan selst illa í útlöndum. þvíað auk
þess sem þeir hrúga öllu saman, setja allt í sama
stakkinn, sem til þeirra kemr, t. a. m. saltfiskinn,
hvernig sem hann svo er, þá veldr það þó auð-
sjáanlega mestum skemdunum, er þeir láta flytja
fiskinn að þarflausu, í hugsunarleysi og af ein-
hverskonar kappi, útí skip þau, sem eiga að fara
með hann til annara landa, í rigníngu, óveðri og
ágjöfum, og svo er honum staflað meira og minna
votum niðr í skipin, og þegar svo er, geta allir
nærri getið, og það kaupmennirnir sjálfir, ef þeir
hugsa út í það, hvernig hann muni verða útlít-
andi, er hann hefir legið með vætu þessari í skip-
inu mörgum vikum saman, hversu góðr í sjálfu
sér og vel útlítandi sem hann hefir verið, þegar
hann kom i pakkhús kaupmanna hérna á Snðr-
landi. |>egar þessi fiskr kemr til útlanda, er það
svo sem auðvitað, að hann er talinn illa verkaðr
eða skemdr, og nær því eigi fullu verði; en þótt
kaupmennirnir kenni það oss, sem leggjum hann
inn í kaupstaðinn, og segi, að þeir fái hann svona
frá bændum, þá getum vér með meira rétti sagt,
að skemdir á fiskinum sé þeim að kenna; og hvað
er skeytíngarleysi í meðferð vörunnar, ef eigi það,
sem vér nú sögðum? Yér höfum nú hér talað
nm saltfiskinn, með þvl líka að kaupmenn hafaað
undanförnu einkum lýst óánægju sinni yfir hon-
um; en vér ætlum þó, að vér getnm snúið þeirra
eigin orði oskeytíugarleysi i meðferð vörunnar»
upp á sjálfa þá í meðferð fleiri vörutegunda en
þessarar einu; en f>eir ætti þó að gjöra hreint
fyrir sínum dyrum, áðren þeir fara að kenna oss
um öll óhreinindin í þessu efni.
( þessari grein frá kaupmannasamkundunni er
enn fremr sagt, að kaupmenn að nokkru leyti, en
þó eigi til fullnustu, hafi gjört mun á verði vör-
65 -